25!

Wat kan ik me meer wensen, dan de mensen waarvan ik hou om me heen op mijn 25e verjaardag?!

Ik zei het donderdagavond al en ik herhaal het graag nog een keer, want niets slaat beter op mijn verjaardag.

De avond begon al vroeg. Bram, Guido, Marein en ik togen samen met de trein naar Amsterdam. Vergezeld door de gigantische Nord Stage van Bram. De boot bleek toch niet op loopafstand van het station te liggen, dus moest de syntesizer nog een keer in en uit de bus. Uiteindelijk waren we dan toch rond zes uur bij 'Einde van de wereld'.

De band was al snel compleet, de lasagne kwam op tafel en eigenlijk voelde het al bijna perfect. Ik voelde me erg gezegend met het feit dat ze wilden komen spelen. Samen eten was een gezellige inleiding op de avond en bedaarde de zenuwen een beetje.

Toen het drumstel door Bernd gebracht werd kon Gladius opbouwen en leek de tijd te vliegen. De soundcheck klonk prima en voor dat we het wisten was het acht uur... en was er nog bijna niemand. Het werd half negen en nog was het rustig... negen uur...

We besloten maar te beginnen met de gedichten van Niels en Marein, want Kira was ietwat vertraagd. Dat pakte goed uit en ondertussen begon de boot vol te lopen. Rond half tien was het al een stuk voller. Wel zo fijn voor Gladius, zodat ze niet hoefden te spelen voor een handjevol mensen. Ik was al vanaf het begin helemaal in mijn element, want het was warm, knus en heel ontspannen.

Mijn harde kern was er natuurlijk. Met de drie B's Bram, Bernd en Baas. Net als mensen die altijd komen als ik ze uitnodig. Zoals Mark en Costyn. Verassingen waren dat Benjamin en Esther toch konden komen en dat Maaike was meegekomen met Kira (die gelukkig toch nog het podium beklom). Mijn vader en zusje waren ook gekomen, net als David en Dorien. Ik zal hier niet iedereen gaan noemen (excuses, excuses)... maar met een man of 25 was het niet te leeg en vol zat. Ook Herman en de vrijwilligers die de boot 'bemannen' waren erg gezellig.

Rond een uurtje of tien mocht ik Gladius op het podium roepen. Waldy en de zijnen genoten zichtbaar van het feit dat ze weer konden spelen en ik misschien nog wel meer. Het geluid was prima, maar de muzikale kwaliteiten en het enthousiasme overtroffen dat met gemak. Iedereen schoot me aan om te vertellen hoe goed ze wel niet waren en dat doet muzikanten natuurlijk goed :-)

Marein en Bram hadden in de maanden voor mijn verjaardag hun krachten gebundeld om een liedje voor me te schrijven, dat Bram ter gehore bracht. Ik was te geconcentreerd aan het luisteren om te kunnen snotteren, maar was erg ontroerd over zoveel moois dat gezongen werd. Ik heb echt niets meer te wensen dan mensen die zoveel van me houden..

Wat valt er verder te zeggen? Er werd bier gedronken, gekletst en geknuffeld. Ik zat prima in mijn vel en besloot niet krampachtig te proberen iedereen tevreden te stellen. Volgens mij hadden mijn gasten het ondanks dat goed naar hun zin. Tenminste, er is me van verschillende kanten al gezegd dat de avond erg goed is bevallen.

Veelzeggend voor mij is dat ik amper foto's heb gemaakt. Het was gewoon goed en fijn, niet vast te leggen op foto's. Alles was dus overblijft zijn de paar plaatjes bij dit verhaal en een heel goed gevoel. Ik ben 25 jaar op deze wereld en ben klaar voor de volgende 25!

Het liedje van Baas en Brouwers voor mijn verjaardag:

Armen voor de Wereld

Intro

Verse 1

Waar kan liefde zich verschuilen
Als jij wakker wordt en gaapt
Straalt alsof dat heel normaal is
Ligt of werk niet bestaat

Hoe kan een vader zich verzetten

Als jij kind bent met zijn kind
Als een regenbui een spel wordt
Tot je hoofd de weg weer vind

Prechorus
Waar moet ik heen met mijn lippen
Als jij bijna zingend praat
Van de wereld die jouw nacht is
Terwijl jij de koffie maakt
Chorus

Jij hebt armen voor de wereld Jij bent zachter dan je vlees
Jij hebt ogen voor een hemel
Die zo anders is dan hier

Verse 2
Wat moet jij toch met die spijt steeds
Jij hebt God toch niet bedacht

In mijn armen is geen oorlog

Jou te dragen is geen last

Wat moet jij met mijn gestamel
Jij hebt toch de wereld al
Kom maar naar me toe en vang me
Voordat ik straks op je val

Prechorus
Chorus

Solo

Bridge

De deur moet dicht, het licht moet uit
Alleen mijn vingers en jouw huid
Vergeet de dag en geef me jou
Wees geen nog meer, wees mijn vrouw

Chorus

Altered chorus

jij hebt ogen voor mijn lichaam

jij hebt kussen voor mijn rust

jij hebt armen om te grijpen

jij hebt liefde jij hebt lust

jij hebt armen voor de wereld

geef vandaag je hand aan mij

UITNODING!

Thicke

Hij is lang, heeft een stem die wel wat weg heeft van Justin Timberlake, heeft zeker de moves en is ontzettend sexy. Hij heet Thicke en zette Paradiso volledig op z'n kop.

Ik heb nog nooit zoveel gekleurde vrouwen zien gaan voor een bleekscheet, maar ze hadden allemaal gelijk..

Voor wie Thicke niet kennen, hij was de man van 'When I get you alone' op de moutainbike met lang haar, op de tune van Beethovens 5th.

Dat nummer stond op een fantastische cd, maar nu is hij new and improved met 'The evolution of Robin Thicke'. Het is minder heftig en meer R&B, maar nog steeds heerlijk en het was live al helemaal geweldig.

Ik mocht van hem genieten in een uitverkocht Paradiso, samen met Marein, Rudy, Emma, Janneke en Bram. Zie hier!

Update

Het leven is fijn, als je op een vrije woensdagmiddag niets hoeft te doen. Behalve slapen, knuffelen en oefenen met breien (je leest het goed...)

Nu is het donderdagmiddag en besteed ik mijn laatste half uurtje werktijd aan het schrijven van dit stukje. Het gaat goed met mij! Ik ben erg gelukkig en over het geheel genomen gezond, dus wat blijft er dan te wensen over?

Goed, als mens zijnde is het eigenlijk nooit voldoende. Zo hoop ik dat onderzoeken in het ziekenhuis snel achterhalen wat er verbeterd kan worden aan mijn nachtrust. Ik snurk, praat en wandel al sinds kleins af aan in mijn slaap en voel me nooit echt uitgerust.
Mijn moeder bleek Apneu te hebben en aangezien dit soms erfelijk is word ik hier nu ook voor onderzocht. (Apneu is het stoppen met ademen tijdens je slaap, je wordt hier niet helemaal wakker van, maar wakker genoeg om slecht uit te rusten)

Verder ben ik op zoek naar een baan die beter aansluit bij mijn studie journalistiek. Schrijven blijft toch mijn lust en mijn leven, maar uitgenodigd worden voor een gesprek blijkt nog niet zo makkelijk. Tot die tijd heb ik een inkomen en absoluut niet wanhopig, maar redelijk eentonig werk is op een gegeven moment wel genoeg geweest. Het is de hoogste tijd voor een uitdaging en ik zeg tegen mezelf dat ik die aandurf!

Verder wijkt mijn pianoprins gelukkig weinig van mijn zijde. We doen leuke dingen samen (tot het geld op is..) en leren elkaar telkens beter kennen. We lachen veel, doen lekker gek samen en genieten van het gevoel elkaar gevonden te hebben. Dit voelt zeldzaam en zeldzaam goed. Geen drama's, maar vooral veel herkenning en het gevoel thuis te komen. Ik hoop dat dit niet al te glazuur versplinterend zoet was overigens..

Er zijn natuurlijk ook nog genoeg foto's en filmpjes te delen. Van Thicke bijvoorbeeld!

Meer vanavond..