Hummer

1 katje is maar alleen en dus zijn we op zoek gegaan naar een vriendje of vriendinnetje voor Gaia.
Met succes, want we hebben een heel schattig kereltje gevonden. Hij komt half september al bij ons wonen en scheelt dus ongeveer twee maanden met Gaia.
Zijn naam is nu nog Hummer en hij is een Maine Coon/Heilige Birmaan kruising. Een ontzettend leuk en speels katertje, dat na het spelen zo in slaap viel op mijn schoot.

Even voorstellen dus: Hummer! Als jullie nog suggesties hebben voor een nieuwe naam dan horen wij het graag! Iets verzinnen blijkt nog niet zo makkelijk namelijk...

Laura enzo

Ze is geboren op zee, zeilde op haar zesde over het IJsselmeer en op haar tiende naar Engeland. Een bijzondere meid dus. Nu wil de grootste uitdaging aan, namelijk een wereldreis per zeilboot, op haar 13e...
Iedereen weet het nu beter, want ze is te jong, moet naar school enzovoorts enzovoorts, zonder haar te kennen.

Daarnaast denken veel mensen dan ze moederziel alleen twee jaar rond dobbert, maar dat is natuurlijk onzin. Ze vaart met meerder andere boten, komt vaak aan wal en heeft daardoor de kans om vrienden en familie te zien. Daar kan ze schoolwerk doen, andere landen leren kennen en meer levenservaring opdoen dan velen van ons ‘to date’.

Ik twijfel geen moment aan haar kunde, want ze is een geboren zeilster. Goed ze is 13, met als logisch gevolg dat ze niet alle consequenties van haar daden en wensen kan overzien, maar de mensen die haar helpen en ondersteunen kunnen dat wel. Zij hebben het volste vertrouwen in haar.

Leeftijd is zo relatief, want in vele culturen ben je met 12 jaar volwassen en doe je het werk van een volwassene. Zelfs in de Roma cultuur in Nederland is dit het geval en trouwen meisjes tussen hun 11e en 15e, om daarna niet meer naar school te gaan en kinderen te krijgen.

Over de leerplicht van deze groep hoor je weinig, net als over de ‘ontwikkelingsachterstand’ van kinderen die topsport beoefenen en daar het grootste deel van de tijd mee bezig zijn. Waarom moet dan ineens zo enorm over Laura’s welzijn ‘gewaakt’ worden?

Ik was ook altijd een beetje anders, met grote plannen en dromen, die lang niet altijd realistisch waren. Vaak merkte ik dat volwassenen hier ook al snel een oordeel over hadden vanwege je leeftijd, omdat het niet haalbaar zou zijn, of gewoon ‘niet zo hoorde’. De puber in mij denkt dat dit ook een stukje jaloezie is, omdat Laura nu misschien iets gaat doen wat vele volwassenen door de neus geboord is toen ZIJ grootste plannen hadden.

Als ik het een goed heb dan is Laura een vroegwijs meisje, en dan is het de vraag of je die ‘afwijking’ ten opzichte van haar leeftijdsgenootjes moet stimuleren. Aan de andere kant is ze zoals ze is en kun je dat niet zomaar de kop in drukken of veranderen.

Misschien is niet elk kind gebaat met les in de schoolbanken (ze wil overigens erg graag haar havo afmaken) of met veel contact met leeftijdsgenootjes. Laura (www.lauradekker.nl) is een ‘loner’ met een missie en ik hoop dat ze haar droom binnenkort kan vervullen.

Er is geen vast recept voor het leven of welzijn van elk kind.

Ps. Waarom gaat ze niet na haar 16e? Omdat ze een bijzondere presentatie wil neerzetten waar ze de rest van haar leven trots op kan zijn, ik zeg DOEN!

Het is zover!

Leuk nieuws! Ruby is afgelopen zaterdag bevallen en het resultaat zijn twee gezonde poesjes die je op de foto’s kunt bewonderen. Vier broertjes en zusjes hebben het door een rare speling van de natuur helaas niet gered, maar na een keizersnee gaat het met moeder en dochters nu goed.
Helaas is de eigenaar van vader Caesar ook een kitten toegezegd, dus kan maar een van de kittens bij ons komen wonen. We gaan daarom op zoek naar een speelkameraadje uit het asiel.
Zoals te zien is als je goed kijkt is een van de kittens zwart en de ander zwart met wit, de kans is groot dat de laatste ons poesje wordt. Ze zal dan de stamboomnaam Gaia krijgen. Bij raskatten moeten de namen van het hele nestje namelijk beginnen met dezelfde letter, in dit geval de G.

Enfin genoeg gekletst, zie hier de eerste foto’s van de kittens!

Rood..

Toen ik mijn haar nog verfde met Henna was ik na het verven altijd weer trots op mijn vuurrode lokken.
Ik mag dan geen skate broeken of gothic jurken meer dragen, maar iets in mij wil zich toch onderscheiden. Bovendien had ik altijd het gevoel dat rood haar misschien nog wel beter bij me paste dan het peper en zout dat ik van nature heb.

Toch heb ik maandenlang niet geverfd, vooral omdat ik mijn eigen kleur weer eens wilde zien. Ook vond ik het raar om mezelf op familie foto’s te zien, waarbij ik er toch anders uitzag dan de rest. Zo gezegd zo gedaan en vrij onopvallend had ik op een gegeven moment voor het grootste deel weer mijn natuurlijke kleur. Dat was okay, maar meer ook niet.

Zeker toen ik op foto’s zag dat rood haar mij toch wel erg leuk staat...

Kortom, ik heb mijn haar nu professioneel laten kleuren en ben zelf erg blij met het resultaat. Misschien valt het je niet eens op als je me weer ziet, maar ik kijk elke dag met een fijn gevoel in de spiegel. Mijn rode haar is weer terug!
Op termijn gaat het misschien iets meer naar koperblond, want donkerrood (mahonie) vind ik te onnatuurlijk ogen, maar voor nu is dit het..

Ik kijk wel minder vrolijk op de ‘na’ foto, maar dat ligt iig niet aan mijn kapsel ;-)

Levensles..

Afgelopen vrijdag heb ik een belangrijke levensles geleerd. Bron van al deze wijsheid was M, met wie ik (samen met B) uit eten was bij Gauchos. Het leer object (kinderachtig gegniffel, leer...) was een homoseksuele ober met wie ik een praatje aanknoopte. Ik was namelijk benieuwd naar het recept van de heerlijke knoflookmayonaise die je daar kunt krijgen, omdat ik die thuis nooit zo lekker krijg.

Ik lachte er vriendelijk bij en toch was het antwoord nogal kil en een beetje belerend. ‘Tja die knoflook moet je ook stampen natuurlijk’ was volgens mij wat hij zei. Over die reactie was ik verbaasd en ik wendde me daarom tot M. ‘Lag dat nou aan mij of deed hij nogal koeltjes?’

M wist meteen waar ik het over had en opende met één zin mijn ogen. ‘Tja, zo worden wij mannen altijd benaderd’. Voorzichtig, bang dat ik het niet goed begrepen had vroeg ik door, maar hij was stellig. ‘Zo doen mannen altijd tegen andere mannen. Ik bedoel, vrouwen worden altijd gematst. Als jij bijvoorbeeld een bus bijna mist dan stopt hij voor je, maar mij rijdt hij gewoon straal voorbij. Als een vrouw iets doms vraagt dan is het schattig, maar als een man dat doet dan is het gewoon dom. Nu weet jij ook eens hoe dat voelt.’

Plotseling begreep ik waarom ik bij sommige homo mannen het gevoel had dat ze soms een beetje onaardig tegen me deden.. dat was gewoon neutraal! Waarschijnlijk stellen hetero mannen zich automatisch vriendelijker tegen vrouwen op en voor een homoseksuele man heeft dat natuurlijk niets op.

M deed er nog een schepje bovenop.. ‘Homo’s hebben gewoon vaak een hekel aan vrouwen. Misschien is het jaloezie, maar neem het maar van mij aan.’ Normaal zou ik zo’n uitspraak met een korreltje zout nemen, maar M kan het weten, hij werkt namelijk in een omgeving waar een groot deel van zijn mannelijke collega’s homo is.

Zo was ik dus weer heel wat wijzer. Natuurlijk is het erg zwart-wit, want ik ken genoeg leuke homoseksuele mannen, maar ik snap nu wel dat ik als vrouw vaak een beetje voorgetrokken wordt en dat dat voor mannen best frustrerend kan zijn..

Ik kwam overigens nog een interessant artikel tegen over dit onderwerp: http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/39719630/

Quote: ‘Homohersenen lijken meer op vrouwenhersenen dan op een heteromannenbrein en de hersenen van een lesbiënne vertonen meer overeenkomsten met die van een heteroman dan met een heterovrouw.’

Eerste tekenen van leven van supergroep

Zoals jullie wel weten hou ik wel van een partijtje 'doe je haar met een gitaar'. Ik was dus erg blij verrast toen ik hoorde dat drie grote rocksterren samen een groep gevormd hebben. De groep heet Them Crooked Vultures en bestaat uit drummer Dave Grohl (Nirvana & Foo Fighters), gitarist Josh Homme (Kyuss, Queens Of The Stone Age) en bassist John Paul Jones (Led Zeppelin). Met recht een supergroep dus.. ze treden op op Lowlands, maar er zijn al wat beelden opgedoken, onder meer dit mini stukje uit een van hun nummers.

Mark my words.. deze groep wordt groot!

Tendence, ofwel Tamara op de beurs

To blog or not to blog, that’s the question..

Ik zit regelmatig achter mijn toetsenbord met het voornemen om iets leuks te schrijven, maar vaak komt er niets uit mijn vingers. Is het namelijk wel boeiend? Wil ik een algemeen stukje schrijven over mijn gevoelens of over iets wat ik heb meegemaakt? Enfin, soms moet je meer doen en minder nadenken.
Bovendien geniet ik zelf erg van de blogs van vrienden, dus al met al genoeg stimulans om weer eens te posten.

Zoals je misschien wel gezien hebt staat er een nieuwe gadget op mijn Hyves, namelijk een filmpje dat ik gemaakt heb op een beurs waar ik in het begin van juli was. Dat is namelijk twee keer per jaar een belangrijk onderdeel van mijn werk, nationale en internationale beurzen bezoeken.
Daar krijg ik een idee van de nieuwste trends op interieur gebied en kan ik de mensen achter de bedrijven in levende lijve ontmoeten. Soms saai en vermoeiend, maar meestal een van de leukste kanten aan mijn werk.

Over het algemeen zijn er in januari een groot aantal beurzen en in september weer, de drukste periode staat dus voor de deur. In juli was nog een verdwaalde decoratiebeurs en zo moest ik in mijn eigen vakantie een paar dagen naar Frankfurt. Dat is namelijk het epicentrum van een aantal belangrijke beurzen, zoals in dit geval Tendence.

De Frankfurter Messe, waar door het jaar heen allerlei beurzen plaats vinden, is echt een gigantisch gebouw en dat wilde ik met het filmpje even laten zien. 9 gigantische hallen vol met exposanten telde de beurs en daartussen is de afstand behoorlijk, vandaar dus de horizontale roltrappen.

Verder is het leuke aan beurzen dat je vaak wordt uitgenodigd door de organisatie en het verblijf en vaak het diner op hun kosten is. Zo ontmoet je ook nog eens iemand, zoals Bridget uit Canada, Julia uit Australië (woont in dezelfde straat als Hugh Jackman die ze weleens ziet bij de bakker..) en Catherina uit Rusland.
Hetzelfde werk is dan een leuk startpunt om erachter te komen dat sommige dingen over de hele wereld hetzelfde zijn..

Enfin, wat ik zoal doe op de beurs? Nou de volgende dingen heb ik iig gezien.

KLIK!
(een taartvorm voor mensen met veel trek en weinig trek..)

KLIK!
Porceleinen lampen die telkens een maatje kleiner zijn, omdat ze krimpen in de oven

KLIK!
Een lievelingsbedrijf van mij, omdat vrijwel alles naar de natuur verwijst

KLIK!
Felle kleuren zijn trendy

KLIK!
Een houder voor theezakjes, bedacht door een studente.. die nu binnen is..