Pinkster weekeind

Tekst volgt..

PMS

Vorige week barste ik om onverklaarbare reden in huilen uit. De tweede zak gele M&M’s raakte alweer gevaarlijk leeg en ik was volledig aan het stressen om een smsje dat niet beantwoord werd.

Wellicht een beetje laat, maar toen begon het me te dagen.. het was weer tijd voor PMS.

Ik hoor u al gniffelen heren. Waarschijnlijk meteen gevolgd door de gedachte dat vrouwen dit maandelijkse ongemak maar wat graag gebruiken als excuus voor onredelijkheid.
Goed, dat mag dan soms voorkomen, maar PMS is absoluut geen fabeltje. Daarbij zijn jullie ook wel erg makkelijk in de maling te nemen… het vervelende punt in onze cyclus is over het algemeen slechts 1 maal per maand..
Dus als je vriendin wekenlang aan het miepen is dan is dat géén, ik herhaal géén PMS. Er is dan of sprake van een chronisch gebrek aan aandacht, of ze is gewoon een ontzettende zeur.

Enfin, PMS dus. Was het maar mogelijk om het mannelijk gedeelte van de wereldbevolking eens te laten ervaren hoe het is om hier last van te hebben. En dan ook graag plus het door krampen begeleide bloederige vervolg. Misschien een goed medicijn voor al die mietjes die niet tegen bloed kunnen ook nog..
PMS is geen grapje. Het is ongelofelijk vervelend om te merken dat je je eigen emoties niet in de hand hebt. Dat je uitvalt tegen mensen die hooguit een beetje onduidelijk zijn geweest. Of je een avond lang voor niets zorgen kunt zitten maken. Verstandelijk weet je beter, maar PMS trekt je volledige gevoelsleven uit balans.
Begrijp me goed. Ik verwijt jullie mannen geen gebrek aan begrip, want het is onbegrijpelijk als je het niet zelf ervaart. De draaikolk waar je je maar niet uit kunt ontworstelen. En altijd die kater, die kater waarin je je afvraagt waarom je in hemelsnaam zo onredelijk bent geweest. Hoe je ooit hebt kunnen denken dat de hele wereld verging alleen omdat zijn telefoon even uitstond.

Het is gelukkig weer bijna achter de rug.

Gister was het op groot nieuws. De wonderpil. Nooit meer ongesteld! Nooit meer PMS!
En niets verbaasde mij meer dan de reacties van Amerikaanse vrouwen. De menstruatie werd geprezen, zelfs bejubelt als bijzonder element van het vrouwelijke lichaam. Kennen al deze dames geen PMS? Hebben ze geen hekel aan elke maand weer ongesteld zijn?
Misschien wil ik ook wel niet af van mijn clycus. De cyclus die mij eraan herinnert dat ik vrouw ben, dat er ooit wellicht een kindje in mij zal groeien. De clycus die betrouwbaar is tot op het uur en waardoor ik het idee heb dat ik mijn eigen lichaam ken.
Dus hoewel veel vrouwen misschien wel voor de wonderpil zullen kiezen blijf ik trouw aan mijn cyclus, met de bijbehorende PMS, de ene keer afschuwelijk, de andere keer niet aanwezig.

Mag ik dan op een bepaald moment van de maand een extra knuffel?

And I still get a kiss..

No comment..

Foto tijd

Wandelen bij mij in de buurt levert geen natuurschoon op, maar toch is het kanaal best rustgevend.

Mijn tweede ervaring met theatersport, ik kan iedereen aanraden een keer te gaan kijken. Als is het maar om mijn lief te horen spelen.. Badmutz in Oudaen!



Baas met een sigaret en een glimlach, zo zie ik hem het liefst :-)

Oh en natuurlijk mijn vlam terwijl net een belangrijk contract gesloten werd. Met als belangrijkste punt dat Baas hem niet meer zou kussen...

En tot slot... ik maar denken dat Gladius een bandnaam was..

Dit weblog is erg praktisch in het gebruik, behalve als het gaat om foto's. Toch doe ik weer even een poging om er iets van te maken :-)

Piano prins?

http://www.youtube.com/watch?v=Ep7u9ew_5VU

De tijd gaat snel.
Meestal wanneer je daar niet om vraagt, of als je juist wilt dat elke minuut een eeuwigheid duurt. Ditmaal was de vooruit snellende tijd mij goed gezind, want de weken van wachten tot ik hem weer zou zien vlogen voorbij.
Terwijl het lang verwachte weekeind zelf een roes was, de tijd stroperig, langzaam en zoet.

We schonken elkaar niet veel meer dat een terloopse blik toen we elkaar vijf jaar geleden voor het eerst zagen, maar nu kan ik mijn ogen niet van hem afhouden. Ik mag bij hem horen, mijn pianist en romanticus, wiens huid misschien nog lichter is dan de mijne..

Wat kan ik er meer over zeggen dan dat ik me erg gelukkig voel?
Dat een schone lei met geen andere factoren dan hij en ik me echt rust geeft?
Dat ik hoop dat hij zijn 2e keyboard bij mij stalt zodat ik vaker van zijn muziek kan genieten?
Dat we vaak dezelfde liedjes zingen, maar hij vele male zuiverder én hoger dan ik?
Dat hij zelfs mijn cavia's lief vindt?
Dit toch echt betekend dat we nog maar erg kort bij elkaar zijn?
Dat hij alle reden heeft om sterk in zijn schoenen te staan?
De combinatie van sterke armen en zachte handen al meer dan genoeg is voor weke knietjes?
M Baas er een hekel aan heeft als ik verkleinwoordjes gebruik?
Ik mijn lief dan maar zie als schat, te lang voor vrouwen verborgen en door mij ontdekt? ;-)
Ik je mijn verliefde gebazel verder zal besparen...? Nu dan..

In twee dagen tijd heb ik trouwens 3 erg fijne films met Bram gezien, die ik je niet wil onthouden. In chronlogische volgorde;
Interview, de remake van de film van Theo van Gogh. Scherp en boeiend tot het einde, kat en muis spelletje tussen journalist en actrice.. misschien had de eerste het beter bij de politiek kunnen houden...
The Fountian, een zeer onderschatte film, die meer een ervaring dan een verhaal wil zijn en op die manier prachtig is. Alles draait om een man die niet kan omgaan met sterfelijkheid en dan in het bijzonder van zijn geliefde.Hij doet er drie levens over om te leren begrijpen waarom zij wel kon sterven en hij haar niet kon loslaten. Mooie symboliek in een visueel spektakel, al sta ik niet achter elke boodschap van de film.
The Prestige, al even uit, maar pas gisteren gezien. Een verhaal over 2 goochelaars die elkaar naar het leven staan, blijf constant op je hoede tijdens het kijken! Uiteindelijk gaat het zowel om goochelen, als om magie als om daden en hun consequenties.

Je moet natuurlijk niets, maar dit zijn aanraders!

Vanavond eindelijk, maar tegen wil en dank een rustige avond. Door miscommunicatie wist ik niet dat men ging skaten in Tilburg en verheugde ik me al helemaal op skaten in Utrecht. Skates aan het zoeken voor Bram, een vriend uit Westervoort uitgenodigd.. enfin soms lopen de dingen niet zoals je wilt.Dus wordt vanavond een rustige avond op mezelf. Even bijkomen van al die vlinder activiteit :-)

Color

Your Inner Color is Blue

Your Personality: Your natural warmth and intuition nurtures those around you. You are accepting and always follow your heart. You in Love: Relationships are your top priority, and this includes love. You are most happy when you are serious with someone. Your Career: You need to help others in your job to feel satistifed. You would be a great nurse, psychologist, or counselor.

What's" Your Inner Color?

Zwemmen

Mijn buikpijn zit in het wachtwoord van mijn computer
Een jaar in foto's, in mijn dromen en verlangens.
Het onzichtbare litteken
Alleen jij weet waar het zat.

Het leven is te kort om te wachten op een wonder.
Te kort om te laten gaan met spijt.
Geen puppy, pop meer, ik duik onder.

Water blijft mijn haat en liefde
Zwemles is grof en ruw, ik wilde niet zonder bandjes.
Spartelen werd gedwongen vlinderslag.

Gemakzucht knaagde aan mijn scherpe randjes.
Geen compromis meer, op eigen kracht naar de overkant.