Laura enzo

Ze is geboren op zee, zeilde op haar zesde over het IJsselmeer en op haar tiende naar Engeland. Een bijzondere meid dus. Nu wil de grootste uitdaging aan, namelijk een wereldreis per zeilboot, op haar 13e...
Iedereen weet het nu beter, want ze is te jong, moet naar school enzovoorts enzovoorts, zonder haar te kennen.

Daarnaast denken veel mensen dan ze moederziel alleen twee jaar rond dobbert, maar dat is natuurlijk onzin. Ze vaart met meerder andere boten, komt vaak aan wal en heeft daardoor de kans om vrienden en familie te zien. Daar kan ze schoolwerk doen, andere landen leren kennen en meer levenservaring opdoen dan velen van ons ‘to date’.

Ik twijfel geen moment aan haar kunde, want ze is een geboren zeilster. Goed ze is 13, met als logisch gevolg dat ze niet alle consequenties van haar daden en wensen kan overzien, maar de mensen die haar helpen en ondersteunen kunnen dat wel. Zij hebben het volste vertrouwen in haar.

Leeftijd is zo relatief, want in vele culturen ben je met 12 jaar volwassen en doe je het werk van een volwassene. Zelfs in de Roma cultuur in Nederland is dit het geval en trouwen meisjes tussen hun 11e en 15e, om daarna niet meer naar school te gaan en kinderen te krijgen.

Over de leerplicht van deze groep hoor je weinig, net als over de ‘ontwikkelingsachterstand’ van kinderen die topsport beoefenen en daar het grootste deel van de tijd mee bezig zijn. Waarom moet dan ineens zo enorm over Laura’s welzijn ‘gewaakt’ worden?

Ik was ook altijd een beetje anders, met grote plannen en dromen, die lang niet altijd realistisch waren. Vaak merkte ik dat volwassenen hier ook al snel een oordeel over hadden vanwege je leeftijd, omdat het niet haalbaar zou zijn, of gewoon ‘niet zo hoorde’. De puber in mij denkt dat dit ook een stukje jaloezie is, omdat Laura nu misschien iets gaat doen wat vele volwassenen door de neus geboord is toen ZIJ grootste plannen hadden.

Als ik het een goed heb dan is Laura een vroegwijs meisje, en dan is het de vraag of je die ‘afwijking’ ten opzichte van haar leeftijdsgenootjes moet stimuleren. Aan de andere kant is ze zoals ze is en kun je dat niet zomaar de kop in drukken of veranderen.

Misschien is niet elk kind gebaat met les in de schoolbanken (ze wil overigens erg graag haar havo afmaken) of met veel contact met leeftijdsgenootjes. Laura (www.lauradekker.nl) is een ‘loner’ met een missie en ik hoop dat ze haar droom binnenkort kan vervullen.

Er is geen vast recept voor het leven of welzijn van elk kind.

Ps. Waarom gaat ze niet na haar 16e? Omdat ze een bijzondere presentatie wil neerzetten waar ze de rest van haar leven trots op kan zijn, ik zeg DOEN!