Afgelopen dinsdag was voor mij de eerste echte opnamedag. Een droge mond van de zenuwen dus en op de bewuste dag nog moeten kiezen wat ik aan wilde, mijn haar nog moeten wassen etcetc..
Eva en consorten hadden zich al bij mijn huis verzameld, zodat we toen ik aankwam eerst wat beelden konden draaien rond mijn huis. Mijn fiets op slot zetten, boterhammen smeren, het was nu allemaal interessant..
Daarna ontmoette ik Marc Dik voor het eerst. Misschien kun je hem kennen van het EO programma Jong. Hij bleek een erg aardige man die me al wat meer op mijn gemak stelde.
We deden ons eerste interviewtje samen in de bloedhete woonkamer, zodat het keukenpapier niet aan te slepen was. Het gesprek zelf ging gaandeweg steeds beter en het was fijn om hem aan te kunnen kijken zodat ik niet afgeleid werd door de cameraploeg.
Even later vertrokken we naar Westervoort, er werd nog wat van bezetting gewisseld onderweg (vanwege beelden die vanuit de auto opgenomen werden) en we werden zeer goed voorzien van raketjes en waterflesje. Mooi weer is fijn, maar dit was toch wel een beetje overdreven..
In Westervoort liepen we mijn vaste route naar school zoals ik die af moest leggen tijdens de basisschool. We deden er nu alleen 7 keer zo lang over, omdat de ploeg telkens nog even een ander shot wilde draaien.. Marc grapte al dat hij om deze reden niet naar de sportschool toe hoeft.. meer doekjes kwam tevoorschijn en ook de waterflesjes bleken erg nuttig.
Uiteindelijk kwamen we bij mijn oude school terecht en kon ik rondkijken op de plek waar ik zulke slechte herinneringen aan heb. Het schoolplein is niet veel veranderd, maar het heeft minder effect dan verwacht op me om het te zien. Natuurlijk blijft het een plaats, en die behouden toch altijd een deel van hun neutraliteit.
In de school zelf zijn was toch iets anders. Ik zag weer de lokalen die ik me herinnerde en het interview met Marc ging verder in de oude klas van Hennie. Wel prettig, want daar heb ik niet de slechtste herinneringen aan. Zittend op een tafeltje vertelde ik hem mijn verhaal en voelde me uiteindelijk best ontspannen met de camera op me gericht.
Ik wist dat ze me zouden vragen of ik Kim (het meisje aan wie ik de meeste slechte herinneringen heb) terug wilde zien en ook wat ik daarop zou antwoorden. Wat ik niet wist is dat ze een draagbare dvd-speler bij zich hadden met fragmenten van het interview met haar. Natuurlijk was ik erg nieuwsgierig, maar wat ik zag raakte me heel erg.
De details die zij noemde maakte weer nieuwe herinneringen bij me wakker, maar waren ook een ontzettende bevestiging van de dingen die ik heb meegemaakt. Ik vond het bijzonder dat ze er zo objectief op terug kan kijken en niet bang is om haar rol te benoemen. Precies daarom sta ik erachter om haar te ontmoeten.
Natuurlijk ben ik erg zenuwachtig, want het gaat vanmiddag al gebeuren, maar het voelt goed om dit te doen.
Eva en consorten hadden zich al bij mijn huis verzameld, zodat we toen ik aankwam eerst wat beelden konden draaien rond mijn huis. Mijn fiets op slot zetten, boterhammen smeren, het was nu allemaal interessant..
Daarna ontmoette ik Marc Dik voor het eerst. Misschien kun je hem kennen van het EO programma Jong. Hij bleek een erg aardige man die me al wat meer op mijn gemak stelde.
We deden ons eerste interviewtje samen in de bloedhete woonkamer, zodat het keukenpapier niet aan te slepen was. Het gesprek zelf ging gaandeweg steeds beter en het was fijn om hem aan te kunnen kijken zodat ik niet afgeleid werd door de cameraploeg.
Even later vertrokken we naar Westervoort, er werd nog wat van bezetting gewisseld onderweg (vanwege beelden die vanuit de auto opgenomen werden) en we werden zeer goed voorzien van raketjes en waterflesje. Mooi weer is fijn, maar dit was toch wel een beetje overdreven..
In Westervoort liepen we mijn vaste route naar school zoals ik die af moest leggen tijdens de basisschool. We deden er nu alleen 7 keer zo lang over, omdat de ploeg telkens nog even een ander shot wilde draaien.. Marc grapte al dat hij om deze reden niet naar de sportschool toe hoeft.. meer doekjes kwam tevoorschijn en ook de waterflesjes bleken erg nuttig.
Uiteindelijk kwamen we bij mijn oude school terecht en kon ik rondkijken op de plek waar ik zulke slechte herinneringen aan heb. Het schoolplein is niet veel veranderd, maar het heeft minder effect dan verwacht op me om het te zien. Natuurlijk blijft het een plaats, en die behouden toch altijd een deel van hun neutraliteit.
In de school zelf zijn was toch iets anders. Ik zag weer de lokalen die ik me herinnerde en het interview met Marc ging verder in de oude klas van Hennie. Wel prettig, want daar heb ik niet de slechtste herinneringen aan. Zittend op een tafeltje vertelde ik hem mijn verhaal en voelde me uiteindelijk best ontspannen met de camera op me gericht.
Ik wist dat ze me zouden vragen of ik Kim (het meisje aan wie ik de meeste slechte herinneringen heb) terug wilde zien en ook wat ik daarop zou antwoorden. Wat ik niet wist is dat ze een draagbare dvd-speler bij zich hadden met fragmenten van het interview met haar. Natuurlijk was ik erg nieuwsgierig, maar wat ik zag raakte me heel erg.
De details die zij noemde maakte weer nieuwe herinneringen bij me wakker, maar waren ook een ontzettende bevestiging van de dingen die ik heb meegemaakt. Ik vond het bijzonder dat ze er zo objectief op terug kan kijken en niet bang is om haar rol te benoemen. Precies daarom sta ik erachter om haar te ontmoeten.
Natuurlijk ben ik erg zenuwachtig, want het gaat vanmiddag al gebeuren, maar het voelt goed om dit te doen.
Daarbij is zij vast minstens zo zenuwachtig als ik..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten