Bemoeizucht vs onverschilligheid

Je hebt het vast gezien of gehoord. Rouvoet maakt zich zorgen over de seksuele moraal van jongeren. Na het zien van een documentaire over kelderboxen, seks als ruilmiddel en de jonge kinderen die zich daarmee bezighouden kon hij het niet laten hier iets over te zeggen.
Zodra ik hoorde dat hij de uitspraken had gedaan zag ik de reacties in de media al voor me en ik kreeg gelijk. ‘Rouvoet moet uit mijn bed blijven’, ‘het gaat het hem niets aan’ en ‘de overheid moet zich niet overal mee bemoeien’.
Het is natuurlijk ook een bijna onmogelijke opgave, om de individualistische Nederlander te sturen. Die weet het namelijk zelf veel beter en moet van de bemoeizucht van de overheid niets hebben.

De vraag is alleen, is het in dit geval wel bemoeizucht? Wat is de drijfveer van Rouvoet om zoiets te zeggen? Ik vind het persoonlijk veel schokkender dat ik alleen Rouvoet hierover hoor, want bij het zien van de documentaire was ook ik redelijk geschokt.
Nog veel verbaasder was ik toen de discussie over de seksuele moraal van jongeren een andere kant op ging. Diverse mensen vroegen zich af of het programma wel representatief was voor de gehele Nederlandse jeugd en ook de Rutgers stichting was er als de kippen bij om te beweren dat het allemaal zo’n vaart niet loopt. Waarom schieten zij in de 'verdediging'?
Ik vraag me af of ik de enige ben die zich zorgen maakt over het risico dat deze kinderen lopen op soa’s, zwangerschap, maar vooral een geestelijke beschadiging. Ook al zijn het alleen de kinderen in de documentaire die zich bezig houden met deze praktijken, dan nog zou er hulp voor hen moeten komen!
Niemand kan toch beweren dat het geestelijk gezond is om je lichaam op zo’n jonge leeftijd aan te bieden voor wat aandacht of materiële zaken. Dat is gewoon kinderprostitutie.

Bemoeizucht is geen goede zaak, maar onverschilligheid is nog veel erger. Op het moment dat je na het zien van zulke beelden alleen maar bezig bent om ze weg te redeneren dan is er wat mij betreft iets goed mis.

Toen de documentaire maakster Mildred Roethof bij Pauw&Witteman zat ging de discussie natuurlijk weer over dit onderwerp. Pauw vroeg zich af of het wel zin heeft om met deze kinderen te werken of te praten, ‘want ze trekken zich toch niets van volwassenen aan’.
Hierop reageerde zij behoorlijk fel door te zeggen dat het wel degelijk zin heeft. Zij merkte dat alleen al het feit dat zij hun manier van omgaan met seks niet normaal vond de tieners aan het denken zette.

Ik wil me hierbij bij haar aansluiten. Er gaat iets verkeerd, misschien niet met een hele generatie, maar wel met de groep die we op tv hebben kunnen zien. Laten we dit gewoon gebeuren, ‘omdat ze toch niet luisteren’? Dan kunnen we net zo goed helemaal geen voorlichting meer geven aan pubers en eigenlijk in het algemeen. Nederlanders houden immers niet van bemoeienis..

Ik hoop dat er mensen opstaan die om deze kinderen geven en ze willen laten zien dat er ook nog zoiets bestaat als liefde. Mensen die ze niet willen afstraffen of ze willen opdringen hoe ze moeten leven, maar gewoon willen vertellen dat het anders kan. Dat is geen wondermiddel, maar laten we in ieder geval niet onverschillig toekijken hoe het fout met hen gaat.

Als dat bemoeizucht is, so be it.