Bruiloftsblog!!

‘Geniet van het moment’: het zijn bekende wijze woorden, die zeker opgaan voor je bruiloft. Je hebt zoveel indrukken te verwerken dat het voorbij is voordat je er erg in hebt.

De dag begon voor mij om 7:00, al lag ik al even wakker voordat ik opstond. De hele nacht had ik prima geslapen, maar vlak voordat ik moest opstaan kon ik de slaap niet meer vatten. In de andere slaapkamer hoorde ik Jet en Janneke al met elkaar praten. Zij sliepen bij mij thuis, terwijl Bram een nachtje bij Bart logeerde. Het was een vreemd idee, maar het had ook wel wat om samen met de twee ceremoniemeesters (en lieve vriendinnetjes) te zijn.
Na een vlugge douche was ik helemaal wakker en ontbeten we. Dat lukte mij alleen erg slecht. Voor mijn gevoel viel de spanning wel mee, maar mijn lichaam vertelde me iets anders. Ik kreeg maar een paar hapjes weg. De kapster arriveerde en de woonkamer werd omgebouwd tot een beautysalon waarin eerst ik en daarna Janneke onder handen genomen werd. Ondertussen vonden de katten het prima om rustig op bed te schuilen voor alle drukte.

De tijd leek te vliegen toen kapster Yudeska eenmaal aan mijn haar begon. Ik was telkens bang dat Bram elk moment voor de deur kon staan, maar er waren eigenlijk zeeën van tijd. Fotograaf en oom Jan was inmiddels ook aangekomen. Hij maakte grapjes, waar vooral de kapster erg om moest lachen. Er ontstond wel een beetje verwarring, omdat de afkorting voor Janneke ook 'Jan' is. Dus riepen ze allebei 'ja' als ik iets wilde vragen..
Toen ik klaar was werd het tijd om mijn jurk aan te trekken. Gelukkig ging dit bij mijn jurk erg makkelijk. De drie verschillende lagen werden op de grond gedrapeerd en ik hoefde er alleen maar in de stappen. Op het moment dat ik mijn ochtendjas uittrok draaide Jan zich beleefd om. Hij bleef alleen wel foto's maken ;-) ook van het insnoeren. Waarbij ik de jurk tegen mijn borsten geklemd moest houden. Een erg grappig plaatje..

Rond elf uur ging alles heel vlug. Mijn ouders kwamen aan en natuurlijk waren we allemaal ontroerd, want ik blijf altijd hun kleine meisje. Toen hoorden we veel getoeter; Peter scheurde het parkeerterrein op. Brams ouders kwamen hem afleveren! Mijn vader wilde graag de deur opendoen, omdat hij me nu eenmaal weg moest geven.

Ik ging er natuurlijk wel een beetje vanuit, maar Bram en ik waren allebei even stil van ons bijzondere uiterlijk op deze even zo bijzondere dag. Ik in mijn paarse jurk en Bram in zijn prachtige antracietkleurige pak. Het viel op vanwege de Chinese kraag, maar ook door de prachtige afwerking. Het is namelijk letterlijk voor hem gemaakt. Mooie details waren de paarse schoenen, de paarse voering en de tekst 'Lets stay together' aan de binnenkant van zijn jasje.
Zo hebben we elkaar een tijdje bewonderd, om daarna met de hele groep een broodje te eten. Bij mij ging dat al een stuk beter, maar met zo'n strakke jurk heeft je buik ook weinig nodig om vol te voelen... Sascha, mijn tante en vriendin van Jan, arriveerde samen met Anna en Elin, mijn nichtjes en bruidsmeisjes. Zij zagen er superlief uit in de witte jurkjes die ik voor hen gekocht had, samen met paarse bolero's, een paars lint om hun middel en twee paarse kettinkjes die ik hen cadeau gaf.

Toen iedereen aanwezig was, aten we nog even verder, waarna Jan, Sascha en mijn nichtjes samen met Bram en mij vertrokken voor de fotoshoot. We hadden het geluk dat er op vijf minuten lopen van onze trouwlocatie een prachtig park gelegen is, waar we foto's mochten maken. We begonnen vol enthousiasme met de foto's en inmiddels heb ik kunnen zien dat het resultaat erg mooi geworden is. Wel kan ik iedereen aanraden om alvast na te denken over de verschillende poses die je aan kunt nemen, want Bram en ik wisten op een gegeven moment van gekkigheid niet meer wat we moesten doen :-)




Gelukkig telde het park ook fijne bankjes, waarop we konden wachten tot de familie in het park arriveerde voor de 'verplichte' groepsfoto's, die uiteraard wel leuk zijn om te hebben. (met name voor op de schoorsteenmantel van opa’s en oma’s). Inmiddels brak de zon goed door en konden we in een zomerse setting van start gaan met de familiefotosessies. Ik vond het heel bijzonder dat mijn opa en oma van beide kanten hierbij ook aanwezig konden zijn.

Van tevoren hadden we in het draaiboek een zo efficiënt mogelijke volgorde voor het fotograferen uitgewerkt, tijdens de shoot bijgehouden door de ceremoniemeesters. Alles ging echter zo gesmeerd dat Bram en ik na de familiefoto's nog een klein uur alleen in het park gezeten hebben. Genoeg om over te praten zou je zeggen, maar door de spanning en de vele indrukken vielen we allebei een beetje stil.
Toen de tijd rijp was, gingen we dan ook graag weer op weg naar de locatie. Daar stond Jet voor de ingang om in de gaten te houden of alles goed ging. Getuige Marein was alleen nog niet gearriveerd, dus onze entree liet nog even op zich wachten.. Even later zagen we een lang figuur aan komen kuieren en werd er naar ons gezwaaid. Het was zover!

Toen we in de Lantaern waren (het voormalig klooster waarin alles plaatsvond), ging Bram eerst met zijn ouders het kapelletje binnen en bleef ik nog even wachten met mijn vader, totdat Waldy en Rudy akoestisch aan het eerste nummer begonnen.Ik kwam binnen op het refrein ('always love me, never leave me now, now you are, the other side of me') en durfde van de zenuwen eigenlijk niet om me heen te kijken.. alleen naar voren, naar Bram.. Wij ging samen zitten en Bram begon de tweede stem te zingen! Heel romantisch en een fijne ijsbreker voor mij.

Toen we allebei zaten, speelde zich een klein toneelstukje af. De bode van de gemeente kwam namelijk vertellen dat de ambtenaar van de burgerlijke stand er nog niet was. Er was toen een moment van verwarring, tot Bart opstond en tot ieders verrassing zei 'Oh, maar ik ben hier hoor!' De kogel was door de (spreekwoordelijke) kerk; nu wist iedereen dat Bart ons ging trouwen!
Hij hield een fantastische speech, waar alles in zat. Het was duidelijk dat hij ons beter had leren kennen, er was ruimte voor grapjes, voor de serieuze noot en het was zeker niet te lang. Er zat zelfs/natuurlijk nog een verwijzing in naar improvisatietheater. Het ABCD dat de Arrogantjes gebruiken is namelijk toepasselijk voor het huwelijk. De letters staan voor Accepteren, Balans, Communiceren en Doen.
Het 'Ja' zeggen was voorbij voordat we er erg in hadden en de zoen gelukkig goed gelukt. Daarna was het tijd voor de ringen (Brams ring ging soepeler om dan de mijne). Toen zette ons muzikale duo 'A Page is Turned' in en konden de getuigen hun handtekening zetten. Peter en Anneke voor Bram, mamma Conny en Marein voor mij. De laatste die zijn handtekening zette, was Bart en hij mocht als enige ook het trouwboekje tekenen, omdat hij ons immers getrouwd had! Hij gaf ons het boekje en was blij dat hij ons ook als eerste mocht feliciteren.
Na Bart nam mijn vader het woord, omdat ik hem gevraagd had een zegen over ons huwelijk uit te spreken. We trouwden bewust niet in de kerk, omdat Bram niet gelovig is, maar voor mij is Gods betrokkenheid bij ons huwelijk wel erg belangrijk. Mijn vader wist deze gevoelens erg mooi in woorden te vatten en sprak een zegen over ons uit.
Hiermee was de ceremonie bijna ten einde, maar niet voor Waldy 'Garden of Everything' zong. Hierbij ging hij helemaal voluit en was duidelijk te horen hoe goed hij kan zingen, geweldig dus! Ten slotte verlieten onze familie en vrienden de kapel om zich naar de feestzaal te begeven waar de taart op ons wachtte. Bram en ik werd echter gevraagd even te wachten. Toen bleek dat Brams oma, die de laatste tijd veel pijn had, toch naar de bruiloft gekomen was. Veel knuffels en kussen, maar ook tranen volgden.
Het was tijd voor onze eerste entree als man en vrouw en tijd voor de toast en speeches van ceremoniemeesters, (schoon)zusje en vriendinnetje Janneke en van Robbie. Janneke was de eerste die mij aan het huilen kreeg, met haar lieve woorden (‘Iedereen is een beetje verliefd op Tamara geworden’ aldus schoonzus). Het betekent namelijk erg veel voor me dat ik zo ben opgenomen in de familie Brouwers. Robbie was nerveus en dreigde er even een heel lang verhaal van te maken; ook was even onduidelijk waar hij heen wilde... Toch werd het een mooie speech, waar Bram en ik ons helemaal in konden vinden.
Het grootste deel van de felicitaties volgde hierna. Dus veel knuffelen en kussen van vrienden en familie. In mijn ooghoek zag ik de taart al staan, die erg leuk was geworden. Hij had drie lagen met paarse roosjes en onze namen stonden op de onderste laag. De topper was een op de rand balancerend stelletje. Zoals het hoort, sneden we hem samen aan, om elkaar daarna het eerste stukje te voeren. Ik waarschuwde Bram nog om het niet in mijn gezicht te smeren 'want anders!..'
Na dit ritueel was even tijd voor rust voor het eten. We gingen nog even met oma Vercammen op te foto, aangezien die aanwezig kon zijn in het park. Nichtjes en neefjes renden en speelden buiten en ook wij schepten even een luchtje. Samen met Bart, zodat we met onze 'BABS' op de foto konden. Het was nog wel even een raar moment, omdat in de zaal beneden op dat moment een begrafenis plaatsvond. We moesten dus tussen de in zwart geklede mensen heen lopen.
In het uurtje dat we hadden om taart te eten kregen we trouwens nog twee leuke cadeautjes. Een fles wijn met glaasjes van de locatie en een bijzondere kaart voor mij. Deze kwam van mijn lievelingsleraar die er niet bij kon zijn en daarom als verrassing een kaart naar de Lantaern had gestuurd.
Toen het etenstijd was, verhuisden we terug naar de kapel waar we eerder getrouwd waren. Er stonden nu een viertal ronde tafels, zodat we er konden eten. Toen pas kon ik echt rustig om me heen kijken en zag ik hoe leuk de ceremoniemeesters Jet en Janneke de ruimte versierd hadden. Het paars kwam overal terug, zonder te overheersend te zijn. De maaltijd bestond uit een buffet, maar de tafels waren wel gedekt, omdat ik grappig en origineel bestek had gekocht. Iedere gast kreeg een besteksetje van paars kunststof, dat in elkaar paste. Voor de ceremoniemeesters was dit puzzeltje alleen iets te moeilijk voor alle gasten in elkaar te zetten. Ik vond dit in eerste instantie jammer, maar al snel ging iedereen er zelf mee aan de slag, waardoor ik het toch een geslaagd idee vond..
Het eten was prima, al kreeg ik er niet veel van naar binnen, en het dessertbuffet was helemaal geweldig. Van fruit tot ijstaart, het was er. Helaas kon niet iedereen even lang genieten van het eten, omdat veel vrienden Jet en Janneke meehielpen de feestzaal te versieren. Bart was ook druk met het opbouwen van de geluidsinstallatie.
Gelukkig lukte het allemaal op tijd en het de zaal zag er fantastisch uit toen we naar beneden kwamen. Op dat moment hadden we al afscheid genomen van oma Vercammen en opa en oma Kooyman; voor hen had de inspanning lang genoeg geduurd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik na het eten ook even een dip had bij de gedachte aan een feest dat we nog voor ons hadden liggen. Alle indrukken waren even teveel en ik wilde eigenlijk het liefst naar mijn bedje.. Gelukkig verdween dit gevoel al snel toen we in de feestzaal de avondgasten verwelkomden. Iedereen was even vrolijk en dat was zeker besmettelijk. Ondertussen gaven nichtjes Anna en Elin en neefje en nichtje Puck en Mara alvast het goede voorbeeld door naar hartenlust te dansen.
Een 'Wishing Tree' diende als gastenboek; iedereen kon zijn wens voor ons daaraan ophangen. Dat sloeg gelukkig aan en al snel sierde de eerste kaartjes de takken. Ondertussen zorgde Waldy voor het bewegende gedeelte van het gastenboek. Hij heeft namelijk de hele avond gefilmd en gasten geïnterviewd. Rudy had ook een dubbelrol: hij was ook de DJ en droeg die rol - strak in pak, de koptelefoon aan één oor - met verve.
Toen bijna iedereen aanwezig was werd het tijd voor de 'stukjes'. Gelukkig geen ACB's of slechte teksten op een bekende melodie. In plaats daarvan liet mijn vader een fotopresentatie over mijn leven van 0 tot 24. Erg grappig om te zien dat ik als klein kind al van boeken hield en al vroeg mijn familie fotografeerde. Maar dat mijn vader trots op me is, dat is nog het allerbelangrijkst! Ook de Arrogantjes vereerden ons met een stukje - sterker, we kregen een compleet privéoptreden met de scènes 'the secret agent', 'bel en toeter', een rapnummer en een 'poppensong' -. Hoewel sommige mensen eerst niet wisten wat de Arrogantjes precies deden, was iedereen uiteindelijk enthousiast, en terecht!
Na dit optreden openden Bram en ik het feest door samen te dansen op ons nummer 'Lets stay together' van All Green. Doodeng vond ik dat, maar ook heel intiem, met mijn kersverse man dansen zonder te zien wat er om ons heen gebeurde. Na deze langzame dans gingen de voetjes goed van de vloer. Op voor iedereen bekende muziek (zo kwam Michael Jackson voorbij), op mijn lievelingsnummer met een beat (Black & Gold van Sam Sparro) en klassiekers zoals Narcotic van Liquido, Watskeburt van De Jeugd van Tegenwoordig en een foute houseplaat uit de jaren negentig. Er was tussendoor ook nog een rustig romantisch moment, toen Bram als verrassing 'mijn' nummer speelde en zong. 'Armen voor de wereld' klonk fantastisch, met een Rudy en Waldy als koortje. De rest van de avond is vaak geopperd dat Bram hier maar zijn carrière van moest maken! Toen er weer overgeschakeld werd op dansbare muziek zorgden de vele improvisatieacteurs ervoor dat er flink gedanst werd. Op een gegeven moment werd zelfs een spelvorm uit de kast getrokken: de 'diamond dance'. Eén persoon verzint ter plekke een dansje en de anderen achter hem/haar dansen dat na. Het leuke was dat sommige mensen niet door hadden dat ze hier deel van uit maakten… Ander hoogtepunt: Bram en Waldy die eindelijk samen 'Easy Lover' zongen, iets wat ze altijd al wilden doen..
Ondertussen werd iedereen ruimschoots voorzien van hapjes en drankjes. Jet heeft zo zelfs haar gemiste avondeten kunnen compenseren.
Zo rond half een (denk ik) arriveerde er een taxi voor Bram en mij, zodat we net voor het leeglopen van de zaal naar huis konden. We kregen de huissleutel terug van Jet of Janneke en stapten na vele kussen en knuffels in het busje dat ons veilig thuis bracht. Ondertussen konden we niet ophouden te praten over alle leuke dingen die die dag gebeurd waren, maar we voelden ook voor het eerst hoe moe we eigenlijk waren..

PS. De volgende dag brachten Janneke en Jet cadeautjes en enveloppen, maar ook Brams ouder en Bart en Mirjam kwamen nog even langs. Een hele fijne en warme afterparty na een geweldige dag! Toen was het tijd om de laatste dingen in te pakken en onderweg te gaan naar een heerlijk relaxed weekje Mallorca.