We liepen vandaag samen naar ‘huis’. Mijn oppaskindje Ramses en ik. Zoals elke vrijdag stopten we bij elk speeltuintje op de route zodat hij zich even uit kon leven. Gelukkig zijn dat er maar twee.Ondertussen liep hij naast me te babbelen. “Meisjes zijn lief, ik vind zoveel meisjes lief.” Om het aantal duidelijk te maken stak hij acht vingers naar me op. Toen ik hem vroeg met wie hij dan wilde trouwen twijfelde hij geen moment. “Allemaal” en daar bleef het bij.
Een paar weken geleden wilde hij nog met zijn moeder trouwen en nu met alle acht lieve meisjes uit zijn klas. “Met meer meisjes is het veel leuker” verkondigde hij en ik kon er weinig tegenin brengen. Was het alleen maar zo simpel..
Als we verder lopen begint het te regenen. “Regen is water” zegt Ramses en ik beaam zijn wetenschappelijk analyse. “Als ik samen met Bo ben doen we onze mond open en proeven de regen” vervolgt hij. Eigenlijk wil ik het daarvoor waarschuwen, maar dan snoert hij me de mond. “Regen smaakt eigenlijk nog lekkerder dan Roosvice.”
Wat moet ik daar nou op zeggen. Moet ik uitleggen dat de regen vervuilt is? Ik besluit de heerlijke onwetendheid te laten voor wat het is. Er komt nog genoeg tijd voor de vervelende realiteit van deze wereld.
3 opmerkingen:
Valentijn vandaag tegen mij, nadat we zijn gisteren geboren zusje hadden opgezocht in het ziekenhuis: "Ik wil Juul eigenlijk nú al meenemn, zó lief vind ik haar." *smelt*
aaah dat klinkt wel snoezig idd. wacht maar tot het zusje wat groter is, dan is het meestal veel minder leuk...
Ach... voorlopig blijven we lekker genieten en ingrijpen als de oudste twee elkaar afmaken... ;p
Een reactie posten