You found me, The Fray

Soms kan een nummer je ineens positief verrassen.
Dit nummer raakte mij meteen met de eerste zin, die ik erg uit de toon vond vallen op 3FM.
Ik werd dus nieuwsgierig naar de tekst en of daar echt mee bedoeld werd wat ik dacht te horen.

Ik heb mijn conclusie getrokken, maar nu is het aan jullie.
Ik lees een songtekst over een moderne Job, vragend aan God: ‘Waar was je al die tijd toen ik het moeilijk had.’ Met de conclusie dat God hem gevonden heeft, door zijn problemen heen.

Het verwoord zoals ik God zie.
Om ‘volwassen’ te worden moet je als mens leren lopen, maar dat gaat niet zonder blauwe plekken. Soms 'val' je en lijkt God in je verdriet ver weg. Toch ervaar ik altijd weer dat er wél zingeving is en dat God mij altijd weer terugvindt.

Je moet wel even zelf klikken, want de embedding staat uit:
http://www.youtube.com/watch?v=Lb-Z_wH3SFQ

2009 so far, verhuizen, verstandskies, ziek etc..

Tjonge, wat is 2009 tot nu toe een vreemd jaar.
Naar het buitenland voor beurzen, mijn eerste verstandskies eruit, verhuizen, griep..

Ik zal jullie niet met het hele verhaal vermoeien, maar mede dankzij mijn vasthoudendheid hebben Bram en ik nu een écht huisje. Voortuin, achtertuin, een heerlijk grote woonkamer, twee slaapkamers, boven en beneden een toilet en een boven een standaard badkamer. Verder hebben we ook een grote zolder waarvan we ooit misschien nog een volwaardige verdieping kunnen maken. Een ideaal plekje dus, nog steeds op een normale afstand van het centrum.
Voordat we erin konden hebben we met veel hulp van allerlei lieve vrienden het hele huis geverfd en een mooie kliklaminaatvloer in de woonkamer gelegd. In de keuken is laminaat gekomen en op onze slaapkamer en de overloop ligt tapijt.

Het verhuizen was zo gebeurd en dus wonen we nu bijna een maand in ons eigen stulpje. Nog wel tussen de dozen en de klusjes die allemaal nog gedaan moeten worden, maar we het voelt al wel als thuis ☺

Vlak voor de verhuizing was ik een paar dagen naar Frankfurt geweest voor een beurs, maar ook in Nederland zijn in deze periode veel beurzen die ik moet bezoeken. Het kwam dan ook erg slecht uit dat ik juist nu last kreeg van een van mijn verstandskiezen.
De tandarts had me al gewaarschuwd en nu kon ik er niet meer onderuit, mijn tandvlees was namelijk zo ontstoken dat ik mijn kaken niet meer op elkaar kon krijgen. Ik maakte dus een afspraak bij de kaakchirurg voor twee weken later en hoopte maar dat ik het tot die tijd uit zou zingen.
De infectie nam gelukkig weer af, maar precies tussen twee beurzen in, nog geen week na de verhuizing, moest ik er echt aan geloven. Ik werd gerustgesteld en met twee prikken verdoofd, maar toen ze eenmaal aan de kies ging trekken bleek dat niet genoeg..
Overgeleverd aan de ‘beul’ besloot ik maar door te zetten, maar daarna was ik één hoopje ellende..

Ik heb nog meer dan een week pijn gehad, maar nu is het over en mag ik me voorbereiden op de tweede die er eigenlijk uit moet. Erg fijn, want deze verstandskies staat bijna scheef in mijn kaak.. Ik wil niet!

Een beetje bijgekomen van dit gedoe mocht ik weer naar Frankfurt voor een beurs, in dit geval voor twee nachten. Leuk, maar erg vermoeiend. Bovendien voelt het toch een beetje eenzaam om in je eentje je hotelbed te kruipen. Ik was dus blij om weer terug te zijn en ook wel dat het beurzenseizoen weer op zn einde loopt.

Kom ik thuis wordt ik spontaan door Robbie aangestoken met de griep.. de volgende dag had ik dus al koorts en ik ben bijna een week aan bed gekluisterd geweest. Ik was bijna vergeten hoe het is om griep te hebben, maar nu zal dat niet snel meer gebeuren ;-) Wat rest is een naar kuchje, dat ik op mijn beurt weer aan Bram gegeven heb.

Kortom, geef me de lente en geef me de zon.
Geen ziekenhuizen meer, maar een warm voorjaar, met ontbijten in de tuin en genieten van ons nieuwe huis. Zodra het zonnetje een beetje gaat schijnen plannen wij een house warming waarop iedereen van harte welkom is ☺