Clementine: Look man, I'm telling you right off the bat I'm high maintenance. So I'm not gonna tip-toe around your marriage or whatever it is ya got goin' on there. If you wanna be with me, you're with me.
Joel: Okay.
Rara uit welke film kwam dit?
21 april 2006
20 april 2006
Wijsheid
"Het is allemaal waar wat de filosofie zegt: het leven moet achterwaarts worden begrepen. Maar dan vergeet men de tweede zin: dat het voorwaarts moet worden geleefd. Wat een zin. Hoe diep je er ook over nadenkt, uiteindelijk is het zo dat het leven tijdens het aardse nooit helemaal wordt begrepen, juist omdat ik nooit volledige rust kan krijgen om die positie in te nemen: achterwaarts."
So true, so true... Ik denk dat het overmoedigheid of dwaasheid is om het tegendeel te beweren. Dat betekend niet dat het geen streven is!
Met dank aan mijn favoriete filosoof: Kierkegaard.
"De meeste mensen (ook van wie beweerd wordt dat zij denken: professoren e.d.) leven en gaan door in de inbeelding dat zij nog veel meer begrepen zouden hebben, als ze maar langer zouden leven. Maar hoevelen komen tot die rijpheid waar ze dat kritische punt ontdekken waar alles omslaat en waar stijgend begrip gaat betekenen dat men begrijpt dat er iets is dat men niet begrijpen kan?"
Hoe ik het hebben/horen wil en wil geven
Beautiful Freak
you're such a beautiful freak
i wish there were more just like you
you're not like all of the others
and that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
some people think you have a problem
but that problem lies only with them
just 'cause you are not like the others
but that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
yeah that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
too good for this world
but i hope you will stay
and i'll be here to see
that you don't fade away
you're such a beautiful freak
i bet you are flying inside
dart down and then go for cover
and know that i
i love you beautiful freak,
you know that i love you beautiful freak,
beautiful freak
Er zit zo'n kracht in onvoorwaardelijk liefde, ondanks de eigenaardigheden en flaws die iemand heeft. Gewoon simpelweg liefhebben, zonder aanwijsbare reden, soms tegen beter weten in. Het snijdt soms in mijn ziel en vervult mijn hart. Misschien ook wel de moeilijkste vorm van liefde om te geven?
you're such a beautiful freak
i wish there were more just like you
you're not like all of the others
and that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
some people think you have a problem
but that problem lies only with them
just 'cause you are not like the others
but that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
yeah that is why i love you
beautiful freak, beautiful freak
too good for this world
but i hope you will stay
and i'll be here to see
that you don't fade away
you're such a beautiful freak
i bet you are flying inside
dart down and then go for cover
and know that i
i love you beautiful freak,
you know that i love you beautiful freak,
beautiful freak
Er zit zo'n kracht in onvoorwaardelijk liefde, ondanks de eigenaardigheden en flaws die iemand heeft. Gewoon simpelweg liefhebben, zonder aanwijsbare reden, soms tegen beter weten in. Het snijdt soms in mijn ziel en vervult mijn hart. Misschien ook wel de moeilijkste vorm van liefde om te geven?
18 april 2006
Foto's feest
Zie voor de foto's die geschikt waren voor publicatie mijn vroegere space.. De titel is meteen de link, ga dan naar foto's en enjoy!
Kus
Kus
16 april 2006
Verjaardag Lisette!
Ik gok dat ik één van de weinige ben die al wakker is nu.. Het was dan ook een leuk feestje vanacht. Aanstaande dinsdag is Lisette jarig,
maar ze besloot het nu al te vieren op haar eigen kamer. In hetzelfde huis dus, heel relaxed.
Het was erg knus met zoveel mensen, maar dat pakte prima uit. Haar ouders waren er overdag en gingen weg toen de mensen binnen kwamen druppelen. Niet genoeg ruimte voor iedereen om te zitten, maar dat stoorde niet. Ik zal geen lijstje gaan opdreunen van mensen die er waren, maar het was voor haar volgens mij een leuke mengeling van oude en nieuwe vrienden die het erg gezellig hadden samen.
Voor Martijn was het meteen zijn laatste feestje (koortsig en wel) voordat hij voor langere tijd naar het buitenland gaat dus dat gaf ook een andere dimensie aan de avond. De wijn vloeide rijkelijk en ik heb me zeer goed vermaakt. Later op de avond werd de digitale camera herontdekt door een paar mensen (zoals Paik het mooi zei) en er zijn in totaal een stuk of tachtig foto's geschoten. Een aantal ervan erg grappig maar genant, dus ik moet nog even bedenken wat ik daarmee ga doen.
Rond twee uur besloot het gros om nog naar de stad te gaan, maar na een drukke week en om zes uur te zijn opgestaan zag ik dat niet zo zitten. Het was zo lekker warm binnen en in de stad zou ik afhankelijk zijn van anderen om weer thuis te komen (taxi delen bijvoorbeeld). Ik besloot dan ook om mijn bedje in te gaan. Ik ben benieuwd hoe lang de anderen het nog uitgehouden hebben, maar het was ongetwijfeld een succes.
Enfin, het was gewoon een erg geslaagde avond en ik ben nu weer klaar om naar mijn ouders te gaan, zonder kater. Ben benieuwd hoe de rest zich voelt ;-)
Over de foto's: Boven natuurlijk Lisette met haar nieuwe zonnebril. Volgens mij heeft ze aan iedereen wel een keer gevraagd of hij echt wel leuk is.. Dus nog 1 keertje, Ja Lis, hij is echt heel gaaf! De tweede foto is van mij en Paik, vond ons wel heel lief samen. :-)
maar ze besloot het nu al te vieren op haar eigen kamer. In hetzelfde huis dus, heel relaxed.
Het was erg knus met zoveel mensen, maar dat pakte prima uit. Haar ouders waren er overdag en gingen weg toen de mensen binnen kwamen druppelen. Niet genoeg ruimte voor iedereen om te zitten, maar dat stoorde niet. Ik zal geen lijstje gaan opdreunen van mensen die er waren, maar het was voor haar volgens mij een leuke mengeling van oude en nieuwe vrienden die het erg gezellig hadden samen.
Voor Martijn was het meteen zijn laatste feestje (koortsig en wel) voordat hij voor langere tijd naar het buitenland gaat dus dat gaf ook een andere dimensie aan de avond. De wijn vloeide rijkelijk en ik heb me zeer goed vermaakt. Later op de avond werd de digitale camera herontdekt door een paar mensen (zoals Paik het mooi zei) en er zijn in totaal een stuk of tachtig foto's geschoten. Een aantal ervan erg grappig maar genant, dus ik moet nog even bedenken wat ik daarmee ga doen.
Rond twee uur besloot het gros om nog naar de stad te gaan, maar na een drukke week en om zes uur te zijn opgestaan zag ik dat niet zo zitten. Het was zo lekker warm binnen en in de stad zou ik afhankelijk zijn van anderen om weer thuis te komen (taxi delen bijvoorbeeld). Ik besloot dan ook om mijn bedje in te gaan. Ik ben benieuwd hoe lang de anderen het nog uitgehouden hebben, maar het was ongetwijfeld een succes.
Enfin, het was gewoon een erg geslaagde avond en ik ben nu weer klaar om naar mijn ouders te gaan, zonder kater. Ben benieuwd hoe de rest zich voelt ;-)
Over de foto's: Boven natuurlijk Lisette met haar nieuwe zonnebril. Volgens mij heeft ze aan iedereen wel een keer gevraagd of hij echt wel leuk is.. Dus nog 1 keertje, Ja Lis, hij is echt heel gaaf! De tweede foto is van mij en Paik, vond ons wel heel lief samen. :-)
10 april 2006
Weer lekker opgewekt..
Goed, nu weer wat algemener hoor.. als je persoonlijk verhalen wilt horen kom je maar een keer langs of haal je het maar uit mijn gedichten ;-)
Afgelopen weekeind kwam Lis dr 'kleine' broertje langs. Hij rijdt motor, traint flink en werkt nog niet zo lang bij de Amsterdamse politie, dus een indrukwekkende verschijning in motorpak en met pistool op zak.
Nog nooit had ik een vuurwapen vastgehouden, dus dat was een aparte ervaring. Hij leerde me meteen even hoe ik het wapen schietklaar kon maken en hoewel het pistool natuurlijk ongeladen was gaf het een vreemd gevoel om de trekker over te halen.
Dankzij films kon ik me de rotzooi in Lis d'r kamer al voorstellen, een kapotte tafel, gaten in de muur, of erger nog een bloedend lijk. Ik richtte dus maar op niemand ;-)
Met een echte dode werd broer S. vorige week geconfronteerd. Min of meer uit nieuwsgierigheid (het hoort toch bij zijn werk) ging hij kijken bij een man die zelfmoord gepleegd had door zich door zijn hoofd te schieten. Veel bloed natuurlijk, maar het viel hem mee. Bij de eerste dode die hij zag, een natuurlijke dood gestorven, had hij het wel te kwaad gehad. Blijkbaar went het toch snel.
De lijkschouwer had bij de zelfmoord de kleding van de man opengeknipt om snel te kunnen bepalen of het misdrijf was of niet. In dat geval moet de plaats delict natuurlijk afgezet worden, heel logisch, maar ik had me nooit gerealiseerd dat een dode daar dus naakt ligt te wachten op de lijkwagen.
Of het zelfmoord was is trouwens nog niet helemaal zeker, want de ongelukkige schijnt familie te zijn van de man die een paar jaar geleden een geldnet wagen overviel. Van het geld dat hij buitmaakte is lang niet alles teruggevonden, dus het zou kunnen zijn dat iemand even op zoek ging. Misschien ligt het geld zelfs nog wel in die woning..
Het klinkt allemaal wel een beetje spannend, maar het blijft natuurlijk een dood mens. Met een familie die om hem rouwt.
Heb je je weleens afgevraagt hoe jij je zou voelen als je een lijk zou zien? Ik heb weleens iemand opgebaard gezien, maar ineens geconfronteerd worden met iemand die niet vredig neergelegd is, of bijgepoederd, ik weet het niet.
Mijn ouders leerden mij als kind al vroeg dat het lichaam dan nog maar een omhulsel is. Wat de persoon maakte tot wie hij of zij was is er niet meer. Misschien is dat ook wel een geruststelling als je ooit met een dode geconfronteerd wordt, ik weet het niet.
Ergens volgende maand mag ik overigens met S mee naar de schietbaan. Voor het eerst echt een wapen afvuren. Het schijnt een kick te geven, tenminste dat wordt als reden gegeven voor de vuurwapen fetish van veel Amerikanen. Ik ben benieuwd!
Niet zoals gehoopt
Eigenlijk had hier een verhaal over het lentefeest moeten staan, maar zoals je ziet, het staat er niet.
Mensen die me een beetje kennen weten dat ik het niet zo heb op vrouwen films. Al dat gemiep en gehuil, kwetsbare vrouwen die gered dienen te worden door een man. Ik word er kriegelig van.
Ik kan me dan ook helemaal verplaatsen in de mannen die zich dood ergeren aan dat typische vrouwen gezeur en probeer zelf anders te zijn. Soms heb ik succes, soms val ik gigantisch door de mand. En helaas was zaterdag een mislukking van mijn kant.
Eigenlijk gingen er al wat belletjes rinkelen toen ik met Lisette aan het tutten was, onzeker over mijn wel heel fleurige jurkje, niet begripvol toen Lis liever voor behoudend ging wat betreft haar outfit, kortom het was hormonen tijd.
Zo eens in de maand heb ik daar last van, niet van chagrijnigheid, maar van overlopende traanbuizen, overgevoeligheid, melancholie, kortom erg prettig voor mij en mijn omgeving.
Al is het op zichzelf niet genoeg om mijn avond te vergallen.
Eenmaal in het prachtige appartement van Paik voelde ik me niet zo lekker, maar moe en hangerig. Ik kon de energie amper opbrengen om een gezellig gesprek aan te knopen met vreemden of om foto’s te maken. Als ik iets wat ik normaal zo leuk vind niet meer lukt dan is er iets niet goed. Ik had dan ook flinke koorts. Combineer dat met flinke hormonen en alcohol en je hebt onredelijkheid. Ik wilde graag dat mijn vrienden zouden zien wat er met me was, lief voor me zouden zijn en dan nog het liefst binnen tien minuten.
Gelukkig was ik zo wijs om me door Bernd in bed te laten stoppen, want mijn bril was wel erg donker gekleurd. Ik ben veel norser tegen Paik, Lis en Martijn geweest dan ze verdienden, maar vooral tegen Bernd. Gelukkig weet hij dat dit maar heel zelden voorkomt en dat is maar goed ook.
Heel misschien moet ik vaker een klein beetje zeuren of uit mijn slof schieten. Dat scheelt een baal avond. Nu ben ik maar wijselijk naar bed en niet in discussie gegaan.
Normaal ben ik niet zo persoonlijk hier, maar ik voel me toch wel schuldig over het feit dat ik zo ongezellig ben geweest.
Overigens was het feestje volgens horen zeggen een groot succes. Sommigen (ik noem geen namen) schijnen het zelfs tot half acht te hebben volgehouden. Aftah was een galante barman, het was lekker druk en de sfeer zat er goed in. Jammer dat ik er niet echt van heb kunnen genieten. En dat terwijl ik er al weken zoveel zin in had.
Mensen die me een beetje kennen weten dat ik het niet zo heb op vrouwen films. Al dat gemiep en gehuil, kwetsbare vrouwen die gered dienen te worden door een man. Ik word er kriegelig van.
Ik kan me dan ook helemaal verplaatsen in de mannen die zich dood ergeren aan dat typische vrouwen gezeur en probeer zelf anders te zijn. Soms heb ik succes, soms val ik gigantisch door de mand. En helaas was zaterdag een mislukking van mijn kant.
Eigenlijk gingen er al wat belletjes rinkelen toen ik met Lisette aan het tutten was, onzeker over mijn wel heel fleurige jurkje, niet begripvol toen Lis liever voor behoudend ging wat betreft haar outfit, kortom het was hormonen tijd.
Zo eens in de maand heb ik daar last van, niet van chagrijnigheid, maar van overlopende traanbuizen, overgevoeligheid, melancholie, kortom erg prettig voor mij en mijn omgeving.
Al is het op zichzelf niet genoeg om mijn avond te vergallen.
Eenmaal in het prachtige appartement van Paik voelde ik me niet zo lekker, maar moe en hangerig. Ik kon de energie amper opbrengen om een gezellig gesprek aan te knopen met vreemden of om foto’s te maken. Als ik iets wat ik normaal zo leuk vind niet meer lukt dan is er iets niet goed. Ik had dan ook flinke koorts. Combineer dat met flinke hormonen en alcohol en je hebt onredelijkheid. Ik wilde graag dat mijn vrienden zouden zien wat er met me was, lief voor me zouden zijn en dan nog het liefst binnen tien minuten.
Gelukkig was ik zo wijs om me door Bernd in bed te laten stoppen, want mijn bril was wel erg donker gekleurd. Ik ben veel norser tegen Paik, Lis en Martijn geweest dan ze verdienden, maar vooral tegen Bernd. Gelukkig weet hij dat dit maar heel zelden voorkomt en dat is maar goed ook.
Heel misschien moet ik vaker een klein beetje zeuren of uit mijn slof schieten. Dat scheelt een baal avond. Nu ben ik maar wijselijk naar bed en niet in discussie gegaan.
Normaal ben ik niet zo persoonlijk hier, maar ik voel me toch wel schuldig over het feit dat ik zo ongezellig ben geweest.
Overigens was het feestje volgens horen zeggen een groot succes. Sommigen (ik noem geen namen) schijnen het zelfs tot half acht te hebben volgehouden. Aftah was een galante barman, het was lekker druk en de sfeer zat er goed in. Jammer dat ik er niet echt van heb kunnen genieten. En dat terwijl ik er al weken zoveel zin in had.
Abonneren op:
Posts (Atom)