Afscheid van de droom

Een midzomernachtdroom maakt geen beloftes.
Is slechts lucht en teer gevoel.
Dat we hetzelfde liefhadden bleek de droom.

Ze stierf in de schoot die jou ooit rust gaf.
Zonder ooit het daglicht te hebben gezien,
Veilig verscholen, want kwetsbaar en laf.

In het donker koester ik haar.
Ik wil haar niet afleggen, noch begraven.
Want de droom houdt mij in leven.

Wie wil waken boven dromen stellen,
Als zij zoveel puurder en echter is.
Je zoveel kan geven en vertellen.

Ik wieg mijzelf in slaap om haar te omarmen.
Ontmoet mij ooit daar, je zult haar herkennen.

Midzomernachtverslag..

Okay, nu echt tijd voor meer dan een foto verslag…
Ik droomde al jaren van een feestje aan het water. Eigenlijk is dat gevaarlijk, want dromen betekenen meestal verwachtingen en de realiteit is over het algemeen minder dan de droom. Gelukkig bleek dat nu niet het geval.

S'middags sloeg ik samen met Liset en Benjamin wijn, fruit en brood in en rond een uur of zeven verscheepten we dit allemaal richting de Maarseveenseplassen.
Mark en Marein moesten nog van het station komen, maar na een kleine omzwerving vonden we dan toch het juiste plekje.
Lis lag al in het water, dus kon ik niet achterblijven en als enige man nam Benjamin ook een duik. Het was niet bepaald warm, maar wel heerlijk om even te zwemmen. Daarbij was het heerlijk rustig en het water bijna rimpelloos.. wat een prachtige plek is het toch!

We waren nog steeds niet helemaal compleet, maar Bernd en Marein haalden samen mijn broertje op en Jet kwam later aanwandelen. Misschien was het de geur van de BBQ die haar lokte, want Kasper maakte voor zowel de vleeseters als de vegetariërs iets lekkers klaar. Er was meer dorst dan honger, maar het vlees smaakte prima.
Mark en Liset hadden elkaar al snel gevonden en speelden samen alle liedjes die ze konden verzinnen op de gitaar en trommel. Het begon nog met Metallica, maar gleed langzaam af richting ‘Het is een nacht’. Dat overigens vooral door Marein en ondergetekende luidkeels mee gezongen werd.
Het werd later, de flessen wijn werden leger en de fakkels aangestoken. Ik verbaasde mij er weer eens over hoe de groepsdynamiek werkt, niemand zat alleen en de meeste mensen konden het goed met elkaar vinden. Vroeger deed ik hier moeite voor om te ontdekken dat het niet werkt, maar als je het loslaat loopt het vanzelf.. Weer een wijze les!
David demonstreerde nog even zijn tweepersoons bootje (waar hij net inpast) en deze was meteen populair bij Suzanne en Benjamin. De laatste bleek prima te kunnen pendelen en viel bijna in slaap ergens op het water.. Bernd en Suzanne stelden me wel een beetje teleur, ze maakte aanstalte om te gaan zwemmen, maar Bernd bleef veilig bij de kant zonder kopje onder te gaan en Suus moest behoorlijk aangemoedigd worden..

Ik vroeg de genodigden natuurlijk om iets voor te bereiden, maar de drank was niet erg bevorderlijk voor het artistieke deel. Dus waagde ik voor iedereen echt ver heen was toch een poging.
Zelf las ik een deel uit de Kleine Prins, over het tam maken tussen het jongetje en de vos. Mijn broertje probeerde voor elkaar te krijgen dat mensen die elkaar nog niet kenden later op de avond een positieve en negatieve eigenschap van elkaar op zouden noemen. Ik ben ervan overtuigd dat men elkaar nu veel beter kent, maar van het officieel uitwisselen van deze kennis kwam niets meer.
Gelukkig was er ook meer dan woorden. Paik had namelijk veel daden in de planning. Het hoogtepunt was toch wel de knoop, waarbij je in een kring je armen uitsteekt en willekeurig twee handen pakt. Daarna is het de bedoeling om weer in een kring te komen zonder elkaar los te laten.. Eigenlijk een soort staande twister ;-)
Hierna vertrokken Bernd en Suzanne en kregen we ongewenst bezoek. Een aantal jongetjes op scooters probeerden zich een beetje op te dringen. Dit duurde gelukkig niet lang, maar het liet toch een vervelend gevoel achter bij iedereen. Wat nou als we daar bleven slapen, waren onze bezittingen wel veilig etc..
Een paar uur en een paar vergeefse pogingen om de vuurkorf aan te krijgen later kwam dat toch het moment om een beslissing te maken. Weggaan of blijven?
De meningen waren verdeeld, maar we besloten toch om het feestje voort te zetten bij Liset op haar dakterras. Iets wat prima uitpakte. Er werd tot een uur of vier gedronken en watermeloen verorberd. Daarna taaide men langzaam af, naar huis of naar een matje op de kamer van Liset of mij.
Benjamin en Marein waren de harde kern, zij waren nog wakker toen ik om vier uur ging slapen en ook nog toen ik om zeven uur eens ging kijken of ze al omgevallen waren.
Een korte nacht dus voor iedereen, maar wel een geslaagd feestje als het aan mij ligt!

Midzomernachtfeest

Zoals het gaat met goede feesten ben ik nu pas weer echt wakker. Een verslag volgt, maar ik kan vertellen dat het erg leuk was. Zo leuk dat Marein en Benjamin helemaal niet geslapen hebben en ik vanacht misschien een uur of drie.. De foto's zijn gemaakt door Costyn, Jet en mijzelf. Dank aan de mensen die mij temmen..

Feest instructies..

Dag lieve kijkbuiskinderen ;-)
Ik zou liever een mailtje rondsturen, maar aangezien ik het mailadres van mijn nieuwe genodigden simpelweg niet heb...

Okay, tot nu toe zegt het KNMI 22 graden. Warm genoeg lijkt me, maar wel vesten tijd. Zwemmen is misschien dan wel voor bikkels..

Wat kun/mag/moet je meenemen? Ik wil graag zoveel mogelijk kussens, picknickkleden en slaapzakken verzamelen om lekker op te kunnen hangen. Klapstoeltjes zijn lelijk en niet leuk ;-)
Kortom, als je wat mee kunt nemen, graag.

Ik zorg voor meloen, aardbeien, druiven, turksbrood en kruidenboter en knabbels. Natuurlijk haal ik ook wat fris en wijn (wit en rosé). Aangezien er redelijk wat mensen komen is aanvulling erg welkom. Mannen, neem bier mee als je dat drinkt en als iemand nog lekkere drankjes weet neem die dan mee zou ik zeggen!

Goed, dan het vervoer en het slapen. We kunnen een slaapzak neerleggen, daarin wordt het niet koud en het lijkt me leuk. Een matje is dan wel nuttig vanwege het natte gras in de ochtend. Laat me even weten of je dit wilt!

Ik stel voor dat de mensen die van ver komen zich bij mij verzamelen. (Dames via Benjamin of Scherp, vraag hen even om mijn adres, dat ga ik niet online zetten. Er gaat een makkelijke buslijn vanaf t station.)
Er kunnen dan een paar mensen naar de Maarseveenseplassen rijden. Het is handig een Bob te regelen als je 's nachts nog terug wilt. Voor de mensen die zelf rijden op de fiets of met de auto komt er nog een kaartje.
Bij mij slapen is ook een optie, er passen een paar mensen bij mij en misschien bij Liset op haar kamer. Dus laat het snel even weten!

Ben ik nog iets vergeten? Oh nieuwe genodigden, ik verwacht wel iets van jullie!

Keuzes, Sauna etc

Okay, ik kan nu uit een aantal primaire gemoedtoestanden kiezen die elkaar met regelmaat afwisselen. Al hoewel, filter ze er zelf maar uit.

De keuzes die je maakt, zullen altijd blijven staan.

Het is een waar woord. Helaas worden keuzes meestal voor je gemaakt door een ander. Echte onafhankelijkheid is volgens mij dus een illusie, tenzij je als een kluizenaar leeft. En dan nog valt erover te discussiëren. Mensen zijn nu eenmaal afhankelijk van elkaar.
Ik ben hier zelf erg voor, maar het brengt soms ook vervelende situaties met zich mee. Mensen maken soms een keuze voor je die misschien je toekomst veranderd, al kun je dat nu nog niet overzien. Angst is overigens een slechte raadgever.

Het werd weekeind en mijn plannen om met Jet, Paik en Lynda naar de sauna te gaan bleken goed uit te pakken. Het voelde bijna als een rituele reiniging. Afvalstoffen zweet je uit en scrub je van je af. Dat voelt ook geestelijk zo. Wat overblijft, is een poezelig zacht huidje.
De rust van een stretcher in het zonnetje en gratis bediening zorgde voor een diepe rust. Mijn vader heeft toch maar mazzel dat hij hier elke week van mag genieten. Ik hoop dat ik snel ga verdienen..
Het gezelschap was ook zeer aangenaam en we hebben tot een uur of negen in de sauna gehangen. Toen zette Paik mij af in de stad voor een aantal wijntjes met Bernd, Marein, Costyn en Kasper. De laatste kende ik nog niet, maar zat enorm op z’n praatstoel. Zeer vermakelijk en ik heb hem daarna dan ook uitgenodigd voor het feest.
Om twee uur lag ik dan toch in mijn bedje, rozig van de sauna en van wijn. De wekker ging natuurlijk weer veel te vroeg.

Intussen is mijn laatste stageweek ingegaan. Nog twee verhalen afschrijven en dan is het gedaan! Hoewel ik het erg naar mijn zin had ook wel weer fijn. Eindelijk weer uitslapen.. Mijn feestje is natuurlijk een ideale afsluiting. Ik post later nog wat aanwijzing, over het mogelijke weer, bij elkaar te schrapen items etc.

MuHaHaha

Tamara

Verenigde Staten
Horror / Fantasy
99 minuten
geregisseerd door Jeremy Haft met Matthew Marsden, Chad Faust en Jenna Dewan

Tamara is een ongelukkig meisje. Ze heeft weinig vrienden en is regelmatig slachtoffer van pesterijen. Troost vindt ze in haar hobby: hekserij en zwarte magie. Wanneer enkele medeleerlingen op school een gemene grap met haar uithalen, komt Tamara ongelukkig ten val en breekt haar nek. De leerlingen verstoppen het lijk en beloven elkaar nooit over het ongeluk te praten. Maar Tamara keert terug, in de gedaante van een supersexy meid. Zo lokt ze haar kwelgeesten één voor één in de val en neemt ze bloederig wraak...

Midzomernacht

Er zijn weinig data die zo tot de verbeelding spreken als Midzomernacht..
Dit jaar valt het op 24 juni, want het is altijd in het weekeind na de 21e. Hier is vaak nogal wat verwarring over.

De kortste nacht van het jaar, de nacht waarin ongewone dingen schijnen te gebeuren. Kortom, een nacht om een bijzonder feestje te geven. Het belooft lekker weer te blijven, daarom vindt het plaats aan de Maarseveenseplassen. Aan het water dus, ongeveer een kwartiertje bij mij vandaan. Het is wat lastiger qua vervoer, maar dat regelen we wel.
Natuurlijk bestaat de avond uit de volgende bestanddelen; heerlijk zwemwater, kampvuur, wijn, hapjes en prettig gezelschap. Ik zou alleen zo graag willen dat het meer wordt dan dat. Dus heb ik mijn genodigden gevraagd om iets te doen, het maakt niet uit wat.
Gitaar spelen, dichten, voorlezen, vuurspuwen, striptease, zingen, toneelspelen, salsa les, yoga.. Het is namelijk de bedoeling dat dit een bijzonder feestje wordt, met iets meer diepte dan het wijnglas.
Misschien nog wel even zwemmen en wellicht aan de Maarsseveenseplassen slapen, kortom leuke plannen!

Ik heb al wat mailtjes verstuurd, maar als je zin hebt om mee te doen laat dan even een reactie achter! Dit is speciaal gericht aan twee dames die ik via Scherp en mijn vlam ken. Nadja en Kira, jullie weten wie jullie zijn! ;-)

Update

Het valt me op hoe weinig ik eigenlijk schrijf over mijn dagelijkse dingen. Nu heeft dat natuurlijk een goede reden, zoveel boeiends gebeurt er niet. Toch nu even een update.

Afgelopen week mocht ik me weer eens in het warme bad onderdompelen dat Santa Lucia heet. Het leukste Italiaanse restaurantje van Utrecht. Samen met Mark genoot ik van de pizza, maar de enige die van de slakken genoot was ik. Zijn portie belandde na 1 hap al op mijn bord..
De Italiaanse obers waren charmant als altijd, dus ik had uiteindelijk de aandacht van drie mannen. Ik voelde me weer op en top vrouw. Daarna volgde een wijntje met Paik en het nodige onschuldig geflirt. Zo zweefde ik naar huis, ik ben wél leuk! ;-)
Woensdag at ik met Marein Wok to Go aan de gracht, samen een fles wijn leegdrinken en daarna nog een poging doen om een potje schaak te spelen. Nuchter verlies ik al.. laat staan aangeschoten. Gelukkig zou ik eindelijk weer eens een avondje met Liset doorbrengen, dus van verliezen kwam het niet. Nog een wijntje bij Lis later was mijn hoofd lekker rozig. Geslapen als een baby..
Pootje baden met Bernd en Maarten was ook erg leuk, al was zwemmen eigenlijk de bedoeling. Het water was zo koud dat de twee stoere kerels het bij voorbaat al opgaven. Ik durfde nog tot mijn navel, maar zwemmen zat er verder er niet in. Ach, samen eten en pootje baden had ook zo z’n charme.
Natuurlijk weer werken zaterdag, maar dankzij de wuppies was het best te doen. Ik heb lekker uitgedeeld en geklierd. Die avond ging ik voor het eerst weer eens oppassen bij Ira. Dit keer alleen op Ramses, die net vier geworden is. In zijn blote niksie kwam hij naar me toe rennen en was niet van plan om iets aan te trekken. Zo zat het warme ietwat geblakerde lijfje even later naast me op de bank. Het naar bed gaan ging ook soepel en zijn grote zus kwam even later thuis van een feestje om nog even een leuke film met me af te kijken.
Zes dagen op tijd opstaan werden er zeven, omdat ik mijn vlam op ging halen op schiphol. Helaas liep het allemaal niet zo als gepland. Hij bleek een rotvlucht te hebben gehad, ziek, zwak en misselijk weer geland in Nederland. Er zat niets anders op dan veel water drinken en slapen. Wel leuk om elkaar weer even te kunnen zien, al was het dan niet in beste doen.
Zo, weer bij deze week. Vandaag heb ik het eindgesprek op mijn stage gehad. Natuurlijk wel even nerveus, maar zoals verwacht was het een goed gesprek. Veel complimentjes en natuurlijk ook dingen waar ik nog mee moet oefenen. De conclusie was dat ik een goede redacteur ga worden, zo ga ik dus fijn mijn laatste week in!

Nu ben je weer een beetje op de hoogte!

Een ode aan jullie

Soms bestaat de wereld uit het avondzonnetje op de oude gracht, Wok to Go en een fles rosé.
Op mijn sokken naar de overkant rennen om vorkjes te regelen bij een restaurantje. Gedachten en meningen met elkaar delen, er is zoveel veranderd in vier jaar.
Jij bent slanker, ik ben ronder, jou krullen kortgewiekt, mijn lokken geknipt. Jij kunt niet altijd wijs uit de vrouwen om je heen, ik kies nog steeds je vrienden. Voor het eerst ben je daar gelukkig niet rouwig om.
We hadden niet echt ruzie, toch lag er maandenlang meer dan een gracht tussen ons in. Wie een nat pak opgelopen heeft is onduidelijk, maar er is iets hervonden. De situatie voor de maanden van afwezigheid miste ik niet. Wel de momenten aan de oude gracht, eendjes en onszelf voeren, met voedsel en woorden. Lachen om de kleine dingen die we bij elkaar zo snel zien en anderen soms niet begrijpen. Dat vond ik weer even terug, dus lang leve de oude gracht en lang leve de liefde (de volgende keer een originelere toost).

Soms bestaat de wereld uit jou armen, huilend op mijn bed. Je omarming kan de eenzaamheid niet verdrijven, maar de pijn wel dragelijker maken.
Het lijkt wel of je mijn verdriet kunt voelen en huilt met me mee. Mijn hormonen en dronkenschap zijn me vergeven, ik voel me geliefd.
We zijn geëvolueerd. Van de eerste ontmoeting in de supermarkt, naar vriendinnen, tot huisgenoten die iets af moeten spreken om elkaar echt te kunnen zien. Nu zit je in hetzelfde parket als waar ik mij in bevond. Ergens toch de hoop dat liefde niet verloren is, cold turkey is niet makkelijk. Ook al wil ik je de pijn besparen, ik kan alleen maar mijn mening geven en kijken waar de tijd je brengt. Desnoods huil ik met je mee.
Je hebt mijn bewondering, zo gedisciplineerd om te bereiken wat je wilt. Je sociale leven onderhouden zonder er gek van te worden en een baan volhouden die je al snel gezien had. Impulsieve, sociale en emotionele wiskunde lerares, eigenlijk ben jij de paradox.. Misschien klikken we daarom wel zo goed, wie zal het zeggen.

Soms bestaat de wereld uit jou huis, mijn tweede thuis. Veranderd van een kamer vol kinderwerkjes tot een groene bedoening. Zo zijn wij ook veranderd, eigenlijk nog steeds dynamisch en ongedefinieerd. Hokjes zijn soms fijn voor de duidelijkheid, maar onze vriendschap is er niet in te stoppen. Liefde, grote broer, goede vriend. Het is een taal die wij delen. De taal van het hart.
Ondanks oude littekens zie jij nog steeds het beste in mensen, net zoals ik hoop te doen. Je ziet potentie die anderen niet zien en wilt iedereen je aandacht geven. Gelukkig ben je gaan filteren, je was veel te lief en tot teveel offers bereid. Er is niets dat ik meer voor je hoop dan de vervulling van je eigen dromen, moeilijk door wat het leven je geschonken heeft, maar niet onmogelijk. Wat jij wilt kun je bereiken, want je doet het met liefde. De band tussen ons zal blijven bestaan, daar ben ik van overtuigd. Zelfs als levens veranderen, ik hoop dat het lijntje met mij open houdt.

Soms bestaat de wereld uit jou. Althans minstens voor een week. Maanden contact via internet en onze uitgestelde ontmoeting explodeerde. Alsof we in een rollercoaster stapten. De vraag is alleen of er harde grond of een koele waterpartij op ons wacht.
Ik heb berust in beide, want kan niet in jou hart kijken. Ik weet alleen dat ik ervoor kies om bij je te zijn.
Ik voel nu weer dat liefde geen gelukzalige emotie is. Het brengt twijfel, soms jaloezie of koppigheid met zich mee. Misschien omdat de menselijke liefde alleen maar onvolmaakt kan zijn. Laten we in dat geval onvolmaakt genieten. Want ik geniet van de momenten samen.
Je wijsheid, flexibiliteit en belevingsdrang brengen me in beweging, zetten me tot dingen aan die ik voorheen niet durfde. We zijn volgens mij nog lang niet uitgepraat en ik ontdek steeds meer overeenkomsten tussen ons, los van onze levenswensen. Er valt nog zoveel te ontdekken, maar de week liet mij wel zien hoe goed we samen kunnen zijn. Voor onszelf en voor de mensen om ons heen. Het was echt, zoals iemand anders al tegen je zei.

Cyclus

Ik was elf toen ik voor het eerst een bril kreeg. Dolblij, want er ging een wereld voor me open. Helaas betekende een bril ook, geen steek zien met zwemmen, langs mijn bril heen kijken, glazen die besloegen en natuurlijk sneuvelde er ook wel eens iets.
Misschien nog wel belangrijker, er wordt eerder omgekeken naar een meisje zonder bril.. dus was ik blij toen ik lenzen kreeg. Mijn beugel mocht er ook uit en het lelijke eendje veranderde langzaam.
In Israël had ik mijn bril op en voelde me er prima bij, geen droge ogen meer, of de neiging ze vergeten uit te doen voor het slapengaan. Zoals je ziet hebben ook lenzen hun nadelen. Eigenlijk hoef ik mijn lenzen nu niet zo nodig meer terug. Ik ben zelfverzekerder geworden en weet dat ik er mag zijn, met lenzen, of met mijn bril..
Nu is de vraag, wat denk jij?

Kinderen in hippie hostel

Liefde is een werkwoord

Hij heette Jeffrey en was op dezelfde dag jarig als ik. Hoe oud we waren weet ik niet meer precies, maar we waren niet ouder dan acht. Ons lievelingsspelletje was doen alsof en ik was daar bijzonder bedreven in. Terwijl hij op mijn bed hing probeerde ik in de kledingkast te kruipen (het paste net) en informeerde hem ondertussen dat ik een prachtige prinses was als ik weer uit de kast kwam. Hij zou dan op slag verliefd op me worden en me voortaan de mooiste en de liefste van de wereld vinden..
Jeffrey vond het prima en zo speelde hij verbazing toen ik met mijn neus in de lucht de kast weer uitkroop.

Eigenlijk is het idee dat veel mensen van liefde hebben niet veel anders dan mijn spelletje met Jeffrey.
Misschien heb je de reclame van de scheidingsmakelaar wel gezien, ‘Natuurlijk wil je je hele leven verliefd blijven, maar als het echt niet meer gaat.. de scheidingsmakelaar’.
We dromen van die ene grote liefde, vol passie en altijd durende vlinders, heel ons wezen dat schreeuwt dat dit de persoon is die de mooiste en liefste is.
Helaas is dat een illusie, gevoed door Hollywood, Hallmark en Bouqet. Je hele leven verliefd blijven lijkt misschien een aantrekkelijk idee, maar volgens psychologen simpelweg onmogelijk. De hormonen die zorgen voor verliefdheid zijn misschien een jaar houdbaar, maar zeker niet langer.
Een relatie hierop baseren is dus zoiets als bouwen op drijfzand, je weet nooit wanneer de bodem onder je vandaan zinkt.
Begrijp me goed, ik pleit hier niet voor verstandshuwelijken, maar wel voor realisme. Een relatie aangaan en onderhouden is in mijn ogen boven alles een keuze.
Afgelopen week ontmoette ik een jonge vader, erg gelukkig, met zijn zoontje kraaiend op schoot. We spraken over kinderen en relaties en hij was heel duidelijk over dit onderwerp. ‘Ik ben getrouwd en heb dus nu een zoontje, maar dat betekend niet dat ik niet meer twijfel. Dat is volgens mij ook heel gewoon, elke dag moet ik er weer voor kiezen om bij mijn vrouw te zijn. De keuze maken dat mijn toekomst bij haar ligt en dat doe ik met liefde.’

Wat verwacht ik dan nog wel? Ik weet het niet. Ik zou niets liever willen dan dat de ware met spots uitgelicht wordt, het liefst met een grote neon pijl boven zijn hoofd voor het geval ik hem over het hoofd zie. Helaas, er zijn geen spotlights, en geen routekaartjes voor geluk. Ik zal het moeten doen met mijn vrije wil. Er zijn geen garanties, maar er is wel onvoorwaardelijke liefde. Die kun je op verschillende manieren hebben voor de mensen in je leven, maar het exclusieve alles is voor hem. Niet omdat er geen andere leuke mannen zijn, wel omdat ik hier voor kies.


She asked him for forever
And a promise that would last
He said, ‘Babe, you know I love you
But I can't commit to that.’
She said ‘Love isn't love'Til you give it away’

As we live
Moving side by side
May we learn to give
Learn to sacrifice
(uit Give it Away, Michael W Smith)

Israel 7

Goed ik ga nu echt stoppen met schrijven over Israël. Dit is de laatste keer, over de laatste dag. Het Nederlandse leven is weer in volle gang, stage lopen (bezig met een leuk artikel over een zwarte school in de Bijlmer) een leuk keuzevak op de faculteit, vrijdag weer skaten, het pinksterweekeind helpen bij een evenement rond Walibi en een poging doen mijn sociale leven weer op te pakken. Heb me even afzijdig gehouden, mijn hoofd moest even tot rust komen.

Klik eens op de link, daar staan meer foto's. Ik heb ook meer foto's aan oudere posts toegevoegd, dus scroll nog eens naar beneden als je interesse hebt. Terug kijkend op Israël ben ik erg dankbaar voor alle mooie, nieuwe en bijzondere ervaringen. Ik heb veel geleerd over het christendom, het jodendom en verbondenheid en verschillen daartussen. Natuurlijk allemaal te danken aan mijn vlam die me meenam, zonder dat we duidelijk hebben wat we voor elkaar kunnen betekenen. Een gok, maar wat mij betreft pakte die gok goed uit. Althans tijdens de week zelf, want we hebben het goed gehad zoals je hebt kunnen lezen. Terug in de realiteit is een ander verhaal. De tijd zal het leren en deze prachtige week zal mij altijd bijblijven.

Omdat we een lift zouden krijgen zijn we vrijdags erg vroeg opgestaan. Om te daarna te ontdekken dat iedereen nog sliep. In het heerlijke hippie hostelletje bleek toch geen ontbijt te zijn, maar door de Israëlisch Duitse ouders van een lief blond meisje kregen we brood aangeboden. Toen de eigenaar dan toch wakker was kwam hij met zijn baby op de arm polshoogte nemen. We hadden het tempo hier duidelijk overschat. Omdat we nog maar een dag de tijd hadden leek het ons een goed idee om met drie Canadezen een taxichauffeur te betalen om ons rond te rijden langs de belangrijkste plekjes. De prijs was netjes, de Canadezen een eigenaardige verzameling en zo vertrokken we dan toch nog vrij vroeg. Eenmaal in de auto bleek het maar goed dat we het niet zelf hadden gedaan. Met het openbaar vervoer was het onmogelijk geweest om de heuvel op te rijden waar Jezus de bergrede uitgesproken zou hebben. Nu werden we helemaal bovenaan afgezet en konden we van het uitzicht genieten. Lichtelijk jaloers op de springers die in de lucht zweefden (met parachute natuurlijk..) De heuvel was veel hoger dan ik me had voorgesteld en een mooie plek. Kijkend naar de helling kon ik me Jezus hier wel voorstellen, omringd door nieuwsgierige luisteraars terwijl hij een toespraak hield die nu nog actueel is. Dat is zoiezo een bijzondere gedachte, woorden die 2000 jaar overleefd hebben en nu nog minstens zo belangrijk zijn als toen. Over liefde, vergeving en samenleven.
Het gaat me teveel tekst kosten om alle andere plekken te beschrijven, dus ik zou zeggen pak de bijbel van je ouders erbij en zoek op.. de jordaan waar Jezus gedoopt is door Johannes de doper was erg mooi om een keer te zien. Om de rivier, maar ook om de symboliek natuurlijk. Daarna hebben we ook de plek van de wonderbaarlijke vermenigvuldiging bezocht en Kapernaum.

Uiteindelijk kwam het er gelukkig ook nog van om een duik in het meer van Galilea te nemen, want het was natuurlijk weer erg warm. Daarna wist onze chauffeur wel een goed restaurantje, waar we de visjes uit het meer in 1 stuk op ons bord vonden.
Zo werd eten een heel avontuur..

Eind goed, al goed zou je denken.
De chauffeur zou ons op tijd afzetten voor de laatste bus naar Tel Aviv, want vanwege de Shabbat zou die om vier uur gaan.. wij ruim op tijd daar, beweerde onze Arabisch christelijke gids dat er echt geen bussen meer gingen. Oh stomme hij, hij had het kunnen weten, door de Shabbat reed er al niets meer. Wel wilde hij ons voor extra geld naar Haifa (kustplaats) brengen... kortom we werden gewoon afgezet en konden er niets aan doen. Op de een of andere manier moesten we toch in Tel Aviv geraken, want ik moest mijn vlucht halen. Enfin, needless to say dat Benjamin en ik de chauffeur al erg snel zat waren en gewoon ander vervoer wilden regelen. Onze Canadese christelijke reisgenoten hadden helaas veel meer geduld en goedgelovigheid als bagage. Waar zij uiteindelijk zijn uitgekomen weten we niet, maar samen met mn vlam zat ik uiteindelijk in een taxi busje naar Tel Aviv. Niet dat hij toen rust in zn gat had, want de blaas riep.. wat kunnen mannen zeuren zeg ;-) weten ze ook eens hoe het voelt om het altijd maar op te moeten houden.. Na al dit gedoe stapten we zomaar ergens in Tel Aviv uit de taxi, waarschijnlijk een soort China Town. Overal rotzooi en herrie terwijl we niet wisten waar we onze avond en deel van de nacht mee moesten vullen (ik vloog om 5.30). Voor het eerst wist ik het even niet meer, het was me allemaal even teveel. Zittend op een bankje tussen al het gewoel stroomde er een traan over mijn wang. Benjamin gaf me precies wat ik nodig had, een arm om me heen. Het kleine meisje in mij baalde van de manier waarop onze week moest eindigen, al het gedoe met die taxi chauffeur en nu niet wetend wat we moesten doen.. Na tien minuutjes mensen kijken zakte het gevoel en vond ik weer mijn plekje terug. We besloten naar het vliegveld gegaan en vonden daar een plekje om nog even onze vermoeidheid weg te internetten tot ik kon inchecken. Dat laatste is bijna een verhaal opzich.
Misschien weet je nog dat ik klaagde dat het in Nederland zo makkelijk ging.. nou op Ben Gurion werd dat ruimschoots goed gemaakt. Ik werd ondervraagd door een ‘leerling’ een dame naast hem om te luisteren of hij het wel grondig genoeg deed. Hij wilde zich dus van zijn beste kant laten zien, bovendien was ik verdacht omdat ik zonder Benjamin terugging en alleen een rugzak bij me had (slechte vrouw die ik ben). Even een klein indruk over de vragen die ze stelden, wat doe je in Nederland? Hoe heet het blad? Wie heeft je ticket betaald? Waar ben je geweest in Israel? Hoeveel punten heeft de Via Dolorosa? Hoelang ben je al samen met je vriend? Waarom moet je terug? Mogen we wat foto’s zien? Uiteindelijk zijn ze zelfs Benjamin nog gaan ondervragen. Gelukkig gaf hij dezelfde antwoorden, wat toch bijzonder is aangezien we elkaar nog maar kort op deze manier kennen. Een tijdje later zat ik in het vliegtuig. Met een fijn gevoel over mijn tijd in Israel, waar ik een stukje van de roots van mijn geloof en Benjamins afkomst heb kunnen zien. Als het aan mij ligt ga ik zeker nog eens terug, het is zo complex en divers dat je na een week echt niet uitgekeken bent! Ik voeg nog wat leuke kinderfoto’s aan mn log toe, genomen in ons lieve hippie hostelletje. Tot slot een paar tips van een enorme leek die wat opgestoken heeft. Dan hoeft iemand niet dezelfde fouten te maken..

• Bezoek in Jeruzalem de graftuin!
• Het Citadell hostel was leuk qua opzet, maar als je er slaapt zorg dan dat het niet op de 1e verdieping is. Erg bedompt namelijk.
• Vrouwen, zorg voor lange rokken en een vestje om jezelf te bedekken.
• Bij veel stalletjes vind je een soort brood dat je met kruiden hoort te eten en vergeet de bagels niet! Vruchtensappen zijn ook heel betaalbaar en lekker.
• Als je naar En Gedi gaat dan is de Spa een aanrader, lekker luieren de hele dag. Het hostel is minder, door de vele schoolkinderen en de prijzen. Kamperen is een alternatief.
• Het natuurgebied is erg mooi met zijn watervallen en vele dieren.
• We zijn er niet geweest, maar Masada en Qum Ram moeten erg mooi zijn.
• Fauzi Azar Inn in Nazareth is gewoon beeldschoon. Als je daar in de buurt komt is er waarschijnlijk geen betere slaapplek.
• Ga vroeg in het seizoen, eind mei was het elke dag al boven de 30 graden..
  

Goed, nu is het dan echt genoeg geweest..