Onvoorstelbaar onvoorspelbaar
Wat ik telkens dacht te hebben
Bleek slechts een droom, weerspiegeling.
En nu, klaar wakker.
Het licht doet pijn aan mijn overgevoelig hart
Net zo zijn kussen en zijn woorden.
Vroeger is een vage herinnering
Van najagen en nooit vinden
Niets is zo nieuw als de liefde die mij heeft gevonden.
'Welcome to my living room, you can take a seat it's always free.' Dit is mijn plekje op het net. Ik deel hier iets van mijn leventje met de wereld. Ontmoetingen, gebeurtenissen, schrijfsels, laat me vooral weten wat je vindt!
Blogarchief
- december 2011 (1)
- augustus 2011 (2)
- juni 2011 (1)
- maart 2011 (3)
- september 2010 (1)
- juli 2010 (2)
- juni 2010 (2)
- mei 2010 (1)
- april 2010 (1)
- maart 2010 (2)
- oktober 2009 (2)
- september 2009 (3)
- augustus 2009 (7)
- juni 2009 (2)
- mei 2009 (8)
- april 2009 (1)
- maart 2009 (2)
- februari 2009 (2)
- januari 2009 (1)
- november 2008 (3)
- oktober 2008 (4)
- september 2008 (3)
- augustus 2008 (2)
- juli 2008 (6)
- juni 2008 (5)
- april 2008 (3)
- maart 2008 (2)
- februari 2008 (1)
- januari 2008 (2)
- december 2007 (2)
- november 2007 (3)
- oktober 2007 (4)
- september 2007 (6)
- augustus 2007 (2)
- juni 2007 (3)
- mei 2007 (8)
- april 2007 (6)
- maart 2007 (2)
- februari 2007 (8)
- januari 2007 (3)
- december 2006 (5)
- november 2006 (7)
- oktober 2006 (3)
- september 2006 (9)
- augustus 2006 (4)
- juli 2006 (7)
- juni 2006 (13)
- mei 2006 (16)
- april 2006 (8)
- maart 2006 (19)
- februari 2006 (10)
5 opmerkingen:
rake woorden.
En dan het volgende.
Nog maar nauwelijks uit de eerste verliefde roes, waarin we alleen maar bij elkaar willen zijn, beginnen we nu langzaam met beide beentjes op de grond te landen. We willen samen verder, maar wel in de realiteit. En dat lijkt lastiger dan ik dacht.
Heerlijk, die nachten tegen elkaar aangekropen in bed, geweldig, samen boodschappen doen, koken en met een wijntje alleen maar naar elkaar kijken. Maar, als de één zijn eigen ding moet doen, is de ander ontheemd. Haar kamer is voor mij wel een thuis, maar ik mis mijn eigen rotzooi om me heen, mijn kleine daagse dingetjes.
Ik heb behoefte aan mijn eigen leven, niet zo vreemd lijkt mij. En als we samen zouden wonen, kan dat dus in een huis, maar zo ver zijn we dus nog niet. Dus zijn we vaker alleen dan ik zou willen. Heerlijk alleen, lekker mijn eigen ding. Maar haar ondertussen verschrikkelijk missen.
rake woorden.
ware woorden
graaf een tunnel!
Een reactie posten