wat 3 weken vakantie met je kunnen doen deel 2

MacGregor despite them

Het maakte indruk, de tekst op de grafsteen in een klein Schots dorpje. Hier ligt Rob Roy begraven, een van de bekendste helden uit de Schotse geschiedenis. Zelfs het dragen van deze naam werd verboden, maar de schotten bleven weerstand bieden aan de Engelsen. Dat boezemt ontzag in.

Dat geldt overigens niet alleen voor de Schotse geschiedenis, maar zeker ook voor het landschap. Vooral de highlands zijn indrukwekkend, woest en grotendeels onaangetast door mensenhanden. Dit is het soort landschap dat de mens niet kan bedwingen. Toch is het prachtig om te zien. Bram en ik mochten er een glimp van opvangen, terwijl zijn ouders en Janneke er een hele week hebben mogen doorbrengen.

De ‘lage landen’ zijn een vriendelijker gebied, met veel lochs, weides en bossen. Voor mij precies hoe een mooi land eruit moet zien, zeker als het zonnetje schijnt en de temperatuur aangenaam is. Op dit moment overheerst in Schotland volgens mijl de regen, maar juist in de week dat wij er waren was het heerlijk weer. Boven de twintig graden en geen wolkje aan de lucht.

Via bus, trein, vliegtuig, trein en auto kwamen we uiteindelijk rond middernacht aan bij ons huisje. De familie Brouwers had ons opgehaald en we waren allemaal behoorlijk moe. Het ontdekken van de omgeving zou een nachtje moeten wachten. We sliepen trouwens prinsheerlijk in een gigantisch tweepersoonskamer. Zo stil zijn we het niet gewend in Utrecht.

’s Ochtends bleken de eigenaars van ons huisje een flinke boerderij te hebben met Highlanderkoeien en schapen.
De enige geluiden die de stilte verbraken waren daarom de geluiden van die dieren en van zwaluwen (veel!).

Twee met de hand opgevoede schapen waren erg enthousiast over mensenbezoek, maar de koeien bleken behoorlijk schuw. Ze zijn overigens wel veel mooier dan de kale koeien die we hier hebben..

Natuurlijk hebben we erg veel leuke dingen gedaan, maar als ik het allemaal uitgebreid ga beschrijven dan wordt dit weblog helemaal niet meer gelezen ;-) ik zal het dus puntsgewijs doen:

- De watervallen in Callander, altijd mooi en indrukwekkend, mooie foto’s gemaakt ook, maar die staan nog niet online.

- Stirling Castle, vooral mooi van buitenaf en door zijn indrukwekkende geschiedenis. De Royal Hal bleek meer opgehemeld dan hij waard was.

- Lange wandeling bij een mooi loch, het verkeerd lopen maakte de wandeling eigenlijk de moeite waard, maar meer dan 2 uur wandelen is toch niets voor mij ;-)

- Patience leren.. altijd goed voor de rustige uurtjes, bovendien begin ik het onder de knie te krijgen! In de vakantie stond het 10:2 voor Bram en nu 9:6.

- Het landschap, erg moeilijk vast te leggen. Gewoon te mooi!

- Edinburgh, mooie stad met fijne parken en een levendige sfeer. ’s Nachts wel wat veel dronken Schotten die hun vrijgezelle feest vieren..

- Edinburgh, indrukwekkend, veel mooier dan Stirling. Ze hebben er op een leuke manier een soort attracties rond de geschiedenis gemaakt, zonder dat het afgezaagd wordt. De Royal Hall van dit kasteel is wél prachtig.

- Autorit naar de Highlands.. wat een prachtige bergen en woeste omgeving. Wel erg drassig zonder dat je het door hebt.. zelfs de herten zijn er fotogeniek..

- Lekkere luie dag bij het huisje, met veel zon, veel spelletjes en veel rust :-)

- Laatste dagen in Edinburgh, fantastische vintage winkeltjes en een leuke tijd. Was de pond maar niet zo duur..
- Oh en natuurlijk mijn Highlander knuffel... Haggis ;-)

Wat drie weken vakantie met je kunnen doen.. deel 1

We waren bij mijn ouders toen het gesprek weer eens kwam op het feit dat ik nog steeds bij Telfort werk. ‘Wanneer ga je nou eens solliciteren??’ dit keer draaide ik niet meer om de hete brij heen en gaf met gezonde tegenzin toe dat ik nog bar weinig had gedaan om een nieuwe baan te vinden.
Die ontboezeming kwam duidelijk niet als een verrassing, maar juist doordat ik het volmondig toegaf realiseerde ik me dat mijn sollicitatie angst nergens op gebaseerd is. Ik had gewoon een duwtje in mijn rug nodig!

Zonder er echt bij stil te staan zei ik ineens: ‘goed, ik spreek bij deze af dat ik maandag minstens 1 sollicitatiebrief geschreven heb voordat Bram thuiskomt van het repeteren’.
Nu kon ik dus echt niet meer terug, mijn stok achter de deur was mijn lief, aan wie ik me eigenlijk wel graag wilde bewijzen. Die maandag zat ik dus met de laptop op schoot NCIS te kijken (geweldige serie overigens) terwijl ik mijn sollicitatiebrief schreef.

Het was exact even lastig als ik me herinnerde. Leg je essentie namelijk maar eens bloot in drie of vier korte alinea’s, het viel me niet mee. Voor mijn gevoel was juist de sollicitatiebrief belangrijk, omdat mijn CV nog erg beperkt is. Ik worstelde zo dus een paar uur door, maar de brief was af voordat Bram thuis kwam.

Daarna ging het snel, ik mailde de brief en werd diezelfde week nog gebeld voor een gesprek. Na mijn weekje Schotland mocht ik langskomen en ik had meteen een goed gevoel over het bedrijf. Interessante en gezellige mensen, die oprechte interesse toonde in wie ik was. Het werd een goed gesprek, zonder dat het aanvoelde als een kruisverhoor. Bovendien leek de baan me nog steeds erg leuk.
Tot mijn grote verbazing werd ik twee dagen later al uitgenodigd voor een tweede gesprek en blijkbaar beviel dat ook, want ik werd op 31 juli aangenomen!

Echt een gevalletje ‘nou moe?!’ de eerste sollicitatiebrief was meteen raak!

Ik ga werken als redactrice bij Ons Huis, een vakblad over interieur. Het is een fris, commercieel, maar zeker ook journalistiek blad. Ik mag er divers werk gaan doen, bureauredactie, veel contact met de doelgroep, eindredactie, een beetje fotografie, en zelfs meedenken over de vormgeving.. kortom ik heb een uitdagende en afwisselde baan gevonden. Op 1 september mag ik er gaan beginnen!

Natuurlijk ben ik ook op vakantie geweest, maar ik vond dat dit nieuws voorrang verdiende..