Enjoy Depeche Mode

Helaas wordt het een vreemd gezicht als ik hier meerdere foto's plaats. Dus maar weer op mn oude space. Voorproefje :-)

Fantasie

Als ik kon
Zou ik de denkrimpels in je voorhoofd
Weggummen
Maar het kuiltje in je kin laten staan

In mijn droom
Zou ik je bestoppelde wangen
Zoenen
Om met gloeiend verdoofde lippen weg te gaan

Als het aan mij lag
Pakte je me vast om
Plat te knuffelen
Maar druk met je laptop kijk je me niet eens aan

Just can't get enough..

Sorry, sorry, sorry! Mijn uitleg duurde even. Druk met stage en eigenlijk nog een beetje ondersteboven van afgelopen zondag.. Want wat was het goed!

Okay, ik zal beginnen bij het begin. Lieve Jet, de ontblote adonis op de foto is Dave Gahan. De zanger van Depeche Mode. Een band die het erg goed deed in de jaren tachtig en nu weer actief geworden is. Je zou ze kunnen kennen van ‘Enjoy the Silence’ want dat nummer is nog niet zolang in een remix verschenen.

Hoe ik bij Depeche Mode kom? Bernd draaide hun muziek vaak toen ik hem leerde kennen en ik raakte helemaal hooked.. Vreemd voor een meisje dat houdt van gitaar muziek wellicht, want ze zijn een voornamelijk elektronische band.
Wat het precies is, ik kan er de vinger niet op leggen. Wel weet ik dat het veel te maken heeft met de energie in hun muziek, de diepe warme stem van Gahan en de teksten die mij erg aanspreken. Melancholisch regelmatig, maar niet depri zoals een vriend van mij suggereerde. Enfin..

Helaas bleek toen ik interesse kreeg dat ze niet meer optraden (al dertien jaar niet in Nederland) en geen nieuw werk meer uitbrachten. Hevig teleurgesteld natuurlijk, zeker toen ik Dave Gahan voor het eerst zag.. Gelukkig voor mij bleek het niet te laat, want na het uitbrengen van een nieuwe cd (Playing the Angel) kwamen ze optreden in Ahoy!
Mijn kaartjes lagen al bijna een jaar klaar, maar zondag mochten we.. Bernd en ik waren allebei niet echt lekker, moe.. maar wat was het een geweldig concert!

Allereerst de show. Het zag er heel futuristisch uit. Een grote bol, een soort ufo’s waar de muziek instrumenten achter verdwenen etc. Op de bol waren teksten en lichten zichtbaar. Thema’s als Angel, Suffering en Sex, maar ook korte teksten uit de nummers. ‘Give me the keys.. I’ll drive’ vond ik wel een leuke..
Op de schermen achter hen verschenen videobeelden. Martin (tweede stem, gitaar en tekstschrijver) droeg zwarte vleugeltjes op zn rug en een zwart muts, playing the angel!

De songs die ze speelde waren een mix van oud en nieuw, maar vrij veel van het nieuwe album. Het geluid was prima en de stemmen van Dave en Martin ook zeker. Live was ik echt onder de indruk van hun prestaties. Misschien nog wel meer dan op de plaat. Het publiek was ook erg enthousiast, zeker bij klassiekers als ‘Walking in my shoes’, ‘Enjoy the silence’ en ‘Just can’t get enough’. Mooie foto’s gemaakt ook trouwens! Dankzij zoom en het zijn van een klein meisje kreeg ik veel ruimte om naar voren te gaan voor mooie plaatjes.

Wat een emotionele rollercoaster, drie uur zonder drinken, in de hitte met geweldige muziek.. Vooral de balads maakten indruk. Martin in zijn eentje op het podium met een prachtig nummer bijvoorbeeld.. echt kippenvel. Goodnight Lovers was de uitsmijter en om me heen werd overal gesnotterd. Zelfs door volwassen mannen. Het was dat ik nog een foto wilde nemen, want de tranen kwamen al opzetten.

Bijzonder toch, een man met een redelijke strakke zwarte broek, met ontbloot bovenlijf en draaiende heupen.. en toch komt hij er mee weg. Wat een aantrekkingskracht heeft Dave Gahan toch!

Bernd’s lichaam was minder blij met het concert. Eerst die hitte en geen drinken, toen stortregen buiten, hij hield er koorts aan over. Al was hij misschien al wat ziekjes, het blijft vervelend.

Wordt vervolgd..

Man with the child in his eyes

Ik dacht hen wel te kennen
De gestalten in je ogen

De arrogante man, of grapjurk
Grote broer, soms gekrenkte trots

Tot ik die ene keer
Je kind ontmoette

Vriendelijk en zacht,
Dat mij niet los wilde laten

Hopelijk kun je hem bewaren,
Ik wil graag verder praten.

Zien

Voor één keer zou ik willen
Dat je naar me luistert, zonder in te vullen

Voor één keer zou ik willen
Dat je me ziet, met je hart en niet met je ogen

Dat je naast me staat, niet boven me
en het opbrengt om te zien

Dat ik een echte lijn getrokken heb,
door jou nu ver overschreden
Definitief zelfs misschien.

Rare jongens die Japanners

Ik zou zeggen check de link..
Gaan wij hier ook naartoe? Geen tijd of behoefte aan een partner omdat we met niemand rekening willen houden?
Eigenlijk zie ik het nu al om me heen, vriendschappen en relaties zijn kortstondig en alles moet 'on your terms'. Geloven we nog in liefde en in intimiteit met iemand anders dan onszelf? Ook als het tegenzit?

Om met de kleine prins te spreken, 'mensen hebben geen vrienden meer, want die zijn niet in winkels te koop'..

Stage enzo

Goeiemorgen :-) Het wordt weer een rustige dag vandaag volgens mij.
Het is nu de derde dag van mijn stage en ik zit nog echt in een opstart fase. Ik heb al een aantal opdrachten gekregen, maar natuurlijk moet je eerst mensen vinden en afspraken maken voor je op pad kunt. Tot die tijd heb ik een paar kleinere klusjes.
Net als gister is het hier erg rustig. Eva, mijn begeleidster is ziek en ik zit in een achteraf hoekje van het kantoor. Gelukkig gaat dat nog wel veranderen zodat ik wat meer aanspraak heb. Al leidt dat wel meer af..
Verder is de sfeer hier erg prettig, de dames zijn open en gezellig. Iets wat ik heel belangrijk vind. Ik bruis van de ideeën en op de langere termijn heb ik er alle vertrouwen in dat ik die ook uit mag voeren. Het is de eerste week, dus nu nog even acclimatiseren. Stage lopen is trouwens wel weer behoorlijk vermoeiend.. ik dacht dat ik geen moeite zou hebben met het ritme, maar na een werkdag ben ik behoorlijk uitgeblust.

Leuk dat er weer regelmatig reacties op mijn log staan! Ik schrijf deels voor mezelf, maar krijg ook erg graag feedback van de mensen die het lezen. Oh en Moontje, over introvert en extravert, volgens mij zijn veel mensen een mix. Ik sla een beetje door naar extra, anderen weer naar introvert en jij hebt gewoon wat van beide. Jet zegt ook zoiets, al gebruikt ze woorden die voor mij geen positieve klank hebben. Ze zegt namelijk dat ze zich aanpast. De vraag is dan, maar wie ben je als niemand kijkt? En blijf je wel jezelf? Zo ben je namelijk het leukst!

liefs

Jona

Soms schrijft een post/verhaal zichzelf..

In gedachten verzonken liep ik naar een bushalte. Net gewerkt, zaterdag ochtend, ik was nog niet helemaal wakker. Hem zag ik pas toen we al letterlijk tegen elkaar opliepen.
‘Wat ben je van plan?!’ Zei hij op vriendelijk toon, lachte me een beetje uit en bood toen zijn arm aan, ‘ik moet ook die kant op’. Zonder nadenken vlocht ik mijn arm in de zijne en zo liepen we de laatste meters naar de bushalte. Hij ging naast me zitten op het bankje en bestudeerde me aandachtig, net als ik dat bij hem deed. Groezelige gympies, een oude spijkerbroek, zwart bomberjack en om het af te maken een muts die hij verkeerd om droeg en zijn haar compleet bedekte. Niet iemand waar ik uit mezelf tegen was gaan kletsen, maar toch ontstond een gesprek.
‘Waarom draag je rode nagellak?’ Ik vond het maar een vreemde vraag, ‘omdat ik dat mooi vind’. Hij leek tevreden met mijn antwoord. Hij vertelde dat hij naar een sporthal ging, en eruit moest bij dezelfde halte als ik. Of ik op mezelf woonde? Ik antwoordde bevestigend en vertelde over mijn studie. ‘Wow, dat doe je goed. Ik moet nog beginnen! Tot nu toe heb ik alleen maar middelbare school gehad.’ Al snel blijkt dat hij nu even helemaal niets doet of heeft.
‘Ik ben dakloos. Vroeger woonde ik met vrienden ergens in Brabant. Dat ging prima tot we iemand binnenhaalden die ons begon af te persen en de boel vernielde. Toen hebben ze ons uit huis gezet. Ik slaap nu bij de nachtopvang.’ Een beetje verbaasd kijk ik hem aan. Een schoffie is hij misschien, maar dat hij op straat zou leven had ik niet verwacht. ‘Je moet eens uitzoeken wat de gemeente voor je kan doen! In jou positie kun je vast wel wat geld of hulp krijgen, maar daar moet je dan wel achteraan.’ Hij knikt. ‘Ik hoop dat familie me binnenkort een beetje kan helpen. Heb jij eigenlijk een vriend?’ Eigenlijk wil ik geen antwoord geven, maar ik moet grinniken. ‘Dan kan ik toch met jou samenwonen?!’ Ik ga er niet eens op in en noem hem alleen maar een mafkees.
Wat hij bij de sporthal te zoeken heeft blijft onduidelijk, ook als we eenmaal in de bus zitten. Ik heb voor hem afgestempeld zodat hij zijn geld niet uit hoeft te geven. Waarschijnlijk probeert hij op de een of andere manier nog iets te verdienen, maar dat doet er nu even niet toe. We stellen onszelf eindelijk aan elkaar voor, hij blijkt Jona te heten en 25 jaar jong te zijn. Er is een oudere broer en zijn ouders leven nog, maar ze zijn te oud om met zijn problemen lastig te vallen zegt hij. ‘Voordat mijn broer geboren werd kreeg mijn moeder een visioen dat ze hem Mattias moest noemen. Waarom gebeurde dat verdorie niet bij mij?! Dan had ik nu geen Jona geheten.’ Voor het eerst is hij bloedserieus. ‘Maar dat is toch een orginele naam?’ ‘Ach, met die gozer uit de bijbel liep het anders niet goed af.’ Ik ben het niet met hem eens, maar vermijd een discussie.
De serieuze fase duurt niet lang. Hij showt zijn twee afgebroken verstandskiezen en maakt twee kleine kindjes bang door hetzelfde bij hen te doen. Toch heb ik een goed gevoel over Jona. Als we uitstappen vraagt hij of hij mijn mobieltje mag gebruiken om zijn vriend te bellen en mijn twijfeling duurt maar kort. Misschien gaat hij er met mijn telefoon vandoor, maar mijn hart zegt van niet. Gelukkig heb ik gelijk.
‘Waar woon je eigenlijk?’ nu twijfel ik wél echt. Ik zit niet te wachten op een dakloze jongen aan mijn deur. Aan de andere kant, als je iemand kan helpen met iets simpels als wat te eten, moet je dat dan niet doen? We zijn al vlakbij mijn huis als ik mijn beslissing maak, ‘Ik woon hier vlak om de hoek. Je mag best langskomen als je echt niets te eten hebt, maar ik ben je niets verplicht en kan altijd nog nee zeggen’ hij knikt en neemt daarna afscheid van me.

Terwijl ik hem weg zie lopen denk ik aan zijn naam. Jona.
Ik had het zelf waarschijnlijk niet beter kunnen verzinnen. Hopelijk zal hij binnenkort echt iemand om hulp vragen, want Jona zit al lang genoeg in de walvis.

Extravert of Introvert?

Een paar posts geleden had ik het over interessante artikelen waar ik mijn lezers mee wilde gaan vermoeien, dus laat ik die belofte nu maar eens waarmaken.

Mensen zijn grofweg in te delen in twee karaktergroepen, introvert en extravert. Dat is niets nieuws en de meeste mensen zullen wel een idee hebben over wat zij zijn, maar wat maakt iemand eigenlijk intro of extravert?
In Psychologie Magazine stond een handig schema met een aantal eigenschappen die bij de twee groepen passen. Misschien zorgt het bij jou of bij je vrienden en kennissen nog wel voor verrassingen, want bijna niemand is natuurlijk een uiterste. Zo bleek iemand tot mijn verbazing meer introverte dan extraverte eigenschappen te hebben, al was dit achteraf gezien weer heel logisch.
Wat ik ben? Dat lijkt me nauwelijks een vraag.. Energie haal ik uit de buitenwereld, ik denk door te praten ‘uit te vloeien’ etc. Ik heb wel een goed langetermijngeheugen, maar het is natuurlijk ook niet iets om je op vast te pinnen. Wel een leuk hulpmiddel en nadenkertje. Wat ben jij?

Extraverten

Halen hun energie uit de buitenwereld;

ze laden zich op door mensen te zien, plaatsen te bezoeken, zich te bewegen.

Ze vinden het moeilijk rustig aan te doen en functioneren goed onder druk.

Gedijen goed bij veel verschillende prikkels.

Ze krijgen de kriebels als het te rustig is.

Fel licht, harde geluiden, temperatuur wisselingen en dergelijk storen ze niet snel.

Zien onderbrekingen als welkome afleiding.

Ze zijn goed in multitasking en werken vaak met de radio of tv aan.
Zijn graag aan het woord en denken door te praten; vaak verwachten ze niet eens een antwoord. Ze houden van snelle geanimeerde gesprekken.

Zoeken oogcontact als ze spreken om andermans reactie te zien

en verminderen oogcontact als ze luisteren, om hun omgeving te scannen. Hebben een levendige mimiek.

Hebben een goed kortetermijngeheugen; ze kunnen snel denken, maar vergeten ook weer snel.

Riskeren een burn-out doordat rust nemen ze moeilijk afgaat.

Introverten

Putten energie uit hun innerlijke wereld ze moeten alleen zijn om zich op te laden. Ze hebben geregeld rust nodig en kunnen slecht tegen tijdsdruk en deadlines.

Raken snel overprikkeld. Ze hebben een hekel aan fel licht, extreme temperaturen en harde geluiden. Zelfs achtergrondruis kan ze al storen.

Worden niet graag gestoord als ze eenmaal in hun diepe concentratie verzonken zijn. Ze werken graag in stilte en richten zich het liefst op 1 ding tegelijkertijd.

Kunnen goed luisteren en denken na voor ze iets zeggen. Ze geven de voorkeur aan diepgaande een op een gesprekken boven small talk. Vaak hebben ze de neiging langzaam te formuleren en uiten ze zich schriftelijk makkelijker dan mondeling.

Mijden oogcontact als ze spreken om zich te concentreren, en kijken een gesprekspartner aan als ze luisteren om informatie op te nemen. Ze hebben vaak ombewogen gezichten en komen daardoor afstandelijk over.

Hebben een goed langetermijngeheugen. Ze vinden het moeilijk informatie snel te verwerken, maar als zich eenmaal iets eigen hebben gemaakt, vergeten ze het niet snel meer.

Riskeren een depressie doordat ze makkelijk blijven hangen in de ‘gas-terug-stand’.

Een moderne psalm in de hitlijsten!

You Got The Love - Source
(Feat. Candi Staton)

Sometimes I feel like
Throwing my hands up in the air
I know I can count on you

Sometimes I feel like saying
Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through

Sometimes it seems that
The going is just too rough
And things go wrong
No matter what I do

Now and then I feel
That life is just too much
But you've got the love
I need to see me through

Sometimes I feel like
Throwing my hands up in the air
I know I can count on you
Sometimes I feel like saying Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through

Time after time I say oh Lord whats the use
Time after time I say this just won't do, but
Sooner or later in life the things you love you loose,
Just like before i know i'll call on you

Occasionally my thoughts are brave and friends are few
Occasionally I cry out Lord what must I do
Occasionally I call up Master make me new
You've got the love I need to see me through

Sometimes I feel like Throwing my hands up in the air
I know I can count on you
Sometimes I feel like saying Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through

Ode aan...

Je doordrenkt
Doorweekt me,
Elke ronding strelend zacht
Of hard, als ik dat wil.

Heerlijk vernieuwend
Hete ontspanning,
Gloeiend, blozend
Bedekt door kippenvel

Bijna bang voor overkill..


Wie het goed heeft trakteer ik op een etentje ;-)

Rollercoaster ride

Nou?

Wat is jou achtbaan?
Een Superman of Robin Hood?
Zonder riemen, maar met de rush
Door vertrouwen komt het goed?

Jou spelregels,
Maar wat als jij ook de baan niet kent.
Je buik met elke looping in je keel,
Nooit heftig genoeg of liever snel geremd?

Handje

'Kom maar' zeg ik,
Reebruine ogen antwoorden
Handje omsluit één enkele vinger

Vingers en ogen houden vast
Veilig en allerminst verbaasd
Een intimiteit vanzelfsprekend en onverdiend.

Gemaskerd bal

Goeiemorgen.. het was wel erg vroeg vanochtend na een schamele twee uurtjes slaap. Gelukkig was er prima reden voor, want vanacht was het gemaskerde bal van de dame die je hier ziet. Lotte. Niet te verwarren met het lelijke eendje uit de Talpa-serie overigens.
Mijn Lotte ontving ons met zelfgemaakte maskers in haar huiskamer op UC. Het feestje moest even op gang komen, maar was toen ook wel erg gezellig. UC vriendinnetjes, allerlei wederzijdse vrienden en kennissen, het was zeer geslaagd.
Na een avond dansen, kletsen en drinken (martini is niet lekker met sinasappelsap) hebben we het feestje nog even voortgezet in de stad. De tent Derrick zei me niets, maar het was erg leuk om daar uit onze dak te gaan op foute jaren 80 en 90 muziek. Helaas wilde mn enkelbanden niet meewerken, maar ik vond het erg leuk!
Niet iedereen had trouwens een masker. Zo was er een meisje met een sluier en had vieze turk A. een pruik en snor uit de kast gehaald ;-) De foto's kun je vinden op mijn msn space, want het is te ingewikkeld ze hier allemaal neer te zetten. Vandaar alleen even het juweeltje van Lotte. De rest dus op: www.spaces.msn.com/members/ladyparadoxa Ik hoop dat het bevalt en dat ik de andere foto's ook een keertje te zien krijg!

Ps. Vanochtend met een duf hoofd in de trein kreeg ik meer aandacht dan in de hele week. Waar dat nou aan ligt? Volgens Herman (pappa van oppaskindje Boris) straal ik zelfs de laatste tijd.

Tam

Een van de beste filosofische boeken is een kinder boek. Le Petit Prince, ofwel De Kleine Prins in het Nederlands. Geschreven door Antione de Saint-Exupéry. Een aanrader!
Op mij maakte de ontmoeting van de prins met een vos het meeste indruk. Hieronder een paar fragmenten.

De vos legt uit dat hij niet met het jongetje kan spelen, omdat hij ‘niet tam’ is.

- Ik zoek vrienden. Wat betekent ‘tam’?
- Dat is een nogal vergeten woord, zei de vos. Het betekent ‘verbonden’.
- Verbonden?...
- Jazeker zei de vos. Jij bent voor mij maar een klein jongetje als alle andere kleine jongetjes. En ik heb je niet nodig. Ik ben voor jou een vos als alle andere vossen. Maar als je me tam maakt, dan zullen we elkaar nodig hebben. Dan ben jij voor mij enig op de wereld en ik voor jou enig op de wereld..

- Zie je daar de korenvelden? Nu eet ik geen brood. Ik heb niets aan koren en korenvelden zeggen me niets. Maar jij hebt goudkleurig haar. Wat zal het heerlijk zijn als je me tam gemaakt hebt! Door het goudkleurig koren zal ik aan jou moeten denken. En ik zal het geluid van de wind in het koren mooi vinden.
De vos werd stil en keek het prinsje lang aan.
- Asjeblieft, wil je me tam maken? Zei hij.
- Ja, dat wil ik wel, antwoordde de kleine prins, maar veel tijd heb ik niet. Ik moet vrienden ontdekken en allerlei dingen leren kennen.
- Alleen de dingen die je tam maakt, leer je kennen, zei de vos. De mensen hebben geen tijd om iets te leren kennen. Ze kopen dingen kant en klaar in winkels. Maar doordat er geen winkels zijn die vrienden verkopen, hebben mensen geen vrienden meer. Als je een vriend wilt, maak mij dan tam!

Zo maakte de kleine prins de vos tam, en het uur van vertrek naderde.
- Ach, zei de vos… ik zal huilen.
- ’t Is je eigen schuld, zei de kleine prins; ik wenste je niets kwaads toe, maar jij wilde dat ik je tam zou maken.
- Ja zeker, zei de vos.
- En nu moet je huilen, zei de kleine prins.
- Ja zeker, zei de vos.
- Dus daar win je niets bij!
- Ik win er wel bij, zei de vos, wegens de kleur van het korenveld.

Door wat hij vos zegt dringt het tot de klein prins door.
- Hij was maar een vos zoals alle anderen. Maar ik heb er een vriend van gemaakt en nu is hij enig op de wereld. Anderen zijn mooi, maar leeg. Niemand kan voor ze sterven.

Het werd tijd voor afscheid.
- Vaarwel, zei hij…
- Vaarwel, zei de vos. Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met je hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
- Voor de ogen is het wezenlijke onzichtbaar, herhaalde de kleine prins, om het goed te onthouden.
- Dat is een waarheid, die de mensen vergeten zijn, zei de vos. Maar die moet jij niet vergeten. Je blijft altijd verantwoordelijk voor wat je tam hebt gemaakt.

Palm

Ik weet niet of het herkenbaar is, maar ik weet niet hoe ik me moet voelen. Boos, verdrietig, onverschillig, geen van deze woorden vat wat er de laatste dagen in me omgaat. Gelukkig is er de slaap, de uitgelezen methode om even de radartjes stil te zetten en een beetje op te laden. Al lost dit natuurlijk nooit iets op.
Iedereen kent ups en downs in zijn leven en mijn nieuwste woestijn periode duurt nu al even. Eigenlijk vond ik dat ik er daar voor de komende tien jaar wel genoeg van had gehad, maar blijkbaar is dat niet het geval.

Het was voor mij verder een rustig weekeind, ik ben bij mijn ouders geweest en heb de tijd genomen veel te lezen. Daardoor kwam ik weer een aantal dingen tegen die ik hier zeker met jullie zal delen. Yoga zat er voor mij even niet in, ik voelde me veel te instabiel op alle fronten en zocht de rust in mijn bedje.

Ik kwam trouwens een mooie vergelijking tegen. Zoals je misschien wel weet betekend mijn naam letterlijk ‘palm’of ‘dadelpalm'.
Omdat de palm groeit op plekken waar amper water is kweken ze hem op een heel bijzondere manier. Zodra het zaadje is ontkiemt wordt een steen op het kleine sprietje gelegd. Het kan nu niet meer omhoog, maar wortelt zich in plaats daarvan in de diepte. Veel grote palmbomen hebben uiteindelijk zelfs wortels die even lang zijn als de lengte van de boom zelf.
Haal eruit wat je wilt, maar het is hoe dan ook een mooi beeld niet waar?

The unbearable lightness of being

Sometimes, I feel the fear of uncertainty stinging clear
And I can't help but ask myself how much
I'll let the fear take the wheel and steer.
It's driven me before, and it seems to have a vague, haunting mass appeal.
But lately I'm beginning to find that I should be the one behind the wheel.

Whatever tomorrow brings, I'll be there, with open arms and open eyes,
Yeah Whatever tomorrow brings, I'll be there..I'll be there.

So, if I decide to waiver my chance to be one of the hive
Will I choose water over wine and hold my own and drive?
It's driven me before and it seems to be the way that everyone else gets around.
But lately I'm beginning to find that when I drive myself my light is found.

Whatever tomorrow brings, I'll be there with open arms and open eyes, Yeahhh Whatever tomorrow brings, I'll be there...I'll be there.

(Drive, Incubus)

Vraag

De vrouwelijke vorm van het Peter Pan syndroom, is dat het Pippi Langkous syndroom?

Wellicht toch liever 50 met staartjes dan 50 en verzuurd.