Niet zoals gehoopt

Eigenlijk had hier een verhaal over het lentefeest moeten staan, maar zoals je ziet, het staat er niet.

Mensen die me een beetje kennen weten dat ik het niet zo heb op vrouwen films. Al dat gemiep en gehuil, kwetsbare vrouwen die gered dienen te worden door een man. Ik word er kriegelig van.
Ik kan me dan ook helemaal verplaatsen in de mannen die zich dood ergeren aan dat typische vrouwen gezeur en probeer zelf anders te zijn. Soms heb ik succes, soms val ik gigantisch door de mand. En helaas was zaterdag een mislukking van mijn kant.
Eigenlijk gingen er al wat belletjes rinkelen toen ik met Lisette aan het tutten was, onzeker over mijn wel heel fleurige jurkje, niet begripvol toen Lis liever voor behoudend ging wat betreft haar outfit, kortom het was hormonen tijd.
Zo eens in de maand heb ik daar last van, niet van chagrijnigheid, maar van overlopende traanbuizen, overgevoeligheid, melancholie, kortom erg prettig voor mij en mijn omgeving.
Al is het op zichzelf niet genoeg om mijn avond te vergallen.
Eenmaal in het prachtige appartement van Paik voelde ik me niet zo lekker, maar moe en hangerig. Ik kon de energie amper opbrengen om een gezellig gesprek aan te knopen met vreemden of om foto’s te maken. Als ik iets wat ik normaal zo leuk vind niet meer lukt dan is er iets niet goed. Ik had dan ook flinke koorts. Combineer dat met flinke hormonen en alcohol en je hebt onredelijkheid. Ik wilde graag dat mijn vrienden zouden zien wat er met me was, lief voor me zouden zijn en dan nog het liefst binnen tien minuten.
Gelukkig was ik zo wijs om me door Bernd in bed te laten stoppen, want mijn bril was wel erg donker gekleurd. Ik ben veel norser tegen Paik, Lis en Martijn geweest dan ze verdienden, maar vooral tegen Bernd. Gelukkig weet hij dat dit maar heel zelden voorkomt en dat is maar goed ook.
Heel misschien moet ik vaker een klein beetje zeuren of uit mijn slof schieten. Dat scheelt een baal avond. Nu ben ik maar wijselijk naar bed en niet in discussie gegaan.

Normaal ben ik niet zo persoonlijk hier, maar ik voel me toch wel schuldig over het feit dat ik zo ongezellig ben geweest.

Overigens was het feestje volgens horen zeggen een groot succes. Sommigen (ik noem geen namen) schijnen het zelfs tot half acht te hebben volgehouden. Aftah was een galante barman, het was lekker druk en de sfeer zat er goed in. Jammer dat ik er niet echt van heb kunnen genieten. En dat terwijl ik er al weken zoveel zin in had.