Israel 3

Alweer dag drie, helaas geen internet hier.
Ik wil zoveel vertellen dat ik niet weet waar ik moet beginnen! Ten eerste, ik heb het ontzettend naar mijn zin en heb nog geen ruzie gemaakt met Benjamin. Zijn beste vriendin voorspelde volgens mij iets anders, maar ik denk niet dat we elkaar goed dwars kunnen zitten. Samen vinden we alle juiste plekjes en we zijn nog lang niet uitgepraat.
Okay, eerst maar even een opsomming.

Dag 2. Na een heerlijk ontbijt in de oude stad hebben we een tweede poging aan de Via Dolorosa gewaagd. Dat is volgens de kerk de route die Jezus gelopen heeft met zijn kruis, van het paleis van Pontius Pilatus tot de schedelberg Golgatha waar hij gekruisigd schijnt te zijn. Dit keer vonden we het wel, met een beetje hulp van een man die onze gids probeerde te worden. De eerste dag overkwam ons dat ook al en schold de man ons uit voor ‘flees from the street’ toen we weigerden. Deze man was vriendelijker.
De route is op zich interessant om een keer te doen, maar niet geweldig. Er zijn zoveel winkeltjes dat je goed moet zoeken naar de volgende van de dertien punten (veroordeling, het kruis op zijn rug, Jezus valt de eerste keer etcetc.)
De route eindigt in de grafkerk, waar Golgotha zou zijn geweest en volgens de katholieke kerk ook het graf waar Jezus in gelegd is. Eigenlijk zijn het meerdere kerken en delen van oude kerken onder een dak. Vooral rommelig en kleurrijk, maar het deed me niet zoveel. Benjamin vond het nep aandoen en ik kan me daar wel in vinden. Het is een symbolische plek, maar het voelt niet als een historische plaats.
Op aanraden van mijn moeder zijn we daarna naar de graftuin gegaan, andere koek!! Erg mooi aangelegd, rustig en indrukwekkend. Het is veel aannemelijker dat Jezus hier begraven werd. Vanuit een verhoging is een heuvel te zien die ontzettend op een schedel lijkt, bovendien werd Jezus begraven in een tuin naast de schedelplaats. Daar komen nog andere dingen bij, zoals de rijke eigenaar van de tuin en het soort graf. Uitgehouwen uit steen en met veel tekenen er omheen die wijzen op bezoeken van de eerste christenen. Het graf zelf lijkt erg klein, maar schijnt voor die tijd juist groot geweest te zijn. Een goede tip van mijn moeder dus!
Een spirituele ervaring was het niet, maar het was erg rustgevend en andere mensen waren er wel emotioneel onder. Zoals de groep Aziatisch ogende mensen die een dienst hielden in de tuin.
Als laatste zijn we naar de olijfberg gelopen, een flink eindje zo aan het eind van de dag. Eigenlijk hebben we het tot de tweede dag vol gehouden om alles te voet te doen, erg sportief al zeg ik het zelf.. bovendien zie je zo veel meer.
Wist je bijvoorbeeld dat er erg veel gevliegerd wordt door kinderen in Jerusalem? Of dat getrouwde Joodse vrouwen ook hun hoofd bedekken? En dat Islamitische kinderen brood met kruiden verkopen (kinderardbeidbrood volgens Bengamon)?
De olijfberg was op zich mooi, vooral het uitzicht vanaf de joodse begraafplaats en de wetenschap dat hier Olijfbomen groeien die er al stonden toen Jezus er ooit verraden werd. Als je naar Jerusalem kijkt dan zie je toch een bijzondere stad, boordevol geschiedenis, een gewelddadig verleden, veerkrachtig, maar drijvend op geld van buitenaf om in stand te blijven. Jezus huilde ooit om Jerusalem, misschien omdat hij zag hoeveel verscheurdheid en dubbelzinnigheid de stad kenmerkt. Gekleurd en gebrandmerkt door de geschiedenis. (gewoon manisch depressief zegt Benjamin..)