Vrienden

Vriendschappen blijven lastig materiaal.

Verwachtingen verschillen, mensen groeien uit elkaar en soms is het van beide kanten gewoon even weg. Waarschijnlijk allemaal situaties die wel herkenbaar zijn.

Mensen zijn niet perfect en het ideaalbeeld van hartsvriendinnen bestaat volgens mij niet. We kunnen alleen maar proberen de ander voor een deel toe te laten in ons leven en te delen wat er volgens die ander te delen valt.
Eigenlijk voel ik me vooral aangetrokken tot de mannelijke aanpak van vriendschappen. Op de een of andere manier lijken die relaties altijd veel makkelijker en relaxter dan de vriendschappen tussen vrouwen. Ongecompliceerd is misschien het woord.

Als een man op het laatste moment geen zin heeft om af te spreken dan zegt hij dit gewoon. Hij belt af en zijn vriend reageert begrijpend, dat heeft hij immers ook wel eens. Op het moment dat de verbinding verbroken wordt weten beide mannen dat het met hun vriendschap nog steeds snor zit en dat ze elkaar op een ander tijdstip weer zullen treffen. Bij vrouwen is een zelfde situatie bijna ondenkbaar zonder verwijten, of op z’n minst onzekerheid en twijfel over de waarde van de vriendschap.

Erg jammer, want soms is het beter om een afspraak te verzetten en heb je gewoon even helemaal geen zin in gezelschap. Dat is niet persoonlijk. Je kunt nog zoveel van je vrienden houden, maar een afspraak die je twee weken vantevoren maakt kan op het moment zelf toch geen goed idee blijken.

Geef mij dus maar mannen. Minder poespas, maar een oprechte vriendschap waar je niet aan hoeft te twijfelen. Dat is ook de manier waarop het vaak in mijn vriendschappen gaat. Ik hou ontzettend veel van mijn vrienden, maar soms is mijn hoofd te vol en kan ik met geen mogelijkheid sociaal doen. Er is niet altijd ruimte in mijn hoofd voor intensief contact, maar wel altijd in mijn hart voor de mensen om wie ik geef.

Wees dus niet te hard voor mij :-) want ik gun je de leukste mij die ik kan zijn..

Cats...

more animals

Ze zijn groot, lijken op hun wilde familie (hebben vaak prachtige pluimen op hun oren) en hebben er leuk karakter. De Main Coon katten..
Bij L. mochten Bram ik ze meer dan week geleden ontmoeten, maar ze hebben een blijvende indruk achtergelaten. Ook als korstjes op Bram's hand overigens, maar dat was zijn eigen schuld ;-) op www.paradoxa.nl zie je foto's van de zes katten van L.
Hij heeft op dit moment twee nestjes, dus de kleine wurmpjes heb ik ook gefotografeerd. Al bleek dat nog een hele klus aangezien ze geen seconde stilzitten..

Mijn nieuwe werk

De eerste maand op mijn nieuwe werk is bijna voorbij en ik ben erg dankbaar voor het feit dat ik nu twee dagen weekeind heb ☺. Het is toch intensiever geweest dan ik van tevoren dacht.

Op mijn eerste dag stond ik strak in pak voor de Trade Mart in Utrecht te wachten op mijn baas (eigenlijk gewoon Michiel).
Hij nam me mee naar de perskamer, die helemaal vol lag met persmappen en hebbedingetjes die de interieurbedrijven gebruiken om hun producten te promoten. Stap 1 was om die dingen te beoordelen op relevantie (en natuurlijk te kijken welke leuke dingetjes je mee wilde nemen naar huis..)
Daarna gingen we beursvloer op. Het was even een kleine drempel om mensen aan te gaan spreken en misschien wel naar de bekende weg te vragen. Ik weet immers nog maar heel weinig over het werk dat zij al lang doen.
Gelukkig bleken de meeste mensen erg aardig en bereid om hun verhaaltje te doen.
Michiel moest ’s middags weer terug naar kantoor, zodat ik alleen achterbleef. Dat werkte alleen eigenlijk alleen maar in mijn voordeel. Ik besloot om duidelijk te communiceren dat ik nieuw was en dat vonden de standhouders volgens mij wel vertederend. Ze namen echt de tijd om me dingen uit te leggen.
Bij een bepaald bedrijf zeiden ze na ons gesprek: ‘Je doet het ontzettend leuk hoor! Ik hoop dat je nooit zo’n Sanonoma meisje wordt want die zijn vervelend..’ vervolgens liep de man naar achter keukentje om me even later een klok te geven..
Ik ben dus meteen in het diepe gegooid ☺
Mijn eerste maand kwam middenin het beursseizoen, dus ik heb ik drie weken tijd 5 beurzen bezocht. De een gezelliger dan de ander, maar het betekende altijd een dag lang rondlopen en netwerken. ’s Avonds had ik dus echt geen puf meer om leuke dingen te doen. Daarnaast moest ik voor de deadline van het oktober nummer minimaal 5 artikelen schrijven, dus dat was best pittig. Het is overigens wel gelukt.

Nu is de storm gaan liggen en kan ik me wat beter gaan inlezen en doe ik research voor nieuwe artikelen.
Mijn collega’s en mijn werkplek bevallen trouwens goed. De mensen zijn erg aardig en er is ook ruimte voor luchtige gesprekken. Juist omdat ik met maximaal 5 mensen werk heb ik hen in een korte tijd al behoorlijk leren kennen, als er fijne mensen ☺

Wist je trouwens:
- dat alles behalve de fitting aan een lamp een armatuur heet?
- dat die kleine draadjes waar licht doorheen loopt fibra draadjes heten?
- dat ‘oud hout’ in is?
- dat we teruggaan naar klassieke Oudhollandse motiefjes, maar dan wel op een moderne manier?
- dat ik er best netjes uitzie in pak?
- ik jullie dat nog lekker even niet laat zien?
- Michiel aan het South Beach dieet doet en ik dit ook wel zie zitten?
- Hij binnen 2,5 week 6 kilo is kwijtgeraakt?
- Er een specht in onze tuin zit?
- Dat veel katten de tuin als hun territorium beschouwen?
- Dat de specht gelukkig hoog genoeg blijft?
- Andere beestjes minder gelukkig zijn?
- Dat er ook vloerbedekking van zijde verkocht wordt?
- Dat dit natuurlijk ontzettend onpraktisch is?

Lfs, Tamara