Katten

Neem me niet kwalijk. Ik vind honden leuke dieren, maar als ik zo'n beestje weer eens zie smeken om de aandacht van zijn baasje dan vind ik dat ook behoorlijk zielig. Van de trotse wolf is weinig overgebleven in veel moderne hondenrassen. Wat we hiervoor in de plaats hebben gekregen zijn piepende en trillende schoothondjes, wiens enige levensdoel is om ons te behagen
Om dit te bereiken hebben wij de hond gedomesticeerd, waarschijnlijk al sinds 15000 voor Christus. Hiermee is het uiterlijk en het karakter van de hond zodanig verandert dat hij eigenlijk niet meer in het wild kan leven.

Hoe anders is dat met de kat! Dit eigenwijze en eigengereide dier kan in een flits weer transformeren in een mini-tijger, als op een speeltje of een insect gejaagd wordt. Laat ze naar buiten en ze vangen als vanzelf muizen en vogeltjes, ook al zijn ze in gevangenschap opgegroeid en hebben ze dit dus nooit geleerd. Sommige katten staan nog zo dicht bij de natuur dat ze uit zichzelf afstand van de mens nemen en terugkeren naar het wild.

Leven met een kat (of twee in ons geval) is voor mijn gevoel daarom echt ‘samenleven'. Deze dieren en hun voor- en afkeuren nemen namelijk een hele duidelijke plek in een huishouden in. Kopjes geven op schoot liggen? Dat gaat niet op commando en apporteren doen ze ook al niet (alhoewel... er zijn uitzonderingen) want een kat precies waar hij zin in heeft. Dat klinkt misschien helemaal niet leuk of gezellig, maar juist door de zelfstandigheid van een kat voelt het als een enorme eer als hij op je staat te wachten als je thuiskomt, of op schoot komt liggen.
Als een kat affectie toont, dan doet hij dat uit vrije wil, niet omdat hij bang is dat hij geen eten krijgt of uit plichtsbesef.

Als ik dus moet kiezen tussen kat en hond dan weet ik het wel.. al heeft elk huisdier zo zijn nadelen. We hebben bijvoorbeeld ons tapijt vervangen omdat dat niet 'catproof' bleek en we treffen af en toe een vernieling of haarbal aan als we thuiskomen. Daar staat tegenover dat Hummel en Gaia ons duidelijk herkennen en heel blij zijn als we thuiskomen. Als wij boven zijn willen ze dat het liefst ook en als ik even stilzit op de bank dan liggen er al snel twee kattenbeesten op of naast me.
Ze zijn erg verschillend, zo is Hummel een stuk groter en erg relaxed. Hij ligt het liefst te slapen op een zo hoog mogelijke plek en gaat languit op de grond liggen als je thuiskomt of geaaid te worden. Gaia heeft nooit rust in dr poezenkontje en doet er uren over om het ideale slaapplekje te vinden. Hij houdt van salami, zij niet. Hij is gek op brood, een tik die hij blijkbaar van z’n moeder heeft en zij is geïnteresseerd in alles wat zoet ruikt. Als zij aan komt lopen dan begint ze al te spinnen, al een soort lopend motortje, terwijl hij alleen spint als hij op mijn borst ligt en aan mijn kleren sabbelt.

Enfin, we zijn dus ontzettend blij met onze katten!