Gisteravond mocht ik een paar uurtjes op Puck en Mara passen, neefje en nichtje van Bram.
We mochten van Bart (pappa) frietjes eten in de snackbar, dus had ik al meteen een puntje gescoord.. Op een kruk in de friettent praatte de kinderen honderduit. Zo wist Puck zeker dat niet alle buien doodgingen als ze gestoken hadden, want hij had weleens een bij zonder angel gezien.
Ook werd besloten dat de kleur rood sterker was dan wit, want als je de ketchup en mayonaise mengde dat werd het roze. Dat was ook de lievelingskleur van Mara, maar Puck vond het stom. Dus volgde een discussie over het feit dat jongens ook best roze kleren aankunnen, maar dat Puck roze toch niet leuk vond.
Toen vroeg ik me hardop af wat Bram eigenlijk was van de twee blonde kindjes, hun oom of hun neef? Natuurlijk is hij hun neef, maar dat kwam volgens hen omdat een oom kinderen heeft. Misschien komt dat nog zei ik, maar nu nog even niet.
Kuste we dan wel? Want van vrijen krijg je kindjes en kussen dat is vrijen…
Goed… die vragen mogen hun ouders beantwoorden.
Bij de kids thuis werd er televisie gekeken door Puck en deden Mara en ik het ‘slakkenspel’. Daarna kwam de playmobile tevoorschijn en bleek dat Puck dat toch interessanter vond dan voor de buis zitten. Zo zie je maar, de hedendaagse jeugd is nog niet verloren!
Toen we even later samen nog even tv keken werd er net een ondertitelde serie uitgezonden op Nickelodeon, dus werd ik overgehaald om te vertalen zodat ze er toch nog iets van meekregen… leuk… een half uur alle teksten voorlezen..
In bad en naar bed was ook erg gezellig, compleet met boekje lezen, kussen gevecht en licht tegenstribbelen.. want zo hoort dat..
Voordat ik het wist stond Bart alweer op de stoep, net op tijd om Puck weer in bed te stoppen. Die had namelijk ‘heimwee’.
Toch bijzonder hoeveel je over de persoonlijkheden van kinderen leert als je een paar uurtjes bij ze bent. Puck heeft energie voor tien, maar een teer hartje. Hij zingt graag uit volle borst en leerde zijn zusje het dansje dat hij op school geleerd had. Mara eet haar frietjes met een vork en wil haar kleren netjes opgevouwen in haar kast hebben. Een echt prinsesje, maar ze laat geen traan als ze zeer weer eens ergens aan stoot.
Tot slot Mara’s slaapliedje (vrij vertaald)
En er was een prinses
En ze was heeeeeel mooi en woonde in een kasteel
En toen kwam er een prins
En toen zag de prinses de prins op zijn paard
Maar de draak stond bij de ingang van het kasteel
De prinses mocht niet naar buiten, dus ging ze terug in het kasteel
En toen ging de prins vechten met de draak en ging de prinses met hem mee.
Toen gingen ze trouwen.
Oh, en er waren ook de eerste tv opnames later die avond ;-) later meer!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
coel dat je weer aan het bloggen bent..
Rust en ruimte doen veel..
Ik ben benieuwd naar je verhaal over de opnames, maar dat hoor ik sowieso zondag!
Liefs
Een reactie posten