Depeche Mode komt niet :-(

Uit de perstekst van het management:
On May 12th, lead singer Dave Gahan suffered a severe bout of gastroenteritis, leading to his hospitalization and the cancellation of the Athens concert. While in hospital, further medical tests revealed a low-grade malignant tumour in Dave's bladder, which has since been successfully removed. At doctors' orders Dave Gahan must take a break until June 8th, to ensure that he makes a full recovery. Depeche Mode's performance at the Pinkpop Festival in Landgraaf is cancelled.

Nog steeds onduidelijkheid Depeche Mode

Vanochtend heeft Jan Smeets bij Giel op 3fm verklaard dat hij nog steeds niet weet of Depeche Mode wel of niet op Pinkpop zal staan. Hoewel de verklaring van het management al twee dagen verschoven is zou dit vandaag duidelijk moeten worden. Natuurlijk is Smeets ondertussen naarstig op zoek naar een vervanger, Placebo wordt als Depeche Mode uitvalt in ieder geval naar hun plek in de programmeringen geschoven.

Over het optreden is onduidelijkheid ontstaan nadat zanger Dave Gahan ongeveer twee weken geleden met een buikgriep werd opgenomen in het ziekenhuis. Inmiddels wordt al gesproken van een maag/darm infectie, maar de geruchten gaan dat het misschien nog ernstiger is.
Er zijn daarom al heel wat optredens afgezegd, maar de twee concerten in Londen op zaterdag en Pinkpop op zondag zijn nog steeds onzeker.

Hopelijk komt er vandaag eindelijk duidelijkheid, want uit het commentaar van de fans blijkt dat ze vooral willen weten wat er aan de hand is. Als Dave Gahan ernstige gezondheidsproblemen heeft dan is hier veel begrip voor (te lezen op diverse fora) maar voor het uitstelgedrag van het management niet.

Tuindagen en BBQ

Schrijven is prachtige manier om iets over te brengen, om te laten weten wat er in je omgaat.
Toch ontdek ik steeds meer dat de belangrijkste dingen het moeilijkst onder woorden te brengen zijn. De twee uitersten, zoals verdriet en geluk zijn gewoon té persoonlijk.
Toch ga ik het proberen.

Afgelopen zondag had ik een afspraakje met mijn moeder. In tuinieren hebben we een nieuwe gezamenlijke hobby ontdekt en daarom gingen we samen naar de tuindagen bij slot Zuylen.
Een prachtig slot, op fiets afstand van mijn oude huis, maar nooit door mij ontdekt. Rond dit slot allerlei kraampjes van kwekers en dingen die iets te maken hadden met tuinen. De hoeveelheid viel alleen behoorlijk tegen, want binnen een uurtje hadden we het wel gezien. Het was gelukkig wel een prachtige dag, dus konden we ons na het nuttigen van een aarbeien taartje vleien in het gras. Het was erg gezellig om nu eens een op een contact te hebben met mijn moeder en om uitgebreid met elkaar te kletsen. Kortom, het was een erg fijne middag.

De avond vond plaats op ons lievelingsplekje aan de Maarseveense plassen, met een BBQ, lekker vlees, sla uit eigen tuin en veel leuke mensen. Het zonnetje scheen nog en ik was ontzettend in mijn element. Het gevoel van de zomer, vrijheid, lekker met je vrienden hangen.. op zulke momenten weet ik weer dat er niet veel voor nodig is om gelukkig te zijn :-)

Tori..

Het is een beetje mosterd na de maaltijd, maar de dame op de foto is Tori Amos.
Ik heb haar al eens in de HMH mogen zien, maar grote fan Bram had haar nog nooit in levende lijve mogen bewonderen. Hij bleef dan ook aan de radio gekluisterd toen er kaartjes te winnen waren voor een intiem concert van haar in De Smet in Amsterdam.
Veel smekende smsjes later, won hij inderdaad die kaartjes en twee dagen laten stonden we in het kleine zaaltje in Amsterdam naar Tori te kijken en luisteren. Ze was zo dichtbij dat we haar praktisch aan konden raken, dus Bram was helemaal in zijn nopjes, al duurde het optreden maar 20 minuten.
Indruk: nog steeds een mooie vrouw, erg klein en tenger. Excentriek ook, maar op een leuke en mysterieuze manier. Ze speelde haar nummers zoals ze vaker doet als ze geen band bij zich heeft, zonder duidelijk begin, midden en eind en met veel improvisatie. Erg mooi, maar ik hoor haar liever met band.

Enfin, het was een bijzonder ervaring en het leuke nieuws is dat ze in september weer naar Nederland komt! Dan gaan we haar weer live zien in de HMH.

Op www.paradoxa.nl staan meer foto’s!

Guess who....

New species: Tree Cat

Rara.. het zit in een boom en spint...

Oude liefde roest niet

Mijn doos vol herinneringen, brieven, foto’s ed, staat sinds de verhuizing op zolder. Niet meer binnen handbereik dus. Mijn harde schijf crashte, waardoor ik met een schone lei en moest beginnen en omdat ik een nieuwe telefoon heb zijn de smsjes van de afgelopen drie jaar verdwenen.

Het leuke is.. ik kan er niet echt mee zitten.
Leven in het heden is een goed motto en ik lijk er steeds beter in te worden, al blijven er bijzondere momenten uit het verleden die de moeite van het ‘herbeleven’ waard zijn.

Ik was negen en met mijn ouders vakantie in Varese (Italië) toen op een ochtend een auto met een Nederlands kenteken kwam aanrijden. Een Nederlands kenteken op het zandweggetje naar ons vakantiehuisje betekende speelkameraatjes!
Zeker meer dan één, want dit gezin had vijf kinderen en met vier van hen kon ik het meteen goed vinden. Drie meisjes (een iets ouder meisje met een eeuwige vlecht en veel sproeten, een stoer meisje dat iets jonger was dan ik en het jongste zusje, enthousiast en stoer met kort geknipt haar en net zoveel sproetjes als haar oudere zus).
De vierde was hun broer (toen een blond page koppie en nu kaalgeschoren) een eigenwijze en zelfverzekerde jongen die toen dertien was en op wie ik op slag verliefd werd. Hij en ik konden bekvechten als de beste, maar hij was stiekem een goedzak en ik (veel minder stiekem) dol op hem.

Na de vakantie zagen we elkaar door de jaren heen nog een paar keer en ik ging bij hen logeren. Ik was toen een jaar of twaalf, nog steeds verliefd op de broer en nog steeds een guppie.. toch was er iets tussen hem en mij en het nachtzoentje ben ik nooit vergeten. Net zo min als de heerlijke tijd die ik in de bossen en op de zandverstuiving met de zusjes had.

Na 14 jaar heb ik (dankzij Hyves) broer Tom en Evelien (de oudste van de drie zusjes) weer ontmoet. Heel bijzonder na zo’n lange tijd, omdat je elkaar eigenlijk weer opnieuw moet leren kennen. Aan de andere kant bleek de klik die we als kind hadden meteen weer aanwezig. We hebben allemaal veel meegemaakt, maar de kern blijft hetzelfde.
Met hen (en de vriend van Evelien) ben ik gaan wandelen bij hun ouderlijk huis, met een nieuwe hond, maar met dezelfde uitgelaten sfeer. Het drong helemaal niet tot me door dat ik ’s middags niets gegeten heb en het voelde heel vanzelfsprekend. Leuk detail was dat de hut in het bos nog steeds zichtbaar bleek, de gangen uitgegraven in de grond.

Zo zie je maar, niet elk verleden hoeft persé verleden te blijven.

You gotta love Hugh Laurie..

see more Lol Celebs