Israel 5

Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik alweer twee dagen terug in Nederland. Vol veel mooie nieuwe indrukken, maar ook vol gemis. Mijn vlam heb ik namelijk helaas daar moeten laten. Hij blijft nog twee weken, dus het is echt overschakelen van 24x7 naar bijna geen contact. Ook al ben ik dan terug, ik heb nog genoeg te vertellen. Ik ga dus alsnog over de laatste dagen in Israël schrijven.

Op donderdag besloten Benjamin en ik om met onze kersverse Duitse vrienden naar een spa te gaan langs de dode zee. Het beloofde een fijn ontspannen dagje te worden na intensief toeristje spelen, maar we konden het niet laten toch nog even iets te gaan doen voor we de bus namen.

Zo liepen we al om acht uur ’s ochtends naar het natuurreservaat in de oase naast ons hostel. Het mocht dan nog vroeg zijn, de zon brandde toch al flink. Eenmaal daar werden we na een paar meter al begroet door een soort hamsters die in de bomen zaten te eten en geitjes die overal rondsprongen. Echt bijzonder hoe een stukje woestijn zo vruchtbaar kan zijn, want uit het niets liepen overal beekjes en watervalletjes. Hoe hoger we kwamen hoe groter ze werden en uiteindelijk konden we illegaal nat worden onder de grootste waterval, genoemd naar koning David. Hij zou zich namelijk in dit rotsachtige gebied verscholen hebben, duizenden jaren geleden.
Het was kort maar krachtig en na een uurtje zaten we verfrist met Esther en Stefan in de bus. Ze waren allebei al hilarisch gebleken en dat hield aan, dus we hadden de grootste lol.
De spa bleek een soort sauna van opzet, met zwavelbaden en douches, de mogelijkheid je met modder in te smeren, te zwemmen in zoet water en een treintje dat pendelde van en naar de dode zee.
Het omkleden tussen vooral veel oude mensen van je eigen sekse was voor sommigen (ik noem geen namen hoor Ben) even slikken, maar het werd een heerlijke middag. 1 keer een modder deken vond ik meer dan genoeg, maar voor Stefan was het eerder noodzaak dan een grappige ervaring. Hij heeft namelijk psoriasis en baden rond de dode zee is ideaal om daarvan te genezen. Helaas moet je dat dan wel een maand lang drie keer per dag volhouden en daarvoor had hij het geduld niet. Met een beetje aanmoediging van Benjamin was hij wel voor een twee keer te porren en konden Esther en ik lekker roddelen..
Hoewel we eigenlijk nog grote plannen hadden was het wel erg lekker onder de palmbomen en zo vloog de dag voorbij. ’s Avonds gingen we langs de kibboets om gratis te internetten en kwamen bij de hostel om te ontdekken dat er weer een middelbare school was neergestreken. Geheel illegaal zouden Benjamin en ik bij Stefan en Esther blijven bivakkeren omdat er toch meer dan genoeg ruimte was. In eerste instantie konden we wel lachen om de tieners. Ditmaal waren ze Arabisch en speelde op trommels terwijl ze erbij zongen. Een stuk leuker dan de vroegrijpe meisjes van de nacht ervoor.
Zoals Scherp al aangaf is Israël een dubbel land, aan de ene kant deels orthodoxs, maar blijkbaar verwesterd de jongere generatie erg snel. Dat is te horen aan de muziek en te zien aan de kleding van de meisjes. Toch zijn ze weinig gewend, want toen ik met Benjamin een tijdje stond te zoenen werden we achtervolgd door de pubertjes die het maar wat interessant vonden. Niet té vervelend overigens.
Die nacht werd er weinig geslapen. Door de enorme herrie van de kids, maar ook door de krekel die na uitvoerig onderzoek van Benjamin in onze kamer bleek te zitten. Enigszins gebroken werden we wakker, vastbesloten om nu wel verder te reizen. Als was het nog zo gezellig met de Duitsers die nog een paar dagen spa in het vooruitzicht hadden.
Na lang aandringen kregen zij een tweepersoonskamer waar ze minder last van de kinderen zouden hebben. Een schattig kamertje waarin zich volgens ons nog leuke dingen hebben afgespeeld, maar met zekerheid kunnen we dat niet zeggen. Toch maar even mailen, ik hou jullie op de hoogte..