Naast me ligt de Libelle van mijn moeder, met hierin een typisch Nederlandse quote. “Natuurlijk is het slechte zaak dat ouders niet op de ouderavonden van hun kind komen, maar verplichten? Dat gaat wel erg ver.”
Als ik dit zo lees bekruipt me het gevoel dat onze maatschappij allergisch is voor regels. We weten allemaal wat wenselijk is, maar regelgeving wordt hier vaak niet aan gekoppeld. Owee als iemand zich met onze keuzes bemoeit. De vrijheid van meningsuiting, of beter nog onze algemene vrijheid is dan in het geding.
Steeds vaker vraag ik mij af wat vrijheid precies is. Moet je alles kunnen zeggen om vrij te zijn? Moet je alles kunnen doen om echte vrijheid te kennen?
Het idee van een rookvrije horeca vinden rokers afschuwelijk. Dit beperkt hen in hun recht om te roken is een veel gehoorde kreet, maar is dat vrijheid? Geen enkele strobreed in de weg gelegd te worden om je lichaam te verpesten?
Ik ben niet per se voor een rookverbod in de horeca, al zou ik graag eens thuiskomen in kleren die de volgende dag niet uit zichzelf overeind blijven staan naast mijn bed. Het is maar een voorbeeld.
Dan het volgende, een Theo van Gogh beledigde moslims, sommige radicale imans prediken de Jihad. In hoeverre valt dit onder de vrijheid van meningsuiting/godsdienst? Of zijn deze uitspraken discriminatie? Want let wel, volgens radicale geestelijk leiders zijn ‘heidenen’.
Natuurlijk werd hierover al gediscussieerd, bestaat er zoiets als een vrijheid van beledigen? Is het echt nodig om alles te zeggen ten koste van anderen? Is dat vrijheid?
Ik denk het niet. Steeds meer krijg ik het gevoel dat juist beperkingen echte vrijheid geven. Niet alles moet omdat het kan, of moet gezegd worden omdat het mag.
Orthodox joodse kindjes zeggen een gebedje (bracha) bij alles wat ze eten of drinken, maar ook als ze wakker worden en soms zelfs als ze naar de wc gaan. Extreem? Ja, in mijn ogen zeer radicaal. Toch leren deze kinderen wel dat niets vanzelfsprekend is, ze leren dankbaarheid.
Ook voor onze vrijheid van meningsuiting mogen we in mijn ogen dankbaar zijn. We worden niet onderdrukt en kunnen ons vrij uiten. Dat betekend niet dat alles ook gezegd moet worden, we hebben ook de vrijheid om iets te laten. Om rekening te houden met andere vrije mensen.
Soms een stapje terug doen maakt ons misschien wel veel meer bewust van de rijkdom van onze vrijheid. En hiervoor hoeven we echt geen gebedjes te leren.
Is het niet heerlijk dat winkels soms niet open zijn? Ik vind het persoonlijk erg prettig en kan me voorstellen dat winkel personeel er ook zo over denkt.
Misschien is het wel hetzelfde met regels en wetten, die je opgelegd zijn door de overheid of waar je je aan houdt vanwege je geloof.
Beperken ze je in je vrijheid? Ik denk dat het begrip vrijheid veel meer is dan shoppen wanneer je wilt en kunnen beledigen wie je wilt. Juist op de rem staan geeft je een indruk van wat vrijheid echt is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
mooi voorbeeld van een regel die een onprettig effect heeft: de belgische stemplicht. In nederland klagen we regelmatig over een lage opkomst, maar dit motiveert politici wel om zich bekend te maken bij ´de mensen´. In Vlaanderen, waar iedereen moét stemmen, stemmen veel mensen vlaams belang (voorheen blok) uit protest of omdat ze niet beter weten. Die mensen zouden vaak neit de moeite nemen om te gaan stemmen als ze niet zouden hoeven.
Vrijheid..
Is dat niet juist datgene wat wij denken te moeten bevechten. Net als onze voorouders?
Ik vraag me af waarom krijg je een kind als je, ik neem nu je eerste voorbeeld, al niet eens tijd wil investeren in zijn of haar toekomst.
Hoe leert het kind dan vrijheid? Ik moet maar opvallen, dan moeten mijn ouders wel naar school komen en tijd maken..
Goh, daar is het vechten weer.. Waar is de vrijheid?
Ik ben blij met mijn vrijheid, ik kan gaan en staan waar ik wil, maar netzo blij met de regel dat ik op de snelweg niet harder mag dan 100 of 120. Da's voor mij, mijn veiligheid, en die van mijn medeweggebruiker..
Ik ga vol plezier en een gelukzalig gevoel in mijn auto stappen, op naar mijn vrijheid. Mijn vredige, veilige vrijheid.
Vrijheid kan je pas echt waarderen als je anders hebt gekend. In een samenleving waar 'vrijheid' zo vanzelfsprekend is als de onze verliest men het besef van deze rijkdom. Nederland is naar mijn mening verzadigd, waardoor het gevoel van vrijheid niet meer in zijn volle schoonheid aanschouwt kan worden. Op het moment van tegenslag als ziekte of ander leed, leert men deze vrijheid weer waarderen. Daarom voelen bijvoorbeeld mensen die kanker hebben gehad, zich vaak veel beter dan anderen. De nederlandse samenleving heeft niks meer te wensen of weinig, waardoor dankbaarheid en het zien van vrijheid verdrwijnt. Nederlanders klagen alleen maar en hebben niks meer om naar te streven. Depressiviteit is het gevolg en een ongelukkige samenleving, die altijd opzoek is naar meer heeft dat tot gevolg. Daarom denk ik dat het best goed zou zijn om Nederlanders een stapje terug te laten nemen, om hen te laten zien, waar ze zo blij mee moeten zijn!!!!
Een reactie posten