Het jaar 2011 is alweer bijna voorbij en dat veroorzaakt bij mij altijd de nodige mijmeringen. Dit jaar met recht, want wat zat 2011 vol met ups en downs. In het begin van het jaar waren Bram en ik druk met het voorbereiden van onze bruiloft toen we het nieuws kregen dat zijn vader in het ziekenhuis lag. Na de nodige gezondheidsproblemen binnen de familie bleek hij nu ook last van zijn hart te hebben. Sterker, hij kreeg een ernstig infarct en de vraag was of hij hiervan zou herstellen. Gelukkig verliep zijn genezing voorspoedig, maar de hartproblemen binnen de familie hebben desondanks een hoofdrol gespeeld in 2011. Met als dramatisch dieptepunt dat Jeroen (Brams oom) in april plotseling overleed aan een hartstilstand. Precies twee weken voor de bruiloft moesten we afscheid van hem nemen.Ons trouwen werd daarom een belichaming van de dubbelheid van het leven. Dood en afscheid aan de ene kant en de nieuwe fase die Bram en ik ingingen aan de andere kant.
De bruiloft was desondanks een prachtige dag, waarvan ik vooral zal onthouden hoe lief mijn vrienden en familie me zijn. Op hun eigen manier droegen zij iets bij aan het feest en dat is precies wat wij graag wilden. Een heel persoonlijke bruiloft, waarbij we juist veel aandacht aan de details besteedde. Het was overigens ook gewoon een heel leuk feest! Na die 12e mei werd het door de Arrogantjes gegeven straatnaambord aan de gevel gehangen, met hierop de tekst: Bram en Tamara Brouwers, voorheen Bram Brouwers en Tamara van Kooij. Nu ik er zo over nadenk is dit bord echt symbolisch voor hoe ik het ervaren heb. Door alle heftige gebeurtenissen in 2011, maar ook de mooie, zoals het feit dat Bart ons trouwde, voel ik me nu nog meer verbonden met zijn familie.
Terug naar het overzicht.. in mei en juni scheen de zon veel en genoten we van het feit dat we nu officieel man en vrouw waren. Nog blijer waren we toen ik in juli zwanger bleek te zijn. Helaas mocht die blijdschap niet lang duren, omdat het hartje tijdens de groeiecho niet meer bleek te kloppen. Afgezien van het verdriet om het verlies heb ik het idee dat ik ook lichamelijk nog niet de oude ben. Hopelijk kunnen we in 2012 weer goed nieuws met jullie delen!
De gezondheidsproblemen binnen onze nabije familie hebben in de afgelopen maanden ook nog aangehouden. Er zijn echter ook positieve veranderingen geweest aan mijn kant van de familie, zoals een nieuwe baan voor mijn vader, waar zijn hart echt naar uitgaat. Ook mijn moeder heeft een baan gevonden, waar ze in januari aan begint.
Al met al is het een moeilijk jaar geweest, met natuurlijk mooie lichtpuntjes, die we zeker niet vergeten. Al met al is 2011 wel een jaar dat we graag af willen sluiten. Op naar een nieuw jaar, waarin allerlei mooie dingen kunnen gebeuren. Daar hoop ik althans op en bid ik voor.
We hebben nog steeds niets gedaan aan kerstkaarten, dus als dat niet meer op tijd gerealiseerd wordt wens ik jullie alvast mooie kerstdagen en een fantastisch 2012 toe!
