Bewogen week, afl. Joegoslavische moeder

Het was een mooie zonnige dag toen ik bij haar aanklopte, een dag die ik liever op het strand had doorgebracht, of nog liever in de armen van mijn vlam.
De straat waarin ze woonde was levendig, vol met moderne Marrokaanse meiden met hoog water broeken en navelpiercings, puberjongens op scooters en blanke meisjes die zwart wilden lijken.
Aan de ene kant van de wijk flats en aan de andere kant de rijtjeshuizen waarin Eva woonde. Haar jongste had ze in haar armen toen ik aanbelde, een mooie baby met grote donkere ogen waar een licht angstige blik in lag. "Ze is een beetje bang voor vreemden" legde Eva uit en toen we daar allebei om moesten lachen begon Lela als bevestiging te huilen.
In de woonkamer viel meteen een gigantische flatscreentelevisie op, veel franje die Nederlanders kitsch zouden noemen en twee knalroze slippertjes op de vloer. Duidelijk van haar oudste dochtertje.
Terwijl ze Lela de fles gaf praatte we over haar kindertijd in Bosnië, de granaten in de tuin en de verschillende bevolkingsgroepen die naast elkaar woonden en ineens vijanden werden. Hoewel ze er weinig van begrepen had maakte dit natuurlijk wel indruk op haar.
Nu was ze 25 en moeder van twee kinderen, de oudste was inmiddels drie. Ondanks haar leeftijd was ze blij met haar leven. "Toen ik mijn man ontmoette wisten we binnen een week dat we wilden trouwen en direct daarna raakte ik zwanger. Het ging allemaal heel snel, terwijl dat nu echt een uitzondering is in Joegoslavië. Ik wilde nog niet zwanger worden, maar Ariajanna was erg gewenst. Na haar geboorte wist ik ook dat ik op korte termijn meer kinderen wilde. Zodat er weinig leeftijdsverschil is."
Haar man kwam pas na de geboorte van Ariajanna naar Nederland en spreekt nog bijna geen Nederlands. Daarom mag hij van Eva geen Nederlands spreken met hun dochter, zodat ze het niet verkeerd aanleert. Het meisje sprak namelijk nog geen woord Nederlands voor ze naar de peuterspeelzaal ging.
Een witte basisschool hoeft voor Eva niet, want ze voelt zich toch anders in Nederland. Vooral de openheid over homo seksualiteit vindt ze overdreven. "Het lijkt wel of je homo seksueel moet zijn!"
Inmiddels is Ariajanna binnen komen lopen voor de tweede keer, ze probeert weer snoep los te krijgen van haar moeder en Eva vindt het moeilijk om te weigeren. "Misschien is het typisch voor Joegoslaven, maar ik durf mijn dochter geen etenswaren te ontzeggen. Ook snap ik niet waarom ik regels zou moeten maken voor tv kijken, hij staat de hele dag aan en daar zie ik geen kwaad in."
Haar prachtige dochtertje is inmiddels tegen me aan gekropen op de bank. Ze kent geen enkele schroom en spuit me even later nat met de plantenspuit. Eva verteld dat ze haar graag Joegoslavisch op wil voeden, met veel respect voor familie en zichzelf, maar zonder de strenge Nederlandse regels.
"Ariajanna is heel bijdehand. Eigenlijk zijn alle Joegoslavische vrouwen dominanter dan de Nederlandse. Daarom trouwen Joegoslavische mannen vaak met Nederlandse vrouwen!"
Na heel wat glazen Fanta is het nu tijd om te gaan.
Eva brengt me naar de deur en bij de uitgang ruik ik de stevige geur van de groene plantjes waar Nederlanders zo bekend om zijn. Nog een laatste blik werp ik op het kleine meisje, helemaal in het roze en met een eigenwijze blik in haar ogen. Ik ben erg benieuwd wat er later van haar terecht zal komen..