From Tokyo with ska..

Een drukke week, al is dat relatief als je bedenkt dat ik zelf kan bepalen hoe laat ik mijn bed uitkom. Dat betekend niet dat er niet veel werk te verzetten is.. afstuderen!
Daarom heb ik deze week een Marokkaanse moeder geïnterviewd. Deze dame staat in een klein flatje te Kanaleneiland voor de opvoeding van een drieling en dwong veel respect af. Ook haar kijk op opvoeding en geloof overigens, maar dat is een verhaal voor een andere keer.
Ik wil vooral een reclame praatje maken voor twee band die ik deze week heb mogen zien in de Helling. Volgens mijn lief word ik nog stamgast en dat is natuurlijk mede aan hem te danken. De knusse sfeer, leuke bandjes en zijn aanwezigheid oefenen een sterke aantrekkingskracht op mij uit. En als er dan twee leuke bands in een week optreden.. tja..

Allereerst was er het Tokyo Ska Paradise Orchestra op woensdag. Twee jaar geleden zag ik de Aziatische invasie voor het eerst op Lowlands en was meteen gecharmeerd. Tien kleine zeer muzikale mannetjes die absoluut geen energie tekort komen kregen ook de Helling al snel aan het dansen. Het enige nadeel van deze groep is dat schijnbaar geen van de leden (in het Engels) kan zingen. Daarom is het grootste deel van de nummers instrumentaal. Nog steeds leuk, maar volgens vlam is het geen echte ska. Hoe het ook moge zijn, als je ooit de kans krijgt om ze te zien spelen zou ik dat zeker aanraden. Een swingende en vrolijke avond gegarandeerd. Oh, en die ingestudeerde moves zijn erg vertederend.

Een dag later was het alweer tijd voor a Balladeer, waar ik samen met mijn vader heenging. Hij was degene die mij meenam naar mijn eerste concerten en die traditie wilde ik graag in ere herstellen. Alhoewel, nu is het dus andersom.. Gelukkig vinden we dezelfde muziek leuk en zo kwamen we uit bij dit Nederlandse bandje. Bekend geworden met het pracht liedje ‘Swim with Sam’. Zo stonden wij dus in een veel te warme Helling te wachten, en wachten, en wachten.. mijn vader zei nog dat ze wel iets goed te maken hadden. Okay, ik hoorde een beetje Keane en soms een beetje U2, maar a Balladeer maakt gewoon hele mooie songs. Vooral voor een tekst liefhebster als ik is deze band smullen. Overigens, ook de meeste sceptici werden ingepakt toen de zanger middenin het publiek een liefdesliedje zong. Gedurfd en charming. Need I say more? Laat de naam van de band je trouwens niet misleiden, ze spelen meer dan ballads.

Ik heb de smaak te pakken, misschien volgende week alweer twee concerten! Dat hangt natuurlijk wel af van mijn afstudeerwerk, maar als dat meezit kun je hier natuurlijk weer een verslagje verwachten.