Israel 4

Dag 3. Afscheid van Jerusalem, ik heb natuurlijk maar een week dus we moeten echt door. Uitchecken bij het Citadel, waar we het ondanks de ‘shabbyness’ wel naar ons zin hadden. Onderweg naar de bus ontmoette we voor het laatst de koopman die op de trap naar het hostel dagen op ons zat te wachten. Of we geen kopje thee met hem wilden drinken. Met excuses maakten we er ons vanaf en dat gaf me toch een dubbel gevoel. Hoeveel moeite was het geweest om wel even te gaan zitten? Enfin..
Voor het eerst de bus in. Ik had een beetje angst verwacht, maar het voelt zo ver van je bed dat er wekelijks bussen de lucht in gaan dat het voelde als een busritje zoals alle anderen.
Het busstation van Jerusalem is erg groot. En erg goed bewaakt, je moet door een poortje en daarna gaat je bagage ook nog eens door de rontgen. Het is enorm modern en voor het eerst voelde ik me niet te bloot of te westers gekleed. Toch prettig.
Tijdens de busreis naar Ein Gedi (bij de dode zee) zat er een heel aparte jongen schuin achter ons. Een revolver in zijn achterzak (erg gewoon hier) maar ondertussen zat hij zijn nagels te vijlen!! Benjamin maakte grapjes dat hij ze misschien ook zou gaan lakken. En jawel, een paar minuten later zat hij te lakken en zijn vingers droog te blazen.
Mannen zijn in het oosten veel vrijer met elkaar, lopen hier gewoon hand in hand. Alsof ze geen idee hebben van het bestaan van homoseksualiteit. Veel prettiger dan de macho mannen in Nederland die elkaar niet durven aanraken.
Ik had verwacht dat Ein Gedi een stadje zou zijn, maar het is een oase waar een hostel bij gebouwd is en een eindje verderop ook een kibboets. Eigenlijk is het al in de woestijn en vlak naast de dode zee, waar overigens altijd een soort mistige waas over hangt.

Als we aanbellen zegt een vrouw eerst dat ze geen kamers hebben, maar na wat aandringen is dat ineens wel het geval. Typisch Israelisch volgens Benjamin. We leggen onze spullen in een kluisje en lopen door de brandende zon naar het strandje aan de dode zee. Was is het hier toch heet! In Jerusalem koelt het ’s nachts nog af, maar op het laagst gelegen punt ter wereld (400 meter onder zee niveau) blijf het een graad of 30.
Ik heb trouwens voor het eerst kamelen irl gezien hier. Echt grappig, ze grazen gewoon langs de weg. Benjamin en ik wachten nog steeds op een waarschuwingsbord daarvoor, want we fotograferen vreemde borden.
Okay, de dode zee. Wat was ik blij dat ik geen wondjes had, want al dat zout! Het was een leuke ervaring om rond te dobberen, maar je moet goed uitkijken want als je het in je ogen krijgt doet het ontzettend zeer. Een moeder met erg jonge kinderen trok zich niets van hun protesten aan en droeg ze spartelend de zee in. Zelfs de oudste die een wond op een knie had en huilde van de pijn. Wat heeft het nu voor zin om een kind van vier dit op te dringen?!
De dode zee was wel lekker verkoelend en vooral de zoete douche daarna. Met biertjes en cola’s hebben we nog een tijd op zitten drogen. Totdat het iets minder heet werd en tijd om te eten in de hostel. Onze kamer bleken we te delen met een erg grappige Duitser, Stefan. Hij konden het meteen goed vinden, al is het ook een vreemde snuiter. Hij had net een meisje ontmoet dat ook uit Berlijn kwam en zo ontstond een leuk groepje. Veel gelachen vooral. Ook om de schoolkinderen die op schoolreisje waren in Ein Gedi. Pubertjes van ongeveer vijftien met jeugdpuistjes en beugels, maar de meisjes waren zeer schaars gekleed voor Joodse dames.
Ze bleken van een military school te zijn, waar ze leren voor een technische baan in de luchtmacht. Wel een vreemd idee als je ze tekeer hoorde gaan en zag dansen tijdens disco. Wel komisch overigens. Hun escorte bestond uit achttien jarigen met automatische geweren om hun schouder.
Dit klinkt misschien erg vreemd, maar is hier verplicht om gewapende bewakers in te huren als je met een groep bent. Daarmee verdienen de jonge dienstplichtigen een centje bij. Hierover nog een leuk verhaal, maar ik schrijf al zoveel!
Dag vier gaan we doorbrengen in een Spa aan de dode zee. Het schijnt daar heel relaxt te zijn. Na een paar dagen van geschiedenis achtervolgen hebben we daar wel zin in.