Hij kocht mij bloemen, maar minimaliseerde zijn gebaar meteen weer.
Ik zie moeite en de gedachte aan mij, hij een snelle stop bij een tankstation.
Mijn ogen zien de liefde in de zijne, voelen zoete kussen en handen die mij niet los willen laten.Tegelijkertijd maakt hij zich druk om een t-shirt dat teveel naar hem ruikt.
Als hij eens door mijn ogen zou kunnen kijken, dan zou het vast niet lang meer bij mij zijn.
Zijn lach, zijn lichaam, zijn vingers over de piano en de concentratie op zijn gezicht.
Meer nog, zijn liefde voor alle kleine mooie dingen, die niemand anders ooit zag. En zijn geduld met mij.
Mooie man, lieve jongen, soulmate en zoveel wat ik nu niet weet te schrijven.Verlaat mij niet en ik zal jou liefhebben tot een kunst verheffen. Zolang jij mij verdraagt bij je blijven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Weet je dat de troonrede ook geen gedicht is? Lees ik liever jouw geen gedicht.
Een reactie posten