Piano prins?

http://www.youtube.com/watch?v=Ep7u9ew_5VU

De tijd gaat snel.
Meestal wanneer je daar niet om vraagt, of als je juist wilt dat elke minuut een eeuwigheid duurt. Ditmaal was de vooruit snellende tijd mij goed gezind, want de weken van wachten tot ik hem weer zou zien vlogen voorbij.
Terwijl het lang verwachte weekeind zelf een roes was, de tijd stroperig, langzaam en zoet.

We schonken elkaar niet veel meer dat een terloopse blik toen we elkaar vijf jaar geleden voor het eerst zagen, maar nu kan ik mijn ogen niet van hem afhouden. Ik mag bij hem horen, mijn pianist en romanticus, wiens huid misschien nog lichter is dan de mijne..

Wat kan ik er meer over zeggen dan dat ik me erg gelukkig voel?
Dat een schone lei met geen andere factoren dan hij en ik me echt rust geeft?
Dat ik hoop dat hij zijn 2e keyboard bij mij stalt zodat ik vaker van zijn muziek kan genieten?
Dat we vaak dezelfde liedjes zingen, maar hij vele male zuiverder én hoger dan ik?
Dat hij zelfs mijn cavia's lief vindt?
Dit toch echt betekend dat we nog maar erg kort bij elkaar zijn?
Dat hij alle reden heeft om sterk in zijn schoenen te staan?
De combinatie van sterke armen en zachte handen al meer dan genoeg is voor weke knietjes?
M Baas er een hekel aan heeft als ik verkleinwoordjes gebruik?
Ik mijn lief dan maar zie als schat, te lang voor vrouwen verborgen en door mij ontdekt? ;-)
Ik je mijn verliefde gebazel verder zal besparen...? Nu dan..

In twee dagen tijd heb ik trouwens 3 erg fijne films met Bram gezien, die ik je niet wil onthouden. In chronlogische volgorde;
Interview, de remake van de film van Theo van Gogh. Scherp en boeiend tot het einde, kat en muis spelletje tussen journalist en actrice.. misschien had de eerste het beter bij de politiek kunnen houden...
The Fountian, een zeer onderschatte film, die meer een ervaring dan een verhaal wil zijn en op die manier prachtig is. Alles draait om een man die niet kan omgaan met sterfelijkheid en dan in het bijzonder van zijn geliefde.Hij doet er drie levens over om te leren begrijpen waarom zij wel kon sterven en hij haar niet kon loslaten. Mooie symboliek in een visueel spektakel, al sta ik niet achter elke boodschap van de film.
The Prestige, al even uit, maar pas gisteren gezien. Een verhaal over 2 goochelaars die elkaar naar het leven staan, blijf constant op je hoede tijdens het kijken! Uiteindelijk gaat het zowel om goochelen, als om magie als om daden en hun consequenties.

Je moet natuurlijk niets, maar dit zijn aanraders!

Vanavond eindelijk, maar tegen wil en dank een rustige avond. Door miscommunicatie wist ik niet dat men ging skaten in Tilburg en verheugde ik me al helemaal op skaten in Utrecht. Skates aan het zoeken voor Bram, een vriend uit Westervoort uitgenodigd.. enfin soms lopen de dingen niet zoals je wilt.Dus wordt vanavond een rustige avond op mezelf. Even bijkomen van al die vlinder activiteit :-)