Vrienden

Vriendschappen blijven lastig materiaal.

Verwachtingen verschillen, mensen groeien uit elkaar en soms is het van beide kanten gewoon even weg. Waarschijnlijk allemaal situaties die wel herkenbaar zijn.

Mensen zijn niet perfect en het ideaalbeeld van hartsvriendinnen bestaat volgens mij niet. We kunnen alleen maar proberen de ander voor een deel toe te laten in ons leven en te delen wat er volgens die ander te delen valt.
Eigenlijk voel ik me vooral aangetrokken tot de mannelijke aanpak van vriendschappen. Op de een of andere manier lijken die relaties altijd veel makkelijker en relaxter dan de vriendschappen tussen vrouwen. Ongecompliceerd is misschien het woord.

Als een man op het laatste moment geen zin heeft om af te spreken dan zegt hij dit gewoon. Hij belt af en zijn vriend reageert begrijpend, dat heeft hij immers ook wel eens. Op het moment dat de verbinding verbroken wordt weten beide mannen dat het met hun vriendschap nog steeds snor zit en dat ze elkaar op een ander tijdstip weer zullen treffen. Bij vrouwen is een zelfde situatie bijna ondenkbaar zonder verwijten, of op z’n minst onzekerheid en twijfel over de waarde van de vriendschap.

Erg jammer, want soms is het beter om een afspraak te verzetten en heb je gewoon even helemaal geen zin in gezelschap. Dat is niet persoonlijk. Je kunt nog zoveel van je vrienden houden, maar een afspraak die je twee weken vantevoren maakt kan op het moment zelf toch geen goed idee blijken.

Geef mij dus maar mannen. Minder poespas, maar een oprechte vriendschap waar je niet aan hoeft te twijfelen. Dat is ook de manier waarop het vaak in mijn vriendschappen gaat. Ik hou ontzettend veel van mijn vrienden, maar soms is mijn hoofd te vol en kan ik met geen mogelijkheid sociaal doen. Er is niet altijd ruimte in mijn hoofd voor intensief contact, maar wel altijd in mijn hart voor de mensen om wie ik geef.

Wees dus niet te hard voor mij :-) want ik gun je de leukste mij die ik kan zijn..