Afscheid van de droom

Een midzomernachtdroom maakt geen beloftes.
Is slechts lucht en teer gevoel.
Dat we hetzelfde liefhadden bleek de droom.

Ze stierf in de schoot die jou ooit rust gaf.
Zonder ooit het daglicht te hebben gezien,
Veilig verscholen, want kwetsbaar en laf.

In het donker koester ik haar.
Ik wil haar niet afleggen, noch begraven.
Want de droom houdt mij in leven.

Wie wil waken boven dromen stellen,
Als zij zoveel puurder en echter is.
Je zoveel kan geven en vertellen.

Ik wieg mijzelf in slaap om haar te omarmen.
Ontmoet mij ooit daar, je zult haar herkennen.