Waiting on a world to change (John Mayer)

Me and all my friends

We're all misunderstood

They say we stand for nothing

There's no way we ever could

Now we see everything is going wrong

With the world and those who lead it

We just feel like we don't have the means

To rise above and beat it

So we keep waiting (waiting) Waiting on the world to change

We keep on waiting (waiting) Waiting on the world to change

Its hard to be persistant

When we're standing at a distance

So we keep waiting (waiting) Waiting on the world to change

Now if we had the power

To bring our neighbors home from war

They would've never missed a Christmas

No more ribbons on their door

When you trust your television

What you get is what you got

Cuz when they own the information ooohhh,

They can bend it all they want

So while we're waiting (waiting) Waiting on the world to change

We keep on waiting (waiting) Waiting on the world to change

It's not that we don't care

We just know that the fight ain't fair

So we keep on waiting (waiting) Waiting on the world to change

We're still waiting (waiting) Waiting on the world to change

We keep on waiting (waiting) Waiting on the world to change

One day our generation

Is gonna rule the population

So we keep on waiting (waiting) Waiting on the world to change

Know we keep on waiting (waiting) Waiting on the world to change.

From Tokyo with ska..

Een drukke week, al is dat relatief als je bedenkt dat ik zelf kan bepalen hoe laat ik mijn bed uitkom. Dat betekend niet dat er niet veel werk te verzetten is.. afstuderen!
Daarom heb ik deze week een Marokkaanse moeder geïnterviewd. Deze dame staat in een klein flatje te Kanaleneiland voor de opvoeding van een drieling en dwong veel respect af. Ook haar kijk op opvoeding en geloof overigens, maar dat is een verhaal voor een andere keer.
Ik wil vooral een reclame praatje maken voor twee band die ik deze week heb mogen zien in de Helling. Volgens mijn lief word ik nog stamgast en dat is natuurlijk mede aan hem te danken. De knusse sfeer, leuke bandjes en zijn aanwezigheid oefenen een sterke aantrekkingskracht op mij uit. En als er dan twee leuke bands in een week optreden.. tja..

Allereerst was er het Tokyo Ska Paradise Orchestra op woensdag. Twee jaar geleden zag ik de Aziatische invasie voor het eerst op Lowlands en was meteen gecharmeerd. Tien kleine zeer muzikale mannetjes die absoluut geen energie tekort komen kregen ook de Helling al snel aan het dansen. Het enige nadeel van deze groep is dat schijnbaar geen van de leden (in het Engels) kan zingen. Daarom is het grootste deel van de nummers instrumentaal. Nog steeds leuk, maar volgens vlam is het geen echte ska. Hoe het ook moge zijn, als je ooit de kans krijgt om ze te zien spelen zou ik dat zeker aanraden. Een swingende en vrolijke avond gegarandeerd. Oh, en die ingestudeerde moves zijn erg vertederend.

Een dag later was het alweer tijd voor a Balladeer, waar ik samen met mijn vader heenging. Hij was degene die mij meenam naar mijn eerste concerten en die traditie wilde ik graag in ere herstellen. Alhoewel, nu is het dus andersom.. Gelukkig vinden we dezelfde muziek leuk en zo kwamen we uit bij dit Nederlandse bandje. Bekend geworden met het pracht liedje ‘Swim with Sam’. Zo stonden wij dus in een veel te warme Helling te wachten, en wachten, en wachten.. mijn vader zei nog dat ze wel iets goed te maken hadden. Okay, ik hoorde een beetje Keane en soms een beetje U2, maar a Balladeer maakt gewoon hele mooie songs. Vooral voor een tekst liefhebster als ik is deze band smullen. Overigens, ook de meeste sceptici werden ingepakt toen de zanger middenin het publiek een liefdesliedje zong. Gedurfd en charming. Need I say more? Laat de naam van de band je trouwens niet misleiden, ze spelen meer dan ballads.

Ik heb de smaak te pakken, misschien volgende week alweer twee concerten! Dat hangt natuurlijk wel af van mijn afstudeerwerk, maar als dat meezit kun je hier natuurlijk weer een verslagje verwachten.

Ramses

Hij schept mij,

Luchtkastelen van zand

Ik bewaak het fort

En ben zijn toevlucht

Als het zand,

Tussen zijn vingers glipt

Huilt mijn page dikke tranen

En het fort houdt stand.

1 chromosoom

Wat ik dit weekeind zag bevestigde het wetenschappelijk feit en statement, mensen met down hebben een chromosoom te veel en niet te weinig..

Eigenlijk had ik gemengde gevoelens. Een reportage over een zeilweekeind speciaal voor kinderen met down en hun familie.. Ik wist niet of ik me een houding zou kunnen geven tegenover de kinderen met down. Bang om te staren of kinderachtig te doen, onervaren als ik ben met kinderen die een verstandelijke handicap hebben.

Eigenlijk bleek dit meteen een onzinnige gedachte. Zodra ik met fotograaf Remco aankwam bij de zeilschool werden we enthousiast ontvangen door David, een tiener met down. Hij liep daarna meteen verder, maar zette wel de toon.

De sfeer aan te ontbijttafel was erg ontspannen en vrolijk. Misschien tegen mijn verwachting in gingen de kinderen vooral hun eigen gang. Geen handjes vasthouden of monden afvegen, gewoon lekker springen tijdens de ochtendgymnastiek en natuurlijk zeilen!

Ik deelde een valk met Marlies en Jet en hun zoons, Boy en Sjoerd met down. Allebei bleken zij nog drie andere kinderen te hebben, maar geen van beide zag hun kind met down als een ondragelijke last. Sterker nog, voor Marlies was Boy haar oudste, maar zijn afwijking weerhield haar er niet van om meer kinderen te krijgen.

Hij was net vijfttien geworden en dit bracht wel wat nieuwe uitdagingen met zich mee. Aan de ene kant zijn kinderen met down mentaal soms 2 of 4 jaar oud, maar de lichamelijke ontwikkeling en pubertijd gaan wel door. Verliefdheid en dwarsheid horen hier natuurlijk bij en Boy wil sindskort alleen nog maar 'normale' mensen om zich heen. Dat hij down heeft vind hij maar stom, hij wil geen uitzondering zijn. Toch vond hij het zichtbaar heerlijk om tussen leeftijdsgenootjes met down te kunnen zijn.

Ook de tiener broertjes en zusjes die over een andere boot heen en weer klommen en zich erachter lieten meeslepen vonden het kamp geweldig. Hun broertje of zusje met down bleek voor hen soms een irritatie, maar meestal een trots en een grote bron van liefde. Zoals een van hen het uitdrukte; ze kunnen heel boos zijn, maar ook ontzettend lief.

Waarom zien wij mensen met down eigenlijk als afwijkend? Omdat ze een chromosoom extra bezitten? Of omdat zij niet in onze maatschappij passen? Omdat zij niet netjes zullen gaan werken en belasting zullen afdragen zoals van goede burgers verwacht wordt?

Omdat zij dichterbij zichzelf staan dan wij?

Om het kort te houden, het was een heerlijke dag. Natuurlijk snap ik dat mensen denken dat een kind met down een enorme extra last is en dat zij het moeilijk vinden een moeder te feliciteren met de geboorte van een mongooltje. Toch lijkt het erop dat een kind met down ook een geschenk kan zijn. Hoe politiek correct dit ook mag klinken.

Dingen zijn meestal niet wat ze op het eerste gezicht lijken.

Liefde is..

Vinden

Onvoorstelbaar onvoorspelbaar
Wat ik telkens dacht te hebben
Bleek slechts een droom, weerspiegeling.

En nu, klaar wakker.
Het licht doet pijn aan mijn overgevoelig hart
Net zo zijn kussen en zijn woorden.

Vroeger is een vage herinnering
Van najagen en nooit vinden
Niets is zo nieuw als de liefde die mij heeft gevonden.

Spring de wereld in ;-)

Het is tijd voor afstuderen, tijd voor afscheid van een studentenleventje.. Met een half oog kijk ik al naar mogelijke vacatures en onbetaalbare stulpjes in Utrecht.
Wat kan verandering soms snel gaan! Nog afgezien van de liefde die mij gevonden heeft is er veel beweging en ontwikkeling, iets wat mij deze zomer eigenlijk vooral bang maakte. Nu staat er een deadline en begin ik de kriebels te krijgen, nieuwsgierig te worden. Benieuwd welke nieuwe dingen om de hoek op me wachten.

'I'll take a dive, take a love plunge into your arms. I'll jump in with all of my heart and take that dive.'

Strand!!

Lang leve het strand!
Eerst samen met Marein en Ben, twee uur wandelen met windkracht acht.. en dan die grote passen van Baas. Nee, ik moet eerst eens wat aan mijn conditie doen. Toch was het erg gezellig en hebben we bij een strandtentje van een drankje genoten.
Vandaag was de tweede keer, samen met mijn lief. We hebben evenlang in de auto gezeten als we besteed hebben aan zee, maar het was een heerlijke dag. Nog een klein beetje zomer in een duinpan met een broodje en een heerlijk zonnetje.
Tot slot gingen we iets drinken bij Timboektoe, een soort walhalla voor mij.. mensen die lekker op banken hangen, overal spelende kinderen en honden, lekker muziek.. Kortom een plekje dat ik nog wel eens terug zou willen zien.

Loving you

Is such sweet sorrow.