Eindelijk!?

Zoveel te zeggenschrijven, maar nog even niet de juiste woorden. Na een heftig weekeind voelt het alsof ik wakker geworden ben uit een winterslaap, mijn geest voelt wakker en mijn vingers kriebelen.

Op commando schreef ik zaterdagnacht in de Bastaard twee gedichten. De eerste is een reactie op het in mijn ogen minder geslaagde gedicht over de biologisch klok die ik die avond hoorde. De tweede is het resultaat van een genant verhaal.. Allemaal met dank aan Baas en rosé overigens..

EI

Nog nooit ontmoet
niet ontdekt
nog samengesmolten en gedeeld.

Ben je al gekend,
in een groeiend verlangen
naar de eerste kramp

Die je inluidt
De in pijn ontvangen vreugde.


ZEILKAMP

Stralende zon, windkracht 5.
Geen ontkomen aan hormonen.

Broek, net nog zo wit en strak.
Ronde zondvloed vraagt om verschonen.