Infamous (film blog 2)

Als er één boek is dat symbool staat voor de stroming ‘new journalism’ dan is het ‘In Cold Blood’ van Truman Capote. Het boek over de moord op een volledig gezin in een klein dorpje in Amerika. Of eigenlijk over de nasleep daarvan en de menselijke kant van de daders.
Toeval of niet, in een kort tijdsbestek verschenen twee films over dit boek en de bijzondere ontstaansgeschiedenis hiervan.

De eerste van de twee was ‘Capote’. Toen deze film uitkwam trok dit meteen mijn aandacht, toch is het er niet van gekomen om hem te gaan zien. Alle juichende kritieken ten spijt. Dat ik de tweede film ‘Infamous’ zag was puur toeval. Spontaan besloten Bram en ik om naar de Sneak Preview te gaan en in een opwelling nodigde ik Marein uit om ook de gok te wagen.

Nu is er bij een Sneak Preview voor mij zelden een middenweg, ik geniet of ik vind het afschuwelijk. Dat geldt waarschijnlijk voor meer van het ‘Sneak’ publiek, want de bomvolle zaal hield zijn adem in toen de film begon.

Het beeld van champagne glazen en namen als Sandra Bullock deden mij vrezen dat het om een romantische komedie ging, de enige filmsoort waar ik niet echt van houd.
Gelukkig bleek niets minder waar.

De rode draad van de film is een serie waargebeurde interviews met vrienden en kennissen van Capote over zijn leven. Stukje bij beetje vertellen zij over hem en zijn karakter. Ondanks het zware verhaal is Infamous is een prachtig drama. Zonder teveel melodramatica. Gevoelig en soms emotioneel, dat zeker, maar altijd met een luchtige ondertoon.

Toby Jones als Truman Capote is de motor van het verhaal. Zijn heerlijke nichterigheid zorgt ervoor dat er veel te lachen valt. Toch is vanaf het begin duidelijk dat er pijn achter de lach zit.
Alles draait in zijn leven om verhalen en roddels. Al zijn platonische vriendinnen storten hun hart bij hem uit, terwijl hij deze verhalen weer vol enthousiasme met de rest van zijn rijke vriendenkring deelt.
Toch is hij een eenzaam man. Hij stort zich dan ook met ziel en zaligheid op het verhaal van de twee jongens die een gezin uitmoordde.

Sandra Bullock speelt zijn beste vriendin. Geen rijkeluisdame, maar een redelijk succesvol schrijfster (zij wordt hiervoor uiteindelijk wel bekroond, en Truman niet) en nuchtere vrouw. Dankzij haar kan de excentrieke en onaangepaste Capote aansluiting vinden in het plattelandsdorpje, waar iedereen hem maar een rare vent vindt.

Wanneer de gesloten gemeenschap hem in hun hart sluit gaan ook andere deuren voor Capote open. Sterker, hij krijgt de mogelijkheid om de daders te interviewen in hun cel. Een van hen wordt gespeeld door Daniel Craig. De dader met het menselijke gezicht, de jongen die Capote persoonlijk aangrijpt.
Er ontstaat een vreemde band tussen de twee mannen, waarover ik niet teveel zal zeggen. Toch blijft het gissen naar de echte beweegredenen van Capote.
Doet hij alles voor zijn verhaal of houdt hij echt van de jongen achter de tralies?

In de film wordt ook zichtbaar wat er heeft afgespeeld in de nacht dat de familie vermoord werd en ook de veroordeling van de twee daders wordt niet geschuwd. Dit is schokkend en pijnlijk. Aan de andere kant had deze kant van het verhaal niet kunnen ontbreken. Het zorgt voor het ideale evenwicht tussen de glimlach en de ernst van de gebeurtenissen.

Het is voor mij dan ook onbegrijpelijk dat Infamous een overbodige film wordt genoemd door sommige journalisten. Ja, er was pas geleden al een film over Truman Capote, maar deze film is van een zeldzame schoonheid. Interessant en prettig, ondanks het serieuze onderwerp.