White n nerdy...

Ik zit op de bank van Benny's tijdelijke hutje, hier en daar ligt nog een verdwaalde bierdop. Verder is het weer erg netjes voor het drukke weekeind dat we achter de rug hebben.

Vorige week woensdag ben ik 24 geworden. Weer een jaar erbij, maar nog piepjong als ik kijk naar de mensen om me heen.

Nog een heel leven voor me, zoals de oudere en 'wijzere' Gil zei.
Om dit te vieren nodigde ik wat mensen uit in het huisje aan de Maarseveense plassen. Ietwat ver van de bewoonde wereld, maar dat zorgde voor een leuk slaapfeestje.
Samen met vrienden van mijn wederhelft en mijzelf werd er gedronken, gesnoept van mijn taart en muffins en vooral over nerdy dingen gepraat. Zo werd een aflevering van South Park gekeken en bleek You Tube een goede bron van vermaak..
Een paar belangrijke mensen waren niet aanwezig, maar de huisje zat vol en was niet alleen warm door de petrolium kachel.
Rond half drie zochten Maaike, Gertjo, Marein, Mark, mijn wederhelft en ik een slaapplek op en dankzij de wintertijd werden er een paar goede uurtjes geslapen.

De volgende dag had Benjamin een ritje in de Amsterdamse museumtram georganiseerd. Hij stond zelf al vroeg met zijn brakke hoofd broodjes te smeren en ik eitjes te bakken voor onze gasten. Waarna we in een volle auto naar Amsterdam vertrokken.
Daar hadden kennissen en vrienden van zich verzameld en mochten we hobbelen in een oud trammetje. Zelfs de conducteur was ouderwets uitgedost en wilde best de helft van mijn broodje met zalm. Een leuk ritje, maar met 14 man was de groep wel wat groot.
Bij wijze van wandelingetje zijn we in een half uurtje naar de geitenboerderij gelopen, alwaar mensen zich tegoed deden aan ijsjes en we ons tussen de kinderen heen wurmde. Daarna was ik het wandelen wel een beetje zat.

De dag was nog niet voorbij, want in het parkje waar het huisje van mijn lief staat werd halloween gevierd. Daarom mocht ik met een grote voorraad snoep de buurt langs om verklede kindertjes blij te maken. Geen straf voor mij natuurlijk, maar ik lag die avond om negen uur in bed... toch wel moe..

Voor meer foto's zie mijn moppie's Flickr!

tis altijd lente in de ogen van de ortho..

Leuk hoor, naar de orthodontist.. Helemaal nu ik niet degene ben die in de stoel hoeft te liggen.

Mijn zusje mocht haar beugel laten bijstellen, maar zeg nou zelf.. met ogen als die van mijn ortho is het niet verwonderlijk dat ik het nooit écht vervelend vond om te gaan..

Wat doen we met onze vrijheid?

Naast me ligt de Libelle van mijn moeder, met hierin een typisch Nederlandse quote. “Natuurlijk is het slechte zaak dat ouders niet op de ouderavonden van hun kind komen, maar verplichten? Dat gaat wel erg ver.”
Als ik dit zo lees bekruipt me het gevoel dat onze maatschappij allergisch is voor regels. We weten allemaal wat wenselijk is, maar regelgeving wordt hier vaak niet aan gekoppeld. Owee als iemand zich met onze keuzes bemoeit. De vrijheid van meningsuiting, of beter nog onze algemene vrijheid is dan in het geding.
Steeds vaker vraag ik mij af wat vrijheid precies is. Moet je alles kunnen zeggen om vrij te zijn? Moet je alles kunnen doen om echte vrijheid te kennen?
Het idee van een rookvrije horeca vinden rokers afschuwelijk. Dit beperkt hen in hun recht om te roken is een veel gehoorde kreet, maar is dat vrijheid? Geen enkele strobreed in de weg gelegd te worden om je lichaam te verpesten?
Ik ben niet per se voor een rookverbod in de horeca, al zou ik graag eens thuiskomen in kleren die de volgende dag niet uit zichzelf overeind blijven staan naast mijn bed. Het is maar een voorbeeld.
Dan het volgende, een Theo van Gogh beledigde moslims, sommige radicale imans prediken de Jihad. In hoeverre valt dit onder de vrijheid van meningsuiting/godsdienst? Of zijn deze uitspraken discriminatie? Want let wel, volgens radicale geestelijk leiders zijn ‘heidenen’.

Natuurlijk werd hierover al gediscussieerd, bestaat er zoiets als een vrijheid van beledigen? Is het echt nodig om alles te zeggen ten koste van anderen? Is dat vrijheid?
Ik denk het niet. Steeds meer krijg ik het gevoel dat juist beperkingen echte vrijheid geven. Niet alles moet omdat het kan, of moet gezegd worden omdat het mag.
Orthodox joodse kindjes zeggen een gebedje (bracha) bij alles wat ze eten of drinken, maar ook als ze wakker worden en soms zelfs als ze naar de wc gaan. Extreem? Ja, in mijn ogen zeer radicaal. Toch leren deze kinderen wel dat niets vanzelfsprekend is, ze leren dankbaarheid.
Ook voor onze vrijheid van meningsuiting mogen we in mijn ogen dankbaar zijn. We worden niet onderdrukt en kunnen ons vrij uiten. Dat betekend niet dat alles ook gezegd moet worden, we hebben ook de vrijheid om iets te laten. Om rekening te houden met andere vrije mensen.
Soms een stapje terug doen maakt ons misschien wel veel meer bewust van de rijkdom van onze vrijheid. En hiervoor hoeven we echt geen gebedjes te leren.
Is het niet heerlijk dat winkels soms niet open zijn? Ik vind het persoonlijk erg prettig en kan me voorstellen dat winkel personeel er ook zo over denkt.
Misschien is het wel hetzelfde met regels en wetten, die je opgelegd zijn door de overheid of waar je je aan houdt vanwege je geloof.
Beperken ze je in je vrijheid? Ik denk dat het begrip vrijheid veel meer is dan shoppen wanneer je wilt en kunnen beledigen wie je wilt. Juist op de rem staan geeft je een indruk van wat vrijheid echt is.