Afwezig

Nadat ik mijn initiële verslaving aan MSN-Messenger overwonnen had ontdekte ik een prachtige functie binnen het programma. Ik kon mijn 'status' namelijk tijdelijk op 'afwezig' zetten, waardoor niet iedereen tegelijkertijd tegen me begon te kletsen. Sterker, ik kon dit permanent zo laten, waardoor ik helemaal zelf in de hand hield wanneer en met wie ik via MSN contact had. Wat een rust!

Langzamerhand kwamen steeds meer vrienden op hetzelfde idee en als ik nu weer eens inlog op MSN dan 'staat' bijna iedereen op 'afwezig'. Het is dus altijd een gok of je ook echt contact krijgt met iemand, maar wel een hele verbetering, want ik wil me niet verplicht voelen om met iemand te chatten.

Afwezigheid is vaker een goed idee, zoals tijdens een vrije dag, of een vakantie, wanneer je even helemaal niet aan werk of andere verplichtingen hoeft te denken en jezelf kunt opladen. Geestelijke afwezigheid komt nog vaker voor, maar is niet altijd even handig. Zo verspreek ik me weleens tijdens een interview, dat ik voor mijn werk af moet nemen, omdat ik eigenlijk niet écht geïnteresseerd ben.

Ook hier was ik lange tijd afwezig, echt tot mijn spijt. Een tijdje niets op je blog schrijven is alleen net zoiets als te lang niet naar de tandarts gaan, het is steeds moeilijker om je er weer toe te zetten. Bovendien, waar moet je beginnen? Alle dingen die gebeurd zijn tussen eind oktober 2009 en maart 2010 laten zich namelijk niet makkelijk samenvatten. Het lijkt mij voor jullie aan de andere kant ook niet bepaald interessant om oude verhalen te horen, dus pak ik de draad maar weer op waar ik gebleven ben. Ik sluit echter niet uit dat ik bepaalde gebeurtenissen toch nog met jullie wil delen..

Op de titel van dit blog wil ik nog wel even terugkomen, want afwezigheid kan dus fijn zijn en rust geven. Zeker als je je zoals ik soms een beetje overprikkeld voelt. Permanente afwezigheid is alleen minder leuk, maar daar is helaas soms geen ontkomen aan. Zo overleed begin dit jaar een erg leuke tante van Bram, maar ook maakte ik vorige jaar een keuze voor permanente afwezigheid. Het is nooit makkelijk om een vriendschap af te ronden en dit doe ik dan ook heel zelden. Vaak blijkt er, groot of klein, ook voor oude vriendschappen nog plek in mijn leven te zijn. Of ik laat op zijn minst de mogelijkheid open dat een vriend of vriendin in de toekomst weer in mijn leven kan komen.

Soms is dit alleen geen echte optie meer, als een vriendschap je voor je gevoel niets positiefs meer brengt. Ik denk dan ook dat ik een goede keuze heb gemaakt, maar het is nooit een leuke.

Afwezigheid dus. Nodig, fijn, pijnlijk, en soms verdrietig. Een positief voorbeeld van afwezigheid is de komende vakantie van mij en Bram naar New York! Al twee jaar willen wij hier erg graag heen, maar telkens kwam het er niet van. De eerste week van mei gaan we nu dan toch, maar dan moeten we wel een week lang onze poezenbeesten missen en die afwezigheid is geen leuke.. enfin, over die monsters in een volgend blog meer!