Pesten

Impulsieve acties, echt iets voor mij.

Ik neem een dakloze praktisch mee naar huis, of date met iemand die naast me in de trein zat. Wanneer iemand mij iets vraagt dan antwoord ik in een fractie van een seconde.
Het nadenken over datzelfde antwoord duurt meestal iets langer en ik wil me dan nog weleens bedenken...

Zo ook toen ik op Hyves reageerde op dat ene berichtje waarin mensen met een pestverleden gevraagd werd om te reageren.
'Dat gaat over mij' was mijn eerste impuls en ik schreef een berichtje.
Op een reactie had ik niet gerekend en al helemaal niet op al het andere dat daarop volgde.

De oproep bleek te komen van een productiebedrijf dat voor de EO een nieuw programma maakt over pesten.
Mijn verhaal doen op televisie schrok mij niet af, maar ik raakte aan het twijfelen toen ik hoorde wat het concept is van het programma.
Het is namelijk de bedoeling om zowel mij als de pesters, mijn ouders, een oud leraar en andere betrokkenen aan te woord te laten, en dat komt een stuk dichterbij.

Wil ik wel geconfronteerd worden met de mensen uit mijn verleden?
Hoe zou het emotioneel voor me zijn om hier weer actief mee bezig te zijn?

Gelukkig was er 'meester' Hennie, mijn lievelingsleraar op de basisschool. Hij werd ook benaderd en besloot mee te werken, maar had ook contact met mijn vroegere pesters.

Daardoor werd al snel duidelijk dat er veel veranderd is in bijna 25 jaar.
De twee meiden waar het specifiek over gaat zijn volwassen geworden en allebei ook nog eens moeder. Ze realiseren zich (in ieder geval tot op zekere hoogte) wat er gebeurd is en dat ze fout zaten.

Deze wetenschap maakt dat ik het aandurf om verder te gaan met het programma.
Ik merk ook dat ik ver gekomen ben. Het onzekere bange meisje van toen ben ik allang niet meer.
Ook deze confrontatie met mijn eigen geschiedenis kan mij geen pijn meer doen, maar ik kan er misschien wel van leren.

Kortom, ik ga door met het programma.
Vorige week is een redacteur met Bram en mij komen praten en de eerste beelden worden waarschijnlijk deze week al opgenomen.
Het gaat dus snel, maar in zekere zin is dat nu ook een goede zaak. Let's get it over with!

Emotioneel gezien neemt dit gebeuren me wel een beetje in beslag.
Ik merk dat ik het gezelschap van andere mensen minder opzoek, omdat mijn hoofd vol is van dit alles. De tijd is gekomen om een aantal deuren te sluiten en mijn beeld van de twee pesters los te laten.

Ik ben geen slachtoffer, maar zij zijn ook meer dan daders.

Kus, Tamara