Vader gezocht

Hij zei nog zo, ‘neem je camera mee’.
Ik zag hen al zitten toen ik de trein in stapte, moeder en dochter.
Mam las een glossy, maar het meisje liet zich er niet van weerhouden om tegen haar te praten.
Ik wilde al radio gaan luisteren, totdat ik iets van hun gesprek opving.
“Hij is ook acteur dus dat is leuk. Weet je wie ik bedoel?” Haar moeder deed een paar pogingen om het te raden, maar daar had de blonde dame geen geduld voor. “Ruben Nicolai van de Lama’s mam! Hij ziet er leuk uit, is hartstikke grappig..”
Ik snapte nog niet helemaal waar het gesprek over ging, vooral niet toen de moeder opmerkte dat Ruben Nicolai toch wat te jong was. Toen kwam de aap uit de mouw. “Toch lijkt hij me een hele leuke vader” hield het meisje vol. “Hij acteert, net als jij.”
Van dit hele gesprek, haar dochter die wel wist wie haar nieuwe vader moest worden leek de vrouw tegenover haar niet op te kijken. Ik moest me wel afvragen wat er precies aan de hand was, zag het meisje haar biologische vader niet meer?
“Robbie Williams! Die wil ik wel als vader! Hij is muzikaal, rijk en itllig… ittell..”
“Intelligent” hielp ik haar een handje en ze lachte, “maar hij is nooit thuis” voegde ik eraan toe. “Ach ik ook niet, want ik zit op school” grapte het meisje.
Ze bleek Renée te heten en negen jaar jong te zijn.
Na ons gesprekje haalde ze een dik plakboek tevoorschijn, waarin ze allerlei plaatjes geplakt had, in tekende en schreef. Haar moeder bleek ook bereid tot een praatje en vertelde dat haar dochter haar telkens opnieuw verbaasde. “Soms zou ik willen dat ze iets meer kind is, maar ik kan haar natuurlijk niet dwingen.”
Voorzichtig probeerde ik te vissen naar een emailadres, maar nog voor ik mijn vraag heb afgemaakt springt Renée er al op in. “Oh natuurlijk, leuk! Hier!” Ze trekt een pagina uit haar plakboek en schrijft er met kinderlijke hanepoten haar emailadres op.