Bemoeizucht vs onverschilligheid

Je hebt het vast gezien of gehoord. Rouvoet maakt zich zorgen over de seksuele moraal van jongeren. Na het zien van een documentaire over kelderboxen, seks als ruilmiddel en de jonge kinderen die zich daarmee bezighouden kon hij het niet laten hier iets over te zeggen.
Zodra ik hoorde dat hij de uitspraken had gedaan zag ik de reacties in de media al voor me en ik kreeg gelijk. ‘Rouvoet moet uit mijn bed blijven’, ‘het gaat het hem niets aan’ en ‘de overheid moet zich niet overal mee bemoeien’.
Het is natuurlijk ook een bijna onmogelijke opgave, om de individualistische Nederlander te sturen. Die weet het namelijk zelf veel beter en moet van de bemoeizucht van de overheid niets hebben.

De vraag is alleen, is het in dit geval wel bemoeizucht? Wat is de drijfveer van Rouvoet om zoiets te zeggen? Ik vind het persoonlijk veel schokkender dat ik alleen Rouvoet hierover hoor, want bij het zien van de documentaire was ook ik redelijk geschokt.
Nog veel verbaasder was ik toen de discussie over de seksuele moraal van jongeren een andere kant op ging. Diverse mensen vroegen zich af of het programma wel representatief was voor de gehele Nederlandse jeugd en ook de Rutgers stichting was er als de kippen bij om te beweren dat het allemaal zo’n vaart niet loopt. Waarom schieten zij in de 'verdediging'?
Ik vraag me af of ik de enige ben die zich zorgen maakt over het risico dat deze kinderen lopen op soa’s, zwangerschap, maar vooral een geestelijke beschadiging. Ook al zijn het alleen de kinderen in de documentaire die zich bezig houden met deze praktijken, dan nog zou er hulp voor hen moeten komen!
Niemand kan toch beweren dat het geestelijk gezond is om je lichaam op zo’n jonge leeftijd aan te bieden voor wat aandacht of materiële zaken. Dat is gewoon kinderprostitutie.

Bemoeizucht is geen goede zaak, maar onverschilligheid is nog veel erger. Op het moment dat je na het zien van zulke beelden alleen maar bezig bent om ze weg te redeneren dan is er wat mij betreft iets goed mis.

Toen de documentaire maakster Mildred Roethof bij Pauw&Witteman zat ging de discussie natuurlijk weer over dit onderwerp. Pauw vroeg zich af of het wel zin heeft om met deze kinderen te werken of te praten, ‘want ze trekken zich toch niets van volwassenen aan’.
Hierop reageerde zij behoorlijk fel door te zeggen dat het wel degelijk zin heeft. Zij merkte dat alleen al het feit dat zij hun manier van omgaan met seks niet normaal vond de tieners aan het denken zette.

Ik wil me hierbij bij haar aansluiten. Er gaat iets verkeerd, misschien niet met een hele generatie, maar wel met de groep die we op tv hebben kunnen zien. Laten we dit gewoon gebeuren, ‘omdat ze toch niet luisteren’? Dan kunnen we net zo goed helemaal geen voorlichting meer geven aan pubers en eigenlijk in het algemeen. Nederlanders houden immers niet van bemoeienis..

Ik hoop dat er mensen opstaan die om deze kinderen geven en ze willen laten zien dat er ook nog zoiets bestaat als liefde. Mensen die ze niet willen afstraffen of ze willen opdringen hoe ze moeten leven, maar gewoon willen vertellen dat het anders kan. Dat is geen wondermiddel, maar laten we in ieder geval niet onverschillig toekijken hoe het fout met hen gaat.

Als dat bemoeizucht is, so be it.

Kittens

Okay.. ik beloofde jullie een verhaal over het weekeindje Brugge van mij en Bram, maar dat moet nog even wachten. In plaats daarvan ga ik voor het makkelijke sentiment.

Ontken het maar niet, je vindt ze net zo leuk als ik ;-) De Main Coon kittens van vriend L. zijn inmiddels 5 en 6 weten oud en natuurlijk ontzettend schattig. In eerste instantie schrikken ze nog terug als je ze probeert te aaien. Al is dat niet verwonderlijk, want ze zijn nu nog even groot als je hand..

Zit je wat langer in de ‘crèche’ dan komen ze je onderzoeken. Voor een kitten betekent dit over je heen klimmen en overal in bijten. Vooral sokken zijn favoriet en ondergetekende kan je vertellen dat de tanden van de kleintjes daar prima doorheen kunnen bijten.
Samenvattend: kittens zijn de bom en vervelen nooit.. al lagen ze na een uurtje massaal te pitten, want net zoals bij kleine mensjes is de batterij snel leeg :-)
Hier alvast wat foto’s, maar voor meer liefs moet je natuurlijk op http://www.paradoxa.nl/ kijken.

Jarig/Nachtfotografie

Er was geen feestje en er hingen geen slingers, toch voelde ik me dit jaar echt jarig. Voor een groot deel kwam dat door Bram, die me ontbijt op bed bracht samen met veel leuke cadeautjes, waaronder een dvd van House ☺ de nieuwste cd van A Balladeer en kaartjes voor de musical Joseph.

De rest van de dag was heerlijk rustig, maar ’s avonds gingen we heerlijk uit eten bij Bis en mocht ik me druk gaan maken over de cursus nachtfotografie. 

Het was namelijk behoorlijk koud op 25 oktober en ik had geen idee wat ik moest verwachten.

Ik heb mijn canon 400d nog niet zo heel lang in mijn bezit, dus ik vreesde dat andere fotografen het nachtfotograferend misschien eerder onder de knie zouden hebben. Dit viel gelukkig mee, mede omdat de cursus op zichzelf erg eenvoudig was.

De uitleg beperkte zich tot de instellingen van de camera, en dit is eigenlijk ook het enige wat je nodig hebt. Fotografie is zo persoonlijk dat iemand je niet kan dicteren hoe je het mooiste plaatje schiet.

Kortom, ik heb leuke dingen geleerd, maar het meedoen aan een cursus is daar eigenlijk niet voor nodig. De cursus had wel een meerwaarde omdat we daardoor voor één keer ’s nachts de Dom op mochten. Het uitzicht was natuurlijk prachtig en de foto’s die ik daar maakte vielen ook niet tegen. Daarna hebben we leuke effecten uitgeprobeerd met hulp van het verkeer, het resultaat kun je natuurlijk bekijken op www.paradoxa.nl.

Op zondag vierden we mijn verjaardag met familie en met Wouter en Chantal, twee vrienden die ik al heel lang ken. Ook dat was erg leuk en gezellig, maar vooral ontspannen omdat ik niets georganiseerd heb dit jaar. Nog bedankt voor al jullie felicitaties, bijna ongemerkt 26 alweer!

Er volgt hier snel meer, want Brugge was fantastisch..