Schotland

Ik ben even een weekje op vakantie, naar Schotland, samen met Bram en zijn familie.
Daarna kun je hier weer nieuwe posts verwachten, bovendien zijn mijn camera en mijn video camera mee..

Oh nog een leuk nieuwtje, na mijn vakantie heb ik een sollicitatiegesprek!
De sollicitatie is voor een functie als redactrice bij een vlakblad :-)

lfs, Tamara

Everlong..

Lieve pappa,

Deze is voor jou, omdat ik mijn liefde voor muziek van jou heb.
In de auto luisterend naar Kate Bush en Phil Collins kreeg ik voor het eerst kippenvel door een nummer en kon ik helemaal wegdromen. Nog steeds hebben we allebei een passie voor goede muziek. Muziek die ons raakt, die ons beweegt.
Als tiener luisterde ik daarom vaak naar hardere muziek, omdat ik me opstandig en boos voelde. Zoals elke tiener waarschijnlijk..
Toch ben ik het gevoel voor subtiliteit niet verloren, vrouwen met gitaar en doorvoelde teksten spreken mij erg aan. In het kader van een combinatie van de dingen waar ik van hou hier een live versie van 'Everlong' van de Foo Fighters. Brams lievelingsband.

Op Pinkpop ging hij helemaal naar voren, terwijl ik een rustig plekje opzocht om zonder platgedrukt te worden te kunnen luisteren. Ze speelde een geweldige set, die liet zien dat ze meer kunnen dan stevige muziek maken. Een voorbeeld daarvan was dus Everlong, ingestart door zanger Dave Grohl in zijn eentje.
De tekst van die man met zijn gitaar pakte mij meteen. Ik stond bijna te huilen, dat is toch de kracht van muziek. Het zwelde in mij aan zoals ook het nummer een climax kende.

Deze versie is iets anders dan degene die we hebben gezien, maar daarom niet minder mooi :-) in een theaterversie dus iets minder massaal. Ik hoop dat je het nummer mooi zult vinden! Zo niet dan ook even goede vrienden ;-)

Kus, Tamara

Pesten (voorlopig slot)

Ik had niet verwacht dit te zullen zeggen, maar ik heb helemaal geen zin meer om over mijn verleden te praten.

Precies een week geleden stond ik weer op het oude schoolplein, te staren naar de grote plas in het midden. Het had hard geregend en de put was overstroomd, net zoals hij 14 jaar geleden soms deed.
Een klein cadeautje was dat, met je laarzen aan naar school. Telkens een stapje verder naar het midden, je ogen gericht op het water dat steeds dichterbij de rand van je regenbooglaarsjes kwam. Of er doorheen fietsen terwijl je je benen hoog optrok, zodat je maar een klein beetje nat werd. Ik was het helemaal vergeten, totdat ik daar stond te wachten op de cameraploeg. En op K.

Toen we nog vriendinnen waren hingen we graag rond op straat. We belden dan bij mensen aan en beweerde dat er een advertentie van hen in de krant stond over de konijntjes die ze wilde verkopen.. grote lol natuurlijk om de verbaasde gezichten..
Totdat we bij een huis aanbelde en vroegen of ze eieren te koop hadden. Ze bleken kippen te hebben! Met een rood hoofd kochten we 1 ei voor 25 cent. Het enige dat ik op zak had.

Het is dus niet allemaal kommer en kwel. Pesten is geen acht jaar voortdurende hel. Ik heb alleen erg veel pech gehad. Met het overlijden van mijn zusje net toen ik voor het eerst naar school ging, een niet zo leuke klas met maar twee meisjes, klasgenoot P. met zijn gedragsproblemen en de felle kant van K. Was ik eerst een buitenstaander en eenzaam, door die paar aanstichters werd ik de pispaal.

Met de camera op mij gericht zag ik K. aan komen lopen. Ook zij werd gefilmd, door een cameraman die onhandig achteruit liep, en ik kreeg bijna de slappe lach, zo vreemd zag het er allemaal uit. Ik wist ook niet zo goed wat ik moest zeggen en zij evenmin.

Toen ze naast me zat keek ik in haar ogen en zag daarin een volwassen mens. Een vrouw met de moed om haar fouten toe te geven en mee te werken aan dit televisie programma.
In mijn hoofd zat het nare meisje dat ze was en het bange meisje dat ik was, maar allebei bestonden ze niet meer. De bel werd doorgeprikt toen ik met haar praatte.

Ze bood haar excuses aan, maar op dat moment leek ook dat niet zo belangrijk meer. Ik werd juist met allebei mijn benen in de realiteit gezet. Ik ben een enorm voorstander van leven in heden, maar deed dat zelf ook lang niet altijd. De vervelende dingen uit mijn kindertijd hielden mij bij vlagen zo bezig dat het niet gezond meer was.
Letterlijk, want mijn groei werd er door belemmerd, het was balast die ik maar mee bleef sjouwen..

Nu voel ik me bevrijd. Ik heb haar in haar ogen gekeken en ze erkent wat ze gedaan heeft. Ik wil niet meer achterom kijken, maar vooruit. Niemand kan mij meer belemmeren om te meer te worden wie ik wil zijn.

Bedankt voor jullie medeleven. Ik ga niet uitgebreid meer vertellen, maar je mag me alles vragen. Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte over de datum van de uitzending!

Over de liefde..

Woensdagavond op bed, hangend met mijn lief, werd ik prettig verrast door een nieuw programma van de VPRO, Café de Liefde.
Eigenlijk is het veel meer dan een tv-programma, want de kijkers bloggen actief mee over de liefde, sturen filmpjes etc.. het is kortom een erg multimediaal concept.

Nog leuker is dat je er nog dagen over na kunt praten, want wat is de juiste formule voor de liefde? Hoe ontmoet je die persoon en wat werkt dan wel en wat niet? In de uitzending hieronder spreken verschillende mensen elkaar vaak tegen. De een zegt dat je niet te lang moet wachten met afspreken als je e-mail contact hebt, voor de ander monde dat juist uit in een langdurige relatie. Bestaat er dus wel iets als een formule?

Een andere leuke vraag die ik jou wil stellen:- Wat is het minimum aan dingen die je gemeen moet hebben met je partner?
Ik ontdek nu zelf dat ik met Bram veel kleine dingetje deel, waardoor samenzijn, een vriendschap hebben, om elkaar lachen en interesse in elkaar hebben totaal geen opgave is. Aan de andere kant vullen de dingen waarin je verschilt elkaar juist weer aan.

Iemand gedachten hierover? Misschien is wel de belangrijkste conclusie dat de liefde op de meest uiteenlopende manieren op je pad kan komen, wanneer je het het minst verwacht :-)

Pesten (vervolg)

Afgelopen dinsdag was voor mij de eerste echte opnamedag. Een droge mond van de zenuwen dus en op de bewuste dag nog moeten kiezen wat ik aan wilde, mijn haar nog moeten wassen etcetc..

Eva en consorten hadden zich al bij mijn huis verzameld, zodat we toen ik aankwam eerst wat beelden konden draaien rond mijn huis. Mijn fiets op slot zetten, boterhammen smeren, het was nu allemaal interessant..
Daarna ontmoette ik Marc Dik voor het eerst. Misschien kun je hem kennen van het EO programma Jong. Hij bleek een erg aardige man die me al wat meer op mijn gemak stelde.
We deden ons eerste interviewtje samen in de bloedhete woonkamer, zodat het keukenpapier niet aan te slepen was. Het gesprek zelf ging gaandeweg steeds beter en het was fijn om hem aan te kunnen kijken zodat ik niet afgeleid werd door de cameraploeg.

Even later vertrokken we naar Westervoort, er werd nog wat van bezetting gewisseld onderweg (vanwege beelden die vanuit de auto opgenomen werden) en we werden zeer goed voorzien van raketjes en waterflesje. Mooi weer is fijn, maar dit was toch wel een beetje overdreven..

In Westervoort liepen we mijn vaste route naar school zoals ik die af moest leggen tijdens de basisschool. We deden er nu alleen 7 keer zo lang over, omdat de ploeg telkens nog even een ander shot wilde draaien.. Marc grapte al dat hij om deze reden niet naar de sportschool toe hoeft.. meer doekjes kwam tevoorschijn en ook de waterflesjes bleken erg nuttig.

Uiteindelijk kwamen we bij mijn oude school terecht en kon ik rondkijken op de plek waar ik zulke slechte herinneringen aan heb. Het schoolplein is niet veel veranderd, maar het heeft minder effect dan verwacht op me om het te zien. Natuurlijk blijft het een plaats, en die behouden toch altijd een deel van hun neutraliteit.

In de school zelf zijn was toch iets anders. Ik zag weer de lokalen die ik me herinnerde en het interview met Marc ging verder in de oude klas van Hennie. Wel prettig, want daar heb ik niet de slechtste herinneringen aan. Zittend op een tafeltje vertelde ik hem mijn verhaal en voelde me uiteindelijk best ontspannen met de camera op me gericht.

Ik wist dat ze me zouden vragen of ik Kim (het meisje aan wie ik de meeste slechte herinneringen heb) terug wilde zien en ook wat ik daarop zou antwoorden. Wat ik niet wist is dat ze een draagbare dvd-speler bij zich hadden met fragmenten van het interview met haar. Natuurlijk was ik erg nieuwsgierig, maar wat ik zag raakte me heel erg.

De details die zij noemde maakte weer nieuwe herinneringen bij me wakker, maar waren ook een ontzettende bevestiging van de dingen die ik heb meegemaakt. Ik vond het bijzonder dat ze er zo objectief op terug kan kijken en niet bang is om haar rol te benoemen. Precies daarom sta ik erachter om haar te ontmoeten.

Natuurlijk ben ik erg zenuwachtig, want het gaat vanmiddag al gebeuren, maar het voelt goed om dit te doen.

Daarbij is zij vast minstens zo zenuwachtig als ik..

Dark Dudes

Dark Dudes..

Samen met Bram liep ik door de stad, op zoek naar een leuke nieuwe tas. Mijn oude exemplaar had 1 groot nadeel, ik kon namelijk nooit mijn spullen terugvinden.
Het grote vak zorgde ervoor dat ik minutenlang stond te graaien naar mijn mobiel en portemonnee, terwijl mijn hart in mijn keel klopte uit angst dat ik ze kwijt was..
Ik vond het dus tijd voor een nieuwe tas en aangezien ik mijn oude vertrouwde al twee jaar in bezit had kon ik dat voor mezelf wel verantwoorden.

Tot mijn grote verbazing stond de tas die ik leuk vond gebroederlijk met Diddle artikelen in de etalage, maar ik stapte toch de winkel binnen. Daar werd ik heel erg hebberig van alle leuke dingen voor fijne prijsjes die ik tegenkwam.. allemaal van dezelfde lijn.

Dark Dudes is een nieuwe lijn die (afgaand op de website) begonnen is door een aantal Duitsers. Zij hebben een aantal poppetjes verzonnen die allemaal hun eigen stijl vertegenwoordigen. Devil Dude, Mad Bunny, Bad Bunny, Doggy Dude, Street Dude, en Teddy Dude. De namen verraden al dat de lijn vooral bedoeld is voor scholieren, net als de schriften en mappen die ze verkopen, maar ze zijn zo leuk!

Het concept van de lieve figuurtjes die stoer en stout zijn pakte mij meteen al in, maar de kleuren en stijlen zijn ook erg goed verzonnen. Zo is de tas die ik kocht van Teddy dude, dat figuur heeft als slogan ‘cute as hell’ en zijn kleur is donkerpaars.
Je kunt hem als figuurtje kopen, er is de tas, er zijn sleutelhangers, schoolspullen, t-shirts, petjes… en dan hebben we het alleen nog maar over dit ene figuurtje.. Kortom, onthoud dit maar voor mijn verjaardag ;-)

Dark Dudes is gewoon heel slim verzonnen, maar ook erg leuk. En met alle vakjes in de tas raak ik nooit meer iets kwijt!

Ps. Ze hebben ook een erg goed bedachte site, www.darkdudes.eu interactief natuurlijk, maar helaas helemaal in het Duits.