Lieve jij

Lieve jij,

Heel erg bedankt voor je mailtje! Het deed me goed om iets van je te horen.
Na het lezen van je berichtje vroeg ik me nog één ding af. Weet je al of je aan het programma gaat meewerken? Ik ben erg benieuwd hoe je daar over denkt.

Toen ik zelf aan dit project begon verwachtte ik niet dat het zo intiem zou worden. Dat schreef ik volgens mij ook al eerder op dit weblog. Dat zoveel mensen nu gaan vertellen hoe ze mij zagen is best confronterend.

Het is ook inderdaad wel moeilijk dat alles nu weer naar boven komt. Eerst leek het me geen probleem, maar er zit nu al een tijdje een pijnlijke knoop in mijn maag. Het neemt me dus wel in beslag. Dat jij over de vragen die ze je stelde nadenkt en snapt hoe vervelend het voor mij is geweest betekent veel voor me. Dankjewel daarvoor!

Ondanks alles vind ik dat iedereen zich vrij moet voelen om zijn eigen verhaal te vertellen. Jij bent mij namelijk niets schuldig en ziet de dingen net weer anders dan een ander die hetzelfde heeft meegemaakt. Herinneringen zijn subjectief en wat jij vertelt is JOU waarheid. Jou verhaal is dus uniek!

Ik weet dat er mensen kunnen zijn die het pesten bagatelliseren, of mogelijk dingen vertellen die mijn verhaal tegenspreken. Dat is misschien voor een deel omdat ze dingen niet onder ogen willen zien, maar ook voor een groot deel doordat ze het zich anders herinneren dan ik. Dat is prima, het zorgt er alleen maar voor dat het een volledig verhaal wordt.

Jou neem ik niets kwalijk, ik hoop dat je dat weet. Natuurlijk hebben de klasgenootjes rond de echte pesters (kinderen zoals jij) het me niet makkelijker gemaakt, maar dat is wel te verklaren. Kinderen schijnen van nature egoïstisch te zijn, op zoek naar hun eigen plek en bezig met hun eigen belangen. Het opnemen voor iemand die er niet bij hoort past daar niet in.
De rol van buitenstaander paste ook wel een beetje bij mij, ik was immers een rare. Anders dan andere kinderen. De rolverdeling in een groep wordt volgens mij al in de laagste klassen vastgesteld en het is voor een kind alleen onmogelijk om dat te veranderen. Er zijn de pesters, de meelopers en er is de verschoppeling. Die rollen draai je niet zomaar om.

Ik neem het vooral het leraarsechtpaar (je weet wie ik bedoel) kwalijk dat ik het zo moeilijk heb gehad. Kinderen realiseren zich vaak nog niet hoe hard ze zijn, of wat de consequenties van hun daden zijn, daarom zijn het de volwassenen die in moeten grijpen.
Deze twee mensen deden dat niet en stonden toe dat er in hun klaslokaal gepest werd. Je weet wel, dat niemand mij aan wilde raken omdat ik vies was, dat niemand mij mijn boeken wilde geven of tegen me wilde praten. Dat zijn echt situaties waartegen een leraar zich zou moeten verzetten!

Gelukkig deed mijn lievelingsleraar dat wel in de lagere groepen, maar hij was er later niet meer om mij te beschermen. Juist toen het erger werd.

Jij bent trouwens niet de enige die nieuwsgierig is, ik heb jou natuurlijk ook gevonden ;-) Volgens mij gaat het erg goed met je! Het is leuk om ongeveer te zien hoe het met je is en hoe jij en je wederhelft eruit zien. Laten we elkaar nog eens mailen. Dan zet ik het niet op mijn weblog en kunnen we bijkletsen ;-)

De reden dat ik dit zo publiceer is omdat ik veel van dingen die ik hier schrijf ook aan de lezers van mijn weblog wil laten weten. Een open brief aan jou leek me daarom een orginele manier om dat te doen, het voorkomt ook dat ik het verhaal twee keer moet gaan vertellen!

Mijn eerste opnames zijn trouwens afgelopen donderdag geweest. Ze hebben toen eerst een interview met Bram (mijn vriend) gedaan en hebben ons daarna met wat vrienden in de stad gefilmd. We moesten daar doen of we ‘spontaan’ in de stad een biertje aan het drinken waren, dus dat was wel even raar.

Gelukkig bleken de mensen van het programma allemaal erg gezellig en sympathiek. Als je twijfelt is dat misschien een argument om het wel te doen. Volgens mij zijn het integere mensen die veel oog hebben voor het gevoelige onderwerp van het programma. Hun te ontmoeten maakte mij een stuk minder zenuwachtig.
De opluchting dat het erop stond voor die avond maakte dat het nog lang onrustig bleef in de stad…

Dinsdag moet ik overigens alweer! De spanning daar omheen heeft zich genesteld in mijn buik. Ik heb daarom een dagje sauna gedaan om echt even te ontspannen. Onze lieve 'meester' is trouwens al aan de beurt geweest en was ook zenuwachtig gaf hij toe, het zal er dus wel bijhoren.. ;-)

Tot hier lieve jij, bedankt voor je mailtje, laat je me weten of je mee gaat doen?
Ik ben ook benieuwd hoe het met jou is.

Ps. Ik heb me vaak afgevraagd of jij door hebt gehad hoe anders je me behandelde nadat we samen ineens voor een nieuwe situatie stonden. Kun je je voorstellen dat ik me soms afvroeg welke waarde ik daaraan moest hechten?

Lfs, Tamara